Blut Aus Nord

Οι Blut Aus Nord πλέον δεν χρειάζονται συστάσεις. Το avant-garde black metal σχήμα του Γάλλου Vindsval είναι ένα από τα πλέον εξέχοντα και σημαντικά στον ακραίο ήχο τις τελευταίες τρεισήμιση δεκαετίες. Ο μανιακά παραγωγικός καλλιτέχνης, εδώ και μερικά χρόνια, διανύει μια άκρως ενδιαφέρουσα στροφή στην δισκογραφία του συγκροτήματος. Το δεύτερο κεφάλαιο της "Disharmonium..." σειράς, τον βρίσκει να συνεχίζει, με κομβικές παραλλαγές, αυτή τη νοοτροπία, σταθερά με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Αρχής γενομένης από το "Hallucinogen" του 2019, οι Blut Aus Nord επιχειρούν, διαμέσου δυσαρμονιών, να επεξεργαστούν εκ νέου την ιδιότυπη μελωδική τους προσέγγιση. Παράλληλα, όπως έγινε εντονότερα σαφές στο εκπληκτικό περσινό "Disharmonium – Undreamable Abysses", ο ιθύνων νους αποφάσισε να καταβυθιστεί στα άδυτα του κοσμικού ηχητικού τρόμου. Κοινώς, με κυκλικές μελωδίες και πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις, παρά την black metal διαυγή τους επίθεση, οι Blut Aus Nord δεν αναζητούν κάποιο φώς ή μελαγχολία, αλλά εξερευνούν το σκοτάδι του ανείπωτου.

Το "Nahab", ως ευθύς διάδοχος, ακολουθεί αυτό το μονοπάτι εντονότερα. Μάλιστα, σε ένα δεύτερο, πιο ενδιαφέροντα βαθμό, δημιουργεί ένα παράλληλο νήμα εξερεύνησης του τρόπου με τον οποίο οι Blut Aus Nord επεξεργάζονται και αξιοποιούν το μουσικό τους οπλοστάσιο. Αν ο προκάτοχος έπαιξε με τις "Memoria Vetusta" και "777" τριλογίες, με το "Hallucinogen" να είναι το μετέωρο, πυκνό και θαρραλέο, βήμα που τις συνδέει με την πιο avant/industrial/dark ambient πλευρά της μπάντας, το "Nahab" είναι το πέρασμα στην αντίπερα όχθη.

Είκοσι χρόνια μετά το ανεπανάληπτο μνημείο του "The Work Which Transforms God", ενός δίσκου που όρισε και τελειοποίησε το παραμορφωμένο και ψυχρό μουσικό προσωπείο τους, οι Blut Aus Nord τολμούν να κολυμπήσουν ξανά στα σκοτεινά του νερά. Οι κιθάρες και οι εντάσεις χαμηλώνουν και στροβιλίζονται λες και κατασκευάστηκαν σε κάποιο δαιμονισμένο εργοστάσιο. Οι ψίθυροι και τα φωνητικά απηχούν τις πιο αισχρές ερμηνείες του Attila Scihar. Οι διακριτές μελωδίες, που χαρακτηρίζουν την παρούσα φάση της μπάντας, υφίστανται, αλλά όχι σταθερά στην εμπροσθοφυλακή. Επανέρχονται ("Nameless Rites"), με τρόπο που φέρει στη μνήμη έντονα το "Odinist - The Destruction Of Reason By Illumination" του 2006. Παράλληλα, τα ατμοσφαιρικά, παρεμβαλλόμενα χωρία, απηχούν το "MoRt", καθώς και την περσινή ambient συλλογή "Lovecraftian Echoes", που έχει τις ρίζες της στο προ εικοσαετίας μουσικό θαύμα.

Αναμενόμενα, το "Disharmonium - Nahab" δεν είναι ένα ευπρόσιτο άκουσμα. Ακόμα και στις πιο μελωδικές τους στιγμές, οι Blut Aus Nord λειτουργούν εντελώς κλασικότροπα συνθετικά, συμπυκνώνοντας σε λίγα ηχητικά μέτρα πολλή και δαιδαλώδη πληροφορία. Το, ουσιαστικά εναρκτήριο, έπειτα από ένα ορχηστρικό intro, "Mental Paralysis", με τις πολλαπλές φωνές και την αυστηρή του ρυθμική προσέγγιση, δημιουργεί το πρόσφορο έδαφος ώστε να εξαπλωθούν οι χαοτικές και βιομηχανικές δυσαρμονίες. Σε αντίθεση με σχετικά πρόσφατες, παραπλήσιες απόπειρες, όπως των Yeruselem, το "Deus Salutis Meae" καθώς και την τριλογία των EP "What Once Was", η διαφορά εδώ, όπως ξεδιπλώνεται και στο αριστοτεχνικό "The Endless Multitude", έγκειται εξαρχής στην ισορροπία των επιμέρους.

Με ακόμη πιο τεχνική προσέγγιση σε φωνητικά και τύμπανα από ότι στις προαναφερθείες κυκλοφορίες, αλλά και πιο στοιχειωμένα όσον αφορά τις μελωδικές στιγμές, οι Blut Aus Nord συνεχίζουν να εξάπτουν το ενδιαφέρον. Το "Disharmonium - Nahab" δεν θα προκαλέσει έκπληξη σε όσα άτομα είναι εξοικειωμένα με τον κόσμο των Blut Aus Nord, αλλά δεν παύει να εντυπωσιάζει. Ο τρόπος που ο δίσκος οδηγείται σταδιακά σε πιο πυκνά και βαθιά ηχοτοπία, δεν γίνεται στιγμή αυτοαναφορικός. Το φρενήρες "The Crowning Horror" αλλάζει άρδην την κατάσταση όταν έρθει η σειρά του, εντείνοντας το εφιαλτικό συναίσθημα. Το "Queen Of The Dead Dimension" έπειτα, θυμίζοντας Deathspell Omega, θα ισορροπήσει πάνω σε υψηλές ταχύτητες, στέκοντας επιβλητικό και μετέωρο.

Οι Blut Aus Nord επιχείρησαν να δώσουν μια πιο μελωδική προσέγγιση στην σκοτεινή αυτή πλευρά του ήχου τους. Ακόμη και όταν, στο deep cut "The Ultimate Void Of Chaos" ηχούν λες και ανακατεύουν την προ εικοσαετίας τράπουλά τους, παραμένουν πιο σαφείς και στοχευμένοι, πιο εμπνευσμένοι και κυρίως, μεταδίδουν πειστικότερα το Lovecraft-ιανό όραμά τους. Κοινώς, αν αρέσκεσαι στον ακραίο και πειραματικό ήχο, το "Disharmonium - Nahab" είναι ένα άλμπουμ που θα ιντριγκάρει και θα προκαλέσει. Αναλογικά, βρίσκει τους Blut Aus Nord μεν σε ελαφριά πτώση, αλλά σε μακροκοσμικό επίπεδο, η απόστασή του από άλλα χαοτικά και πειραματικά/avant-garde extreme metal έργα, είναι τεράστια.

Το "Disharmonium - Nahab" συνεχίζει τις σταθερά ποιοτικές και ριψοκίνδυνες κυκλοφορίες των Blut Aus Nord. Με σαφές όραμα και μέθοδο, με πολυσχιδή και ακραία κομμάτια, με μια σαφή black metal προσέγγιση, οι Γάλλοι μεγαλουργούν. Όταν το στοιχειωτικό "Forgotten Aeon" κλείσει φανταστικά το άλμπουμ, θα έχει καταστεί σαφές πως ακόμη και στα πλαίσια του αυτοαναφορικού, η έμπνευση των Blut Aus Nord είναι ικανή για να δημιουργήσει έναν εντυπωσιακό δίσκο. Το "Disharmonium - Nahab" συνεχίζει ιδανικά το σερί των Blut Aus Nord, όντας ένα ακόμη κορυφαίο έργο ακραίας και προοδευτικής τέχνης.

Bandcamp | YouΤube