Corey Taylor

Δεν είναι λίγο να έχεις καταφέρει να είσαι το ιδρυτικό μέλος και η φωνή δύο τεράστιων συγκροτημάτων τόσο στο metal όσο και στο alternative rock. Με ευκολία μπορεί να πει κανείς ότι ο Corey Taylor αποτελεί εμβληματική μορφή της σύγχρονης σκληρής μουσικής και έχει δουλέψει πολύ, τόσο με τους Slipknot, όσο και με τους Stone Sour για να τα καταφέρει. Ο Corey Taylor έχει μια ασταμάτητη ορμή για να γράφει μουσική και αυτό δεν είναι κρυφό. Σχετικά πρόσφατα μας εγκαινίασε την προσωπική του δουλειά, με τίτλο "CMFT", όπου και πραγματικά ο δίσκος έμοιαζε να είχε νόημα. Τα τραγούδια εντός του "CMFT" είχαν μια εντελώς προσωπική σφραγίδα του Corey Taylor και σε έκαναν να νιώθεις πως είχε πραγματικά ανάγκη την παραγωγή απολύτως δικής του μουσικής.

Όπως είναι φυσικό, αν και πιστεύω για αρκετά χρόνια και για όσο παραμένουν ενεργοί, οι Slipknot θα είναι το επίκεντρο της προσοχής του fanbase του Corey Taylor, μεγάλο μέρος αυτού είχε την απορία αν και πως θα συνεχίσει την προσωπική του δισκογραφία. Η συνέχεια έρχεται φέτος με το "CMF2", για την κυκλοφορία του οποίου μάλιστα ο Corey ιδρύει δικό του δισκογραφικό branch. Από το εξώφυλλο ήδη, τα πράγματα αρχίζουν να μοιάζουν κάπως άβολα. Ενώ έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική ιδέα, ένα πέρασμα δηλαδή από όλες τις μάσκες και τις εμφανίσεις του Corey Taylor ανά τα χρόνια, η μετάφραση κάπου χάνεται στην αισθητική μεταξύ από κάτι κακής ποιότητας αποκριάτικες περούκες και χρώματα που ανήκουν στο 90s nu metal - και ίσως είναι καλύτερα να μείνουν εκεί.

Το εσωτερικό δεν απέχει πολύ από τη γεύση που αφήνει το εξωτερικό. Το "CMF2" μοιάζει περισσότερο με μια σπουδή στη μουσική πορεία του Corey Taylor μέχρι σήμερα, παρά με έναν διαφορετικό, προσωπικό του στόμφο όπως ο προκάτοχός του. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά κομμάτια θυμίζουν Stone Sour, αν εστιάσουμε ας πούμε στις κιθάρες και τις μελωδίες των "Post Traumatic Blues", "Beyond" και την μπαλάντα "Midnight". Από την άλλη, ο δίσκος στο τελείωμα του μοιάζει να φέρει ό,τι περίσσεψε από ηχογραφήσεις των Slipknot, αφού τα "All I Want Is Hate" (παρά τα αψυχολόγητα είκοσι τελευταία δευτερόλεπτα) και "Dead Flies" έχουν πολύ πιο σκληρή αισθητική από όλο τον υπόλοιπο δίσκο. Υπάρχουν φυσικά και τα σημεία όπου ο Corey Taylor βρίσκει ατόφιο αυτό το προσωπικό του άγγιγμα, που ενσωματώνει πιο funk στιγμές, όπως και country αλλά και punk rock στοιχεία. Πολύ χαρακτηριστικό της περίπτωσης αυτής είναι τα "We Are The Rest" και "Starmate" που είναι και τα προσωπικά αγαπημένα μου στα πλαίσια της κυκλοφορίας, αλλά και το ιδιαίτερα προσωπικό, ακουστικό κομμάτι "Sorry Me". Μια ακόμη στιγμή άξια αναφοράς είναι και το "Punchline", όπου νιώθω ότι ο Corey Taylor προσπαθεί να συνδυάσει ακραία φωνητικά με κλασικό αμερικανοαλτ ροκ ρεφρέν για singalongs - πολύ πρόσφατα όμως μας έδωσαν σε ποσότητα οι Black Stone Cherry πολλά κομμάτια αντίστοιχου βεληνεκούς.

Η γενική ακρόαση του "CMF2" αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Από τη μία υπάρχει μια αισθητή, καλή παραγωγή αλλά και ένας Corey Taylor να μοιάζει τόσο ορεξάτος και άνετος μέσα στο δέρμα του που οριακά σε συγκινεί, αυτή η στιγμή που ο καλλιτέχνης έχει πάρει την αναγνώριση που πραγματικά του αξίζει και ακομπλεξάριστα κάνει ακριβώς αυτό που θέλει. Από την άλλη όμως, ο δίσκος δεν παύει να είναι ένα αμάλγαμα από ιδέες που αρμόζουν σε άλλα project του και δεν θα έβρισκα νόημα ύπαρξης στην προσωπική του δουλεία, παρά μόνον εάν αυτά τα project έπαυαν να είναι ενεργά. Σε συνδυασμό με τη κουραστικά μεγάλη για το είδος διάρκεια των άνω των πενήντα λεπτών μουσικής, θα μπορούσε κανείς να κρίνει ότι θα μπορούσε ο Corey να περιορίσει τις ατόφια προσωπικές του ιδέες σε ένα άκρως αξιόλογο EP. Δεν υπάρχει καν ερώτημα για το αν το "CMF2" είναι προσπάθεια μετάβασης από τους ήχους των άλλων συγκροτημάτων του, αφού αυτό το προσωπικό το έχει ήδη καταφέρει λαμπρά. Κακή μουσική βέβαια το "CMF2" δεν έχει ούτε στο ελάχιστο, απλά ο Corey πολλαπλώς αποδεδειγμένα, μπορεί καλύτερα. Άλλωστε, αν κάποιο άτομο δεν το ενοχλεί αυτή η σύγχυση ιδεών, μπορεί να απολαύσει το νέο προσωπικό του δίσκο χωρίς αναστολές. Δεν παύουμε σε καμία περίπτωση να κοιμόμαστε με την εικονίτσα του να μας φυλά.

Official Page | Spotify