The Black Tabasco Project, Case Zero @ Six Dogs, 26/11/22

Η μουσική και οι συναυλίες έχουν σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της έκπληξης κι αυτό είναι κάτι που σε μένα προσωπικά, τουλάχιστον, διατηρεί ακόμα τον ενθουσιασμό. Ακολουθώντας λοιπόν μια φιλική πρόταση, βρέθηκα στον μικρό εσωτερικό χώρο του περιβόητου Six Dogs για να παρακολουθήσω δύο εγχώριες μπάντες. Οι The Black Tabasco Project θα μας παρουσίαζαν τον περσινό τους δίσκο "Bite The Pepper", ενώ οι Case Zero είχαν στο οπλοστάσιό τους μια χούφτα δικά τους κομμάτια, τα οποία συνδύασαν με λίγες διασκευές.

Ακριβώς στην ώρα τους, οι τρεις νεαροί και η μια νεαρά που αποτελούν τους Case Zero ανεβήκανε στη σκηνή του Six Dogs, με τα φουτουριστικά ηχεία του μαγαζιού να κρέμονται από πάνω τους. Το ξεκίνημα με το ""Caliber" είχε ένα ωραίο, παλιοροκάδικο riff, ενώ το μπάσο είχε κι αυτό πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα κοφτό riff του "Sorry Or Not" ακολούθησε και το "Let Me Move", που ήταν και η πρώτη κυκλοφορία του συγκροτήματος, ήταν όσο ανεβαστικό χρειαζόταν.

Από διασκευές είχαμε πρώτα χρονικά τα κλασσικά και ελαφρώς προβλεπόμενα "Should I Stay Or Should I Go" και "Psycho Killer". Η εκτέλεση όμως του "Come Together" ήταν η πιο ενδιαφέρουσα από τις διασκευές, γιατί ήταν πιο groovy από την αυθεντική εκτέλεση, είχε ωραίο κιθαριστικό solo και μια αίσθηση τζαμαρίσματος προς το τέλος.

Η τραγουδίστρια Ζοζεφίνα Βλάχου μπορεί να μας δήλωσε ότι δεν είναι καλή στο να μιλάει, όμως στο τραγούδι ήταν αξιολογότατη και αυτό φάνηκε κυρίως σε δικά τους κομμάτια, όπως το "Call Out My Name" που της πήγαινε πολύ. Λίγο πριν το τέλος τα παιδιά χαμηλώσανε το κούρδισμά τους και παίξανε το λίγο πιο βαρύ "Last Shot" και το "Wrong Place". Αυτό που είδα είναι μια ενδιαφέρουσα νέα μπάντα που ψάχνει τον δρόμο της βαδίζοντας σε οικεία μονοπάτια.

Το κυρίως πιάτο της βραδιάς είχε τους The Black Tabasco Project, οι οποίοι πέρσι έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο. Είχαν προηγηθεί τρία singles, αλλά μετά ήρθε ο κορονοϊός και τα ισοπέδωσε όλα. Χωρίς πρότερη επαφή με το υλικό τους ή τη σκηνική τους παρουσία, από την πρώτη στιγμή το βλέμμα μου κέντρισε ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Jorge Jr. Cangrejo ή αλλιώς Γιώργος Καβουράκης. Φάνηκε να κινείται με άνεση και αυτοπεποίθηση, οι οποίες ίσως και να εκπορεύονται από το ότι είναι και αυτός που γράφει τα τραγούδια της μπάντας.

Το πρώτο ζεύγος κομματιών, "Cold Sweat" και "Superficial", ήταν δυο σφιχτοδεμένα τραγούδια με αρκετή δόση μοντέρνας ψυχεδέλειας. Στο ταχύτατο "Greedy Little Sucker", η κιθάρα με λίγη φαντασία πρόδιδε επιρροές από surf και οι διφωνίες με τη Μαρίσσα αποδείχτηκαν δυνατές. Το "Motors On" που ακολούθησε ήταν πιο ευκολομνημόνευτο κομμάτι του set κι αυτό μόνο ως καλό το βλέπω.

Η πολύ αξιόλογη διασκευή στην τραγουδάρα "This Is Love" της PJ Harvey κατέδειξε τόσο τις καταβολές των The Black Tabasco Project, αλλά και την αγάπη τους για τo rock των ‘90s. Εκατέρωθεν αυτού, βρέθηκαν τα ήρεμα, μπαλαντοειδή "Echo" και "Rain". Το κιθαριστικό "Not A Doubt" ο Jorge το αφιέρωσε στα βράδια που έχουμε φύγει από κάποιο μπαρ με κάποιον ή κάποια που γνωρίσαμε εκεί – σίγουρα έχει συμβεί σε πολλούς. Τα "Black Leather" και "No One Knows Nothing" έκλεισαν το set εν μέσω ευδαιμονίας όσων ήμασταν από κάτω, μιας και η μπάντα είχε καταφέρει να μας ξεσηκώσει.

Οι The Black Tabasco Project είχαν μεν ξεμείνει από κομμάτια, θέλησαν όμως και να ικανοποιήσουν τη λαϊκή μας απαίτηση που ήθελε «κι άλλο». Έτσι, υλοποίησαν μια από τις παραγγελιές και έπαιξαν για δεύτερη φορά το "Motors On". Η επίγευση που μας έμεινε από την εμφάνισή τους είναι αυτή ενός συγκροτήματος που έχει στα χέρια του αξιόλογο υλικό που προέρχεται από τις μέχρι σήμερα κυκλοφορίες τους, αλλά και δυνατή σκηνική παρουσία. Μακάρι με την επόμενη δουλειά τους να ξεπεταχτούνε.

Φωτογραφίες: Cristina Alossi (Facebook / Instagram)