Dark Nightmare

Οι Dark Nightmare αποτελούν αγαπημένο συγκρότημα του ελληνικού underground και τρία χρόνια μετά το επιτυχημένο δισκογραφικό τους ντεμπούτο, επιστρέφουν με μία ακόμα full-length δουλειά και διαθέσεις «επικές». Το στοίχημα ήταν μεγάλο βέβαια, καθώς η ποιότητα έπρεπε να κρατηθεί στα ίδια επίπεδα τη στιγμή που κάποια από τα μέλη είχαν αντικατασταθεί και ο δίσκος βρέθηκε να γράφεται εξ' ολοκλήρου (μουσική και στίχοι) από τον τραγουδιστή και κιθαρίστα, Γιάννη Παπαδημητρίου. Όπως φάνηκε, πάντως, δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να τα καταφέρει.

Παραδοσιακό επικό heavy metal ξεχειλίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα, καθώς οι σάλπιγγες του πολέμου ηχούν μέσα από τα πλήκτρα του Γιώργου Καραγιάννη. Εξαπολύεται σφοδρή επίθεση από δυναμικές μελωδίες, κοφτερά φωνητικά και επιδέξια κιθαριστικά σόλο καθ' όλη τη διάρκεια, προσφέροντας τίποτα λιγότερο από τα προσδοκώμενα. Μάλλον κάτι περισσότερο, αφού η παραγωγή είναι ανώτερη από αυτή του πρώτου δίσκου, οι συνθέσεις πλουσιότερες και οι στίχοι πιο καθηλωτικοί, χωρίς να πραγματεύονται αποκλειστικά μάχες και πολέμους, αλλά επίσης κοινωνικοπολιτικά θέματα.

Με το "The Battlefield Calling My Name" και το ομώνυμο "Beneath The Veils Of Winter" να πωρώνουν τον ακροατή από την αρχή, η συνέχεια δεν απέχει ιδιαίτερα. Στα περισσότερα λεπτά της διάρκειας βγαίνει όλη η ένταση και το πάθος του συγκροτήματος για το κλασικό heavy, 80s heavy, NWOBHM ή όπως αλλιώς θέλετε, ενώ, επί μέρους, το σκηνικό διαφοροποιείται ελαφρώς.

Το άλμπουμ έχει ακολουθήσει μία επιτυχημένη συνταγή στη δημιουργία του, καθώς, πέρα από τα παραπάνω, έχει χρωματιστεί με ένα ακουστικό instrumental -σχεδόν folk- κομμάτι, μία μπαλάντα, αλλά και μία «τίμια» διασκευή στο "The Wizard" των Uriah Heep. Λίγο πριν τον επίλογό του συναντά κανείς το μεγαλειώδες "The Voyage", το οποίο σφραγίζει την επιτυχία. Η συνοχή και η πληρότητα του συνολικού αποτελέσματος δείχνουν πως έχει γίνει σοβαρή δουλειά και προσπάθεια. Προσπάθεια η οποία, αν οι Dark Nightmare βρίσκονταν σε μία άλλη χώρα, ίσως να αναγνωριζόταν διαφορετικά.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο «αυτή η μπάντα αξίζει τα πάντα», όπως οι φανατικοί της φίλοι υποστηρίζουν, αλλά ακόμα και έτσι, χωμένη στην underground σκηνή της χώρας, έχει καταφέρει να αποδείξει κάτι πολύ σημαντικό. Πως όσο δύσκολο κι αν είναι για μια μπάντα από την ελληνική περιφέρεια να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί, αν υπάρχει τόσο πάθος και μεράκι, δύσκολα να μείνει στα αζήτητα με δίσκους σαν το "Beneath The Veils Of Winter".

«We built all our dreams under the frozen stars...»