Chain Cult

Η μοναδική καλή προκατάληψη, είναι αυτή η θετική προκατάληψη που φωλιάζει βαθιά στην ψυχή σου για την πολυαναμενόμενη, νέα κυκλοφορία ενός συγκροτήματος που ήδη λατρεύεις. Οι Chain Cult από τη δημιουργία τους έκλεψαν μια σημαδιακή θέση εκτίμησης στην ψυχή μου. Η Αθηναϊκή τριάδα, εν αγνοία της με την κυκλοφορία του πρώτου της ολοκληρωμένου δίσκου, "Shallow Grave", δημιούργησε ένα άλμπουμ που με ευκολία για πολύ προσωπικούς λόγους θεωρώ το αγαπημένο μου σε όλη την ελληνική μουσική παραγωγή, ανεξαρτήτως ιδιώματος. Μια συνοδεία-ανάσα στις πολύ πολύ δύσκολες στιγμές της καραντίνας, οι Chain Cult ήταν εκεί να μου θυμίζουν πως όλη αυτή η παράνοια κάποτε θα τελειώσει. Έχει αυτή τη μαγική ιδιότητα η μουσική που σε βρίσκει 100% συναισθηματικά, να σε οδηγεί να αντέχεις τα χειρότερα. Σημαδιακά, ήταν και το πρώτο συγκρότημα που είδα να παίζει ζωντανά σε μια συναυλία σημαντική για όλους τους σωστούς λόγους, μετά από δύο χρόνια απόλυτης στέρησης - δύο χρόνια που οι συναυλιακά εθισμένοι καταλάβαμε και αποδεχτήκαμε μια για πάντα πως η ζωντανή μουσική μας κρατά στα πόδια μας.

Πολλές, πολλές συναυλίες αργότερα, μια αυστηρά DIY περιοδεία στις ΗΠΑ και αμέτρητες άλλες στην Ευρώπη, την κυκλοφορία του EP "We’re Not Alone" και με την αναμονή μου στα κόκκινα, οι Chain Cult επιστρέφουν με το "Harm Reduction" που προς καμία μου έκπληξη, έρχεται ως σφραγίδα πως η λατρεία του underground κοινού για το "Shallow Grave" δεν ήταν τυχαία. Για άλλη μία φορά, οι Chain Cult συνθέτουν άλλα οκτώ κομμάτια - κάπως χαρακτηρίζει πλέον τις κυκλοφορίες τους αυτή η οχτάδα - δρομίσιου post-punk στα όρια του deathrock. Αυτή τη φορά μάλιστα, υπό τη στέγη μιας εκ των σημαντικότερων ανεξάρτητων labels που ευθύνονται για σημαντικές σύγχρονες κυκλοφορίες του ιδιώματος (Belgrado, Home Front, και άλλα) La Vida Es En Mus. Μοιάζουν να μην στερεύουν ποτέ από έμπνευση καλών συνθέσεων σε αυτό το είδος, άλλωστε, μας έχουν δώσει ήδη τα πρώτα δείγματα του τι μπορούν να κάνουν με τα "What We Leave Behind" και "Harm Reduction" που έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας και έχουν βάλει τον ακροατή σε σωστό δρόμο.

Στη μισή περίπου ώρα διάρκειας του "Harm Reduction", η ιστοριογραφία των Chain Cult παραμένει πιστή στα μονοπάτια που ξεκίνησε - συναισθηματική και κοινωνική οργή βρίσκουν το δρόμο τους στο τρίπτυχο κιθάρα-μπάσο-τύμπανα, και τα τρία πιασμένα από χέρια που κουβαλούν πολλή εμπειρία σε ιστορικά συγκροτήματα της εγχώριας σκηνής (Conspiracy Of Denial, Feral Kids, Gun Fever, Λήθη, Dirty Wombs, Junkheart, Αρχή Του Τέλους και πολλοί ακόμη στους οποίους τα μέλη των Chain Cult συμμετέχουν ή συμμετείχαν). Εκφράζονται δε στα παθιασμένα φωνητικά του Ιάσονα, αυτά που εξαπολύουν ένα απογοητευμένο και ανεξάντλητο κοινωνικό άγχος του οποίου η μόνη έξοδος διαφυγής, είναι αυτή η κραυγή - η δημιουργία.

Τα προαναφερθέντα κομμάτια, αποτελούν την αρχική τριάδα του δίσκου, την οποία συμπληρώνει το "I Think About Ending Things" που μου φέρνει στο μυαλό αμέσως την ομότιτλη ταινία και το συναισθηματικό της χάος, αυτό που λέμε, «είμαι στα χαμένα» μα ψάχνω να το βρω. Αργότερα, οι μεθυστικές κιθαριστικές μελωδίες των "Poison Scars" και "Red Lines" οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα του ποια είναι τα επόμενα δυνατά συναυλιακά κομμάτια των Chain Cult. Στη μέση του δίσκου, το βαρύ κλίμα του "Harrowing Times" ποτίζει την δυναμική του "Harm Reduction" με την απαραίτητη μελαγχολία. Την ομάδα συμπληρώνουν τα "The Plan" και "Concrete Wind", ψάχνοντας με τους στίχους τους να βρουν νόημα για την ατομική και τη συλλογική πορεία μέσα σε ένα αστικό δίχτυ που μας τρώει. Οι δημόσιοι κοινωνικοί χώροι έχουν απομακρυνθεί από την ελεύθερη αυτοδιάθεση τους, πράγμα που οι Chain Cult γνωρίζουν καλά, η πόλη είναι έτοιμη να απωλέσει κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό της μέρα με τη μέρα κι εμείς έχουμε απευαισθητοποιηθεί. Οι Chain Cult μεγαλωμένοι ως άνθρωποι και ως μουσικοί σε αυτή την προοδευτικά χειρότερη συνθήκη, γράφουν μουσική για να μας δώσει δύναμη και να μας κάνει να μην ξεχνάμε και να προσπαθούμε κάθε μέρα να κάνουμε κάτι για να παραμένουμε κοινωνικά όντα. Η δεύτερη τους δουλειά έρχεται να συμπληρώσει όσες αναφορές το "Shallow Grave" δεν έχει στο ακόμη πιο δύσκολο σήμερα. Αναπόφευκτα, θα το αγαπήσουμε το ίδιο, αν όχι περισσότερο.

"Me and you, against the world"

Bandcamp | Spotify