Children Of Bodom

Hexed

Nuclear Blast (2019)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 29/03/2019
Ο δέκατος δίσκος των Φινλανδών αποδεικνύεται αρκετός για τους φαν της μπάντας, αλλά λίγος για όλους τους υπόλοιπους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Children Of Bodom είναι κατά κάποιον τρόπο η ένοχη απόλαυση του ντεθμεταλλά της κατηγορίας «εγώ δεν ακούω power metal». Γιατί  - με μια υπεραπλούστευση το ομολογώ - αν αφαιρέσεις τα φωνητικά του Laiho, το αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις δεν διαφέρει πολύ από τα κλασικά και αγαπημένα power metal σχήματα. Εδώ και χρόνια, το τυπικό ύφος τους δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερες παραλλαγές, ενώ αυτό που «έπαιζε» διαρκώς ήταν η ποιότητα των δίσκων τους, η οποία καιρό τώρα έχει καθοδική τάση - με εξαίρεση το "Halo Of Blood" του 2013.

Ο δίσκος ξεκινά δυναμικά με το "This Road". Το κομμάτι με το χειρότερο videoclip στην ιστορία των  Φινλανδών, έχει όλα τα στοιχεία που γουστάρει κανείς στη μουσική τους. Γρήγορα riff, γρυλιστά φωνητικά, τεχνικά σόλο - τόσο σε κιθάρα όσο και σε πλήκτρα. Το "Under Grass And Clover" είναι ελαφρώς πιο χαρωπό με μια ηλεκτρονική διάθεση - καθόλου ενοχλητική. Στο "Glass Houses" μου ήρθαν στο νου λίγο Stratovarius αλλά και εποχές "Follow The Reaper". Μέχρι στιγμής τα πράγματα δεν είναι άσχημα, αλλά...

...η συνέχεια είναι σαφώς καλύτερη στις υπόλοιπες οκτώ συνθέσεις. Τα "Kick In A Spleen" και το ομώνυμο, προσωπικά, μου φάνηκαν ως οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του "Hexed". Ίσως επειδή προτιμώ να εστιάζω στη death metal συνιστώσα της μπάντας. Ειδικά το τελευταίο είναι ένα δυνατό συμφωνικό κομμάτι, γραμμένο σε μοτίβα γκετεμποργκίσιου death metal. Όπως και τα "Soon Departed" και η επανεκτέλεση του "Knukcleduster", τα οποία φέρνουν στο νου λίγο από In Flames.

Στη δέκατη, λοιπόν, κυκλοφορία τους, οι Φινλανδοί καταφέρνουν να πείσουν τον φίλο της μπάντας ότι δικαίως θεωρούνται από τις κορυφαία σχήματα της χώρας. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι το "Hexed" θα προσελκύσει νέους ακροατές προς το μέρος των Children Of Bodom. Σε μια ταξινόμηση της δισκογραφίας των Φινλανδών την τελευταία δεκαετία, το “Hexed” θα καταλάμβανε τη δεύτερη θέση, χάνοντας μόνο από το πολύ καλό "Halo Of Blood".

Κλείνοντας, θέλω να κάνω μια αναφορά στο artwork του δίσκου, που ενώ θα μπορούσε να είναι το καλύτερο της δισκογραφίας τους, καταντά μια καρικατούρα. Αυτό διότι ο Roy - η μασκότ της μπάντας - «φορτώθηκε» ένα εκκλησάκι στο χέρι του, σε μια από τις κορυφαίες εμπνεύσεις του πως να καταστρέψετε ένα εξώφυλλο με ελάχιστες κινήσεις.

  • SHARE
  • TWEET