Craven Idol

Forked Tongues

Dark Descent Records (2021)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 27/07/2021
Majestic and brutal, a picture of the modern world based on ancient myths and legends
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η ελληνική μυθολογία αποτελεί έμπνευση για πάμπολλες μεταλλικές ιστορίες, καθώς ξεχειλίζει από επικά σκηνικά, τιτάνιες μάχες, γιγαντιαίες αναμετρήσεις και μπόλικη καταστροφή, δημιουργώντας στον αναγνώστη εικόνες χάους, ένα βήμα πριν το τέλος του κόσμου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα side quests των κύριων πρωταγωνιστών, πέρα από τις βασικές τους περιπέτειες, πχ του Δία. Εδώ έρχονται οι Craven Idol να παρουσιάσουν με το εξώφυλλο - έργο τέχνης του Eliran Kantor, το ανελέητο και βάρβαρο κυνηγητό του βασιλιά των Θεών με τον άσπονδο εχθρό του, τον Γίγαντα, Τυφώνα. Μία διαρκή μάχη, που εκτός των άλλων περιλάμβανε, κόψιμο τενόντων άνω και κάτω άκρων, εκσφενδόνιση ολάκερων βουνών, εκατοντάδες κεραυνούς και κατέληξε σε μια σφοδρή αναμέτρηση στο ηφαίστειο της Αίτνας. Το ιδανικό μέρος για κάτι τέτοιο.

Ένας τέτοιος ορυμαγδός και χαμός αποτυπώνεται και μουσικά από το αγγλικό κουαρτέτο, με μια λυσσαλέα black/thrash, στα μούτρα μας, επίθεση. Η τρίτη τους προσπάθεια, θαρρώ και η καλύτερη, τους εδραιώνει στο αντίστοιχο είδος. Ενδεχομένως θα αποτελέσει και έργο αναφοράς του για το μέλλον. Τα ριφ που ξερνάει το κιθαριστικό δίδυμο, είναι οι κεραυνοί του Δία που καταβαράθρωσαν τον γιο της Γαίας και του Τάρταρου. Οι απόκοσμοι λαρυγγισμοί του Sadistik Wrath (επίσης κιθάρα), είναι φτιαγμένοι από την οργή και τις εκκωφαντικές βοές του πατέρα του Κέρβερου και της Λερναίας - μοιάζω στον μπαμπά μου - Ύδρας. Τα "ugh!" βεβαίως, είναι αλλουνού Πατέρα.

Αν δεχτούμε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, το Venomous Rites, επαληθεύει απόλυτα τούτη τη ρήση. Αποκαλυπτική (με τη βιβλική έννοια) έναρξη, ο νεαρός και άγουρος Tom Araya σε cameo εμφάνιση, είναι πρόδηλο ότι θα σπάσουν σβέρκοι με δαύτους. Οι κιθάρες και τα τύμπανα βασανίζονται σαν τον Δία στο Κάσιον Όρος, ο όγκος του μπάσου βγαλμένος από τα έγκατα της Αίτνας, με τη μελωδία να είναι παρούσα. Με μια άγρια ομορφιά, σα να κοιτάς από ψηλά τη λάβα να ξεχύνεται παντού. Η γραμμική αύξηση της διάρκειας των συνθέσεων (τέσσερα - πεντέμισυ - εννιά λεπτά) είναι ένα πολύ καλά παιγμένο χαρτί από την μπάντα, υπάρχει μπόλικο ζουμί σε αυτές. Αποφασίζουν να κλείσουν τον δίσκο με τα δύο εννιάλεπτα και μα τα εκατό δρακοκέφαλα του Τυφώνα, πράττουν τέλεια. Μια έτσι κι αλλιώς μεγαλειώδης και επικών διαστάσεων μουσική ιστορία, παίρνει και το epic/heavy/doom που της αξίζει, επιτείνοντας έτσι τη συγκεκριμένη αίσθηση. Με υμνικά φωνητικά, απαγγελίες και ηχητικά εφέ, σε κάνουν συμμέτοχο και θεατή της απόλυτης μονομαχίας. Κάτι σαν το Godzilla vs King Kong στο δύσμοιρο Hong Kong. Ή σαν το God of War 3, καθώς είσαι αντιμέτωπος με τον ultimate - Zeus - boss.

Η μπάντα είναι δεμένη εδώ και αρκετό καιρό, έχοντας σταθερή σύνθεση. Οι Λονδρέζοι εξερευνούν την τρέλα και τη μωρία του σύγχρονου κόσμου, ο οποίος λατρεύει και προσκυνά άνανδρα και δειλά είδωλα. Αυτά που μιλάνε με διχαλωτές γλώσσες. Χρησιμοποιούν μεταφορικά τους αρχαιοελληνικούς μύθους, σαν την εκπλήρωση μιας μαντείας, κοινή ανά τους αιώνες. Όπως στρώσαμε, θα κοιμηθούμε.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET