Darkest Hour

Μετά τα τρία χρόνια αποχής τους από την δισκογραφία, οι Darkest Hour επιστρέφουν με έναν νέο δίσκο, δύο νέα πρόσωπα στην σύνθεσή τους και στην οικογένεια μιας νέας δισκογραφικής εταιρίας, αλλά  και με νέες εκπλήξεις για τους οπαδούς τους.

Ας δούμε τα γεγονότα όμως με την σειρά, καθώς στα χρόνια που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του "The Human Romance" το συγκρότημα αντιμετώπισε δύο αλλεπάλληλες αποχωρήσεις, αυτή του Ryan Parrish, μετά από σχεδόν έντεκα χρόνια που βρισκόταν πίσω από τα τύμπανα και αυτή του μπασίστα Paul Burrete για να εισχωρήσει στους Iron Reagan, με αποτέλεσμα να παγώσουν τα σχέδια των Αμερικανών για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι φτάσαμε στο 2013 και αφού πλέον καλύφθηκαν τα κενά με την άφιξη δύο νέων μελών, τους Aaron Deal και Travis Orbin σε μπάσο και drums αντίστοιχα, ακολούθησε η ανακοίνωση πως η μπάντα μπαίνει ξανά στο στούντιο για την υλοποίηση του όγδοου κατά σειρά δίσκου της... Και τo όνομα αυτού "Darkest Hour", όνομα που σίγουρα προκάλεσε την περιέργειά μας, καθώς το σύνηθες είναι μια μπάντα να βαφτίζει έναν δίσκο με το όνομά της, είτε στο ξεκίνημα, είτε για να δηλώσει μία τρόπον τινά αναγέννηση. Έτσι λοιπόν πήραμε στα χέρια μας τον νέο τους δίσκο για να ανακαλύψουμε από μόνοι μας τι τρέχει με τους Αμερικανούς.

Μία μεγάλη ανανέωση λοιπόν έγινε με την χρήση αρκετών καθαρών φωνητικών από τον Henry, γεγονός στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει, αλλά πάνω στο πλαίσιο που κινούνται τα κομμάτια το αποτέλεσμα είναι αρκετά θετικό. Ο Schleibaum και o Carrigan για άλλη μια φορά δίνουν τα ρέστα τους με τα κοφτά και μελωδικά τους riff κρατώντας ψηλά την ποιότητα των συνθέσεων, ενώ οι δύο νέοι δείχνουν πως έχουν εισχωρήσει για τα καλά στην μπάντα.

Ο δίσκος καταφέρνει από την πρώτη κιόλας ακρόαση να σε κολλήσει στον τοίχο με κομματάρες όπως το "Rapture In Exile", ίσως το πιο επιθετικό του δίσκου, το "Infinite Eyes" με μελωδία που θα ζήλευε ο Bjorn Gelotte, το "Lost For Life", κομμάτι γραμμένο για ακραίες live καταστάσεις, το "The Misery We Make" με το εξαιρετικό του refrain και solo και φυσικά τα πολύ δυνατά "Beneath The Blackening Sky" και "The Great Opresser". Ενώ ήδη γνωστά έχουν γίνει το "Wasteland", λόγω του lyric video που έχει κυκλοφορήσει εδώ και έναν μήνα, αλλά και το "By The Starlight" με την συμμετοχή της Draemings, μιας alternative / pop τραγουδίστριας, που είναι και το πρώτο official video clip του συγκροτήματος με εκείνη να πρωταγωνιστεί, κάνοντας σαφέστατες τις προθέσεις της Sumerian Records για το πώς θα προωθηθεί το συγκρότημα στο πιο mainstream metal κοινό. Τέλος, από το άλμπουμ δεν λείπουν και οι μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις όπως το εξαιρετικό "Hypatia Rising" και το "Departure" που (κρατηθείτε) έχει μόνο καθαρά φωνητικά.

Το "Darkest Hour", λοιπόν, δείχνει πλέον να κινείται σε πιο metalcore παρά melodic death μονοπάτια. Τώρα, πώς θα φανεί αυτό στους οπαδούς της μπάντας, θα το δούμε εν καιρώ, καθώς μπορούμε πλέον να πούμε πως το συγκρότημα περνάει σε μία τρίτη εποχή. Όμως, όποιο και αν είναι το είδος που θέλουν πλέον να ακολουθήσουν, με όποια ταμπέλα και αν θέλουν να κυκλοφορούν, το γεγονός είναι πως με τέτοιους δίσκους μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.