Rockwave Festival 2010: Black Eyed Peas, Faithless, Aviv Geffen, Κ. Βήτα, Transistor @ Terra Vibe, 07/07/10

Από τους Γιάννη Κοτζιά, Ιάσονα Τσιμπλάκο, Κωστή Αγραφιώτη, Παναγιώτη Λουκά, 09/07/2010 @ 19:04
Transistor

Ένα ανερχόμενο αγγλόφωνο συγκρότημα από τη χώρα μας, οι Transistor, επιλέχθηκε να ανοίξει την πρώτη μέρα του φετινού, ιδιαίτερου όπως διαμορφώθηκε, Rockwave Festival. Ο συνδυασμός καθημερινής και απογευματινής ώρας, είχε ως αποτέλεσμα οι Transistor να εμφανιστούν μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, κάτι που δε φάνηκε όμως να τους πτοεί ιδιαιτέρως. Με κύριο χαρακτηριστικό την υπέροχη φωνή της Μαρίας Κουρμούλη, έβγαλαν τον καλό τους εαυτό στη σκηνή του Terra Vibe. Χαρακτηριστικές τους στιγμές, το πανέμορφο "Living", το γνωστό και από διαφήμιση "Divine", καθώς και δύο διασκευές: Το “Violently Happy” της Bjork, σε μία εξαιρετική εκτέλεση, και το "Big Love" των Fleetwood Mac. Ποιοτικοί και low profile, κέρδισαν επάξια τη συμπάθεια του κοινού σε μία ομολογουμένως δύσκολη «φεστιβαλική» ώρα.

Γιάννης Κοτζιάς

K. BHTA

«… τελειώσαμε πρόβα ,έτοιμοι για αύριο. Όποιοι έρθετε... άντε με το καλό, όποιοι δεν έρθετε, θα σας πω πως ήταν, όποιοι δεν έχουν χρήματα, τους στέλνω ένα φιλί και τους υπόσχομαι να παίξω με ένα φθηνό εισιτήριο σύντομα. Κι όσοι βαριέστε, δείτε το ματς, τι άλλο; Κάντε μια βόλτα», από το Facebook του K.BHTA, μία ημέρα πριν από την εμφάνισή του.



Τί να πρωτοπεί κανείς για την εμφάνισή του; Για την ώρα (18:00-19:00) που έπαιξε; Για τον κόσμο που ήταν / δεν ήταν 1000 άτομα; Για τον όχι και τόσο καλό ήχο; Για τα λιγοστά χειροκροτήματα που απέσπασε, ακόμα και όταν έπαιζε μερικά από τα γνωστότερά του κομμάτια;
Κανείς δεν περίμενε να γνωρίσει τον K.BHTA μέσα από την εμφάνιση του στο Rockwave. Οι περισσότεροι ξέρουμε το ποιος είναι και τί έχει προσφέρει στο μουσικό χώρο που κινείται. Όσοι θέλουν να τον απολαύσουν θα βρουν καταλληλότερες ευκαιρίες να τον δουν. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν…

Παναγιώτης Λουκάς


Aviv Geffen

Ήμουν έτοιμος να σας παραπέμψω στο report της περσινής συναυλίας του κύριου Geffen στο Rockwave, αφού όλα φαινόντουσαν πως θα έπαιρναν τον ίδιο ακριβώς δρόμο. Ευτυχώς φέτος είχαμε μία πιο μεστή και μαζεμένη εμφάνιση, μάλλον επειδή το κοινό ήταν τέτοιο.
Ενώ το πρόγραμμα έλεγε πως θα ξεκινούσε στις 19:00, ο Aviv είκοσι λεπτά αργότερα έκανε την εμφάνισή του, ανοίγοντας το set του με το ομώνυμο κομμάτι της έταιρης, και αρκετά αγαπημένης στο ελληνικό κοινό, μπάντας του, των Blackfield. Βέβαια, αυτό το «αρκετά αγαπημένης στο ελληνικό κοινό» το έχει φαίνεται παρεξηγήσει κάπως ο Geffen, μιας και φαίνεται να νομίζει πως είναι εγχώριο είδωλο. Πράγμα που, όπως φάνηκε από την αντίδραση του κόσμου, δεν ισχύει.



Αφού πέρασε από κάποια κομμάτια της προσωπικής του δουλειάς, αποφάσισε να γυρίσει στα «ασφαλή» κομμάτια των Blackfield, ερμηνεύοντας τα "Miss U" και "Pain", ενώ παράλληλα μας παρουσίασε μία αρκετά ενδιαφέρουσα σύνθεση από την καινούργια του δουλειά, ονόματι "Mister Down / Misses High".

Για το κλείσιμο του σαραντάλεπτου set του, μας είχε ετοιμάσει μία έκπληξη. Αφού προλόγισε αναφερόμενος στο πόσο είχε τσαντιστεί που οι Depeche Mode ακύρωσαν την εμφάνισή τους πέρυσι στη χώρα μας (ναι, έρχεται λέει αρκετά συχνά για να βλέπει συναυλίες στην Ελλάδα, μιας και στο Ισραήλ...), αποφάσισε να διασκευάσει ένα κομμάτι τους, το "Never Let Me Down Again".

Γενικότερα ήταν μία αξιοπρεπέστατη εμφάνιση, χωρίς το ποζεριλίκι του περσινού live, που όμως δεν κατάφερε να κερδίσει τον κόσμο, πράγμα βέβαια λογικό, από τη στιγμή που δεν τους αντιπροσώπευε ιδιαίτερα.


Faithless

Στις οχτώ και μισή, στην ώρα τους δηλαδή, βγήκαν στη σκηνή του TerraVibe, o Maxi Jazz και η παρέα των 7 ακόμα μουσικών του. Τους υποδέχτηκε ένα αρκετά μουδιασμένο κοινό, που μετά όμως από το "God Is A DJ", το οποίο μπήκε πολύ νωρίς στο set των Faithless, φάνηκε να ανεβαίνει. Με τον Maxi Jazz να είναι αρκετά επικοινωνιακός, και με την μπάντα να αποδίδει αρκετά καλά, πέρα από κάποια προβλήματα στον ήχο στην αρχή, μπορούμε να μιλάμε για ένα πολύ καλό show.

Δεν έλειψαν βέβαια και κάποιες αχρείαστες αντιδράσεις, τύπου «Ανάβω φωτοβολίδα και τρέχω σαν τρελός στη Μαλακάσα», αλλά τι να πει κανείς.

Στα "Mass Destruction" και "Insomnia", ο κόσμος έδειξε τί είχε έρθει να κάνει στο φετινό Rockwave: Να χορέψει και να διασκεδάσει. Μπορεί την ώρα των Faithless να είχε μαζέψει με το ζόρι πέντε χιλιάδες άτομα, αλλά πράγματι φαινόταν πως το χαιρόντουσαν με τη ψυχή τους.

Το set της μίας ώρας των Faithless έκλεισε με την υπόσχεση να μας ξαναδούν σύντομα. Το "We Come One", ήταν o καταλληλότερος πρόλογος για το πάρτυ που θα ακολουθούσε.

Ιάσονας Τσιμπλάκος


Black Eyed Peas

Ομολογώ πως αποχωρώντας χθες το βράδυ από το Terra Vibe δε σκεφτόμουν τόσο τη συναυλία των Black Eyed Peas, όσο τη Fergie. Ψέματα, σκεφτόμουν προφανώς τη Fergie, αλλά κυρίως το ότι το ελληνικό κοινό γύρισε επιδεικτικά την πλάτη του, για άλλη μια φορά, απέναντι σε ένα μεγάλο -μιλώντας για τον εμπορικό του αντίκτυπο παγκοσμίως- όνομα. Είμαστε τελικά τόσο επιλεκτικοί; Ή μήπως φταίει κάτι άλλο; Ο καθένας σε αυτές τις περιπτώσεις έχει τη δική του εξήγηση: Η τιμή, το Δ.Ν.Τ., το ποδόσφαιρο, η απόσταση, το ότι είναι καθημερινή κτλ. Η ερμηνεία στην οποία καταλήγω προσωπικά, είναι ότι η πλειοψηφία του κοινού, στο οποίο απευθύνεται ένα όνομα όπως οι Black Eyed Peas, θεωρεί πως μία τέτοιου είδους συναυλία, απλώς δεν έχει να του προσφέρει κάτι παραπάνω από το άκουσμα και μόνο του δίσκου, ή των κομματιών του συγκροτήματος σε ένα club / στο αυτοκίνητο / οπουδήποτε. Για όσους εξάλλου παραβρίσκονται σε συναυλίες ξένων ονομάτων 1-2 φορές το χρόνο, έχω την αίσθηση πως δεν παίζει ρόλο ούτε το χρηματικό, ούτε η όποια απόσταση.



Το ζητούμενο όσον αφορά στους Black Eyed Peas είναι το ποιοι εν τέλει δικαιώθηκαν: Όσοι – υποθέτω με όχι και τόσο μακρινό το παράδειγμα της απογοητευτικής Madonna στο νου τους – προτίμησαν να μη συμμετάσχουν στο κάλεσμα της Fergie και της παρέας της, ή οι περίπου 5.000 που ανηφόρησαν προς τη Μαλακάσα;



Η απάντηση είναι μάλλον θέμα… κοστολόγησης. Οι παρόντες αναμφίβολα πέρασαν καλά, χόρεψαν, τραγούδησαν, άκουσαν μαζεμένα τραγούδια που σημάδεψαν την pop μουσική των 00’s (βλ. "Let’s Get It Started", "Shut Up", "Where Is The Love") και είδαν και τη Fergie να  λικνίζεται (α… και να τραγουδάει!) από κοντά. Εν μέρει λοιπόν πέτυχαν οι Black Eyed Peas το σκοπό τους. Το θέμα ήταν καθαρά η διασκέδαση, αφού ουδείς δεν πήγε για να δει πόσο καλές φωνές έχουν, ή πόσο εντυπωσιακό είναι το show, αφού δεν ήταν κάτι τέτοιο.  
Αυτά μέχρι τα πρώτα σαρανταπέντε λεπτά της συναυλίας. Μετά ακολούθησε κάτι… ας πούμε ιδιαίτερο: Ένα εικοσάλεπτο DJ set του Will.I.Am (frontman του σχήματος).



Δε λέω, πλάκα είχε να ακούς απανωτά το "Thriller", το "Jump Around" το "Song 2" και το "Smells Like Teen Spirit", μόνο που το ίδιο γίνεται σε οποιοδήποτε party, σε οποιοδήποτε club. Το να πληρώνεις κάποιον τόσα πολλά λεφτά για να σου παίξει τα τραγούδια του, και εν τέλει να τον ακούς να παίζει ως DJ κομμάτια άλλων, όσο χαβαλέ και να έχει, σου αφήνει μία πικρή γεύση. Θα το δεχόμουν αδιαμαρτύρητα σε μία γεμάτη και μεγάλη συναυλία ως είδος διαλείμματος. Όμως το DJ set ακολούθησαν όλα κι όλα τρία κομμάτια από ολόκληρο το group: To "Pump It", το “Boom Boom Pow” και το “I Gotta Feeling” (το οποίο περιελάμβανε και ένα σύντομο πέρασμα της Fergie από το "With Or Without You" των U2), με το τελευταίο να τιμάται δεόντως από το κοινό. Και μετά; «Good night Athens» και μην τους είδατε… ούτε encore, ούτε τίποτα.

Σε νούμερα: 80 λεπτά συνολική διάρκεια, εκ των οποίων τα είκοσι λεπτά DJ set. Σαφώς και έβγαλαν κέφι (είπαμε, το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση ήταν αυτό), όμως η διάρκεια ήταν ελάχιστη και η όλη παρουσία καθαρά τυπική και επαγγελματική, τόσο που να μη δικαιολογεί ούτε τον όποιο ντόρο γύρω από το όνομά τους, αλλά κυρίως ούτε και τα λεφτά τους.



Setlist:

Let’s Get It Started
Rock That Body
Meet Me Halfway
Imma Be
Shut Up
Don't Lie
Where Is The Love?
Fergalicious
Big Girls Don't Cry

Will.I.Am DJ Set: (μεταξύ άλλων)
Fedde Le Grand - Put Your Hands Up 4 Detroit
Michael Jackson - Thriller
House Of Pain - Jump Around
Blur - Song 2
Kings Of Leon - Sex On Fire
Guns 'N' Roses - Sweet Child Of Mine
Nirvana - Smells Like Teen Spirit

--------------------------------------
Pump It
Boom Boom Pow
I Gotta Feeling





Κωστής Αγραφιώτης



  • SHARE
  • TWEET