Bret Michaels

Jammin' With Friends

Poor Boy (2013)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 17/12/2013
Ace Frehley και Leslie West μαζί με Miley Cyrus και Lil Jon. Μα τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ένας σοφός φιλόσοφος κάποτε είπε: «είτε πεθαίνεις ως ήρωας, είτε ζεις αρκετά για να δεις τον εαυτό σου να μετατρέπεται σε κακό». Ok, μπορεί να μην το είπε κάποιος φιλόσοφος, αλλά ένας χαρακτήρας ταινίας με πρωταγωνιστή έναν εκατομμυριούχο που τις ελεύθερες του ώρες ντύνεται νυχτερίδα, αυτό δεν μειώνει όμως τη σημασία της συγκεκριμένης φράσης.

Ειδικότερα στη μουσική βιομηχανία, πόσοι και πόσοι μουσικοί ή συγκροτήματα δεν πέρασαν το σημείο που αυτό που έκαναν είχε έστω και την ελάχιστη δόση ειλικρίνειας και βρέθηκαν να υπάρχουν στον χώρο δίχως να έχουν πλέον κοινό και δίχως να προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα; Ναι, πολλοί. Και νομίζω πως ο Bret Michaels θα ήταν ένας εκ των ιδανικότερων επιλογών για τον παραπάνω ρόλο του Harvey Dent / Twoface.

Όχι, δεν είναι προσβολή για το αψεγάδιαστο παρουσιαστικό του (εξάλλου τόση δουλειά έχει ρίξει για να το συντηρήσει), ο λόγος γίνεται για την άμεση σύνδεση του με το προαναφερθέν ρητό. Μπορεί ποτέ να μη συμπάθησα τους Poison, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει όμως την επιτυχία και την απήχηση που είχαν στα καλά τους. Όλα εντάξει ως εδώ, αλλά ο Michaels ως γνωστόν δεν έμεινε εκεί. Η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της μπάντας, καθώς ανά τα χρόνια, έχτισε μια περσόνα περισσότερο celebrity και (πολύ) λιγότερο μουσικού.

Αποτέλεσμα φυσικά μια αδιάφορη δισκογραφική παρουσία, της οποίας το αποκορύφωμα έμελε να έρθει φέτος. Μερικά ξανά-ηχογραφημένα σόλο κομμάτια, μερικά απ' τους Poison (τα "Nothin' But A Good Time" και "Every Rose Has Its Thorn" από δύο φορές γιατί έτσι), δυο-τρεις νέες συνθέσεις και για να δικαιολογηθεί όλο αυτό, τι άλλο; Guest μουσικοί. Ace Frehley, Phil Collen, Michael Anthony, Frank Hannon και Leslie West βρίσκονται στα credits μαζί με ονόματα όπως ο ράπερ Lil John και η... Miley Cyrus. Όλο αυτό, όπως ήταν επόμενο, οδήγησε σε έναν μουσικό αχταρμά. Αχταρμάς που μοιάζει να μην έχει τέλος μάλιστα, μιας και λίγο τα αναμασημένα κομμάτια, λίγο τα μετριότατα έως και κακά καινούργια, η διάρκεια του δίσκου αγγίζει τα 73 λεπτά και παρότι είναι ήδη αδικαιολόγητα πολλά, μοιάζουν -πιστέψτε με- ακόμα περισσότερα.

Ειλικρινά, δεν υπάρχει σημείο στο οποίο το "Jammin' With Friends" να είναι έστω κάπως καλό. Η flat παραγωγή, η βαρετή συλλογή των κομματιών, οι πλήρως ανέμπνευστες επανεκτελέσεις και η κακή απόδοση του ίδιου του Michaels, συντελούν στην ανακήρυξη του εν λόγω άλμπουμ ως η χειρότερη στιγμή της καριέρας του τραγουδιστή και χωρίς αμφιβολία, μία εκ των χειρότερων κυκλοφοριών της χρονιάς.
  • SHARE
  • TWEET