Big Thief

Μετά την περιπλάνηση σε όλες τις ΗΠΑ που οδήγησε στο εξαιρετικό "Dragon New Warm Mountain I Believe In You" του 2022, οι Big Thief ετοίμασαν τον διάδοχο του στην μητρική τους πόλη της Νέας Υόρκης. Πέρσι τον χειμώνα και για τρεις εβδομάδες, η μπάντα έκανε ποδήλατο στους παγωμένους δρόμους του Brooklyn και του Manhattan και μετά δούλευε στο Power Studio σε εννιάωρα recording sessions. Ηχογράφησαν ζωντανά και με ελάχιστα overdubs. Και κάπως έτσι εγένετο το "Double Infinity", το έκτο άλμπουμ του γκρουπ.

Υπάρχει λόγος που οι Big Thief έφτασαν βήμα-βήμα να θεωρούνται ως ένα από τα σημαντικότερα indie folk συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων, λόγος ίσως πιο βαθύς από το ταλέντο τους. Είναι αυτή η αίσθηση πως η μουσική τους προέρχεται μόνο από αληθινά βιώματα - από ταξίδια, μέρη, αγκαλιές και αναμνήσεις - και πως διακατέχεται από ένα πνεύμα πραγματικής κοινότητας. Είναι το πνεύμα αυτό που τους έκανε να αντιμετωπίσουν τον περσινό χωρισμό τους με τον μπασίστα Max Oleartchik, όχι με έναν αντικαταστάτη, αλλά με καμιά δεκαριά μουσικούς που ακούγονται να συνυπάρχουν μαζί τους στο "Double Infinity". Η φιλία ξεπερνιέται μόνο από περισσότερη φιλία - και μετατρέπεται σε ακόμα ομορφότερη μουσική.

Κι ενώ κάθε ένα από τα προηγούμενα άλμπουμ τους φαντάζει σημαντικό και απαραίτητο, το νέο φανερώνει ίσως την μεγαλύτερη διάθεση για ηχητική επέκταση, ως τώρα. Η μπάντα που ξεκίνησε σαν μια σύγχρονη εκδοχή της alt/folk πλευράς του Neil Young κι έφτασε με το "Dragon..." στα σύνορα της country, βουτάει σήμερα σε μια αθεράπευτα ρομαντική χαρμολύπη που έχει την υφή ενός ονείρου. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνεις στο "Incomprehensible" και το "Words" που ανοίγουν τον δίσκο μια λεπτή πινελιά από dream pop και ένα άγγιγμα από shoegaze στις θαυμάσιες κιθάρες του Buck Meek.

Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα δύο. Στο "No Fear", ίσως το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, η μπάντα και οι φίλοι της επιδίδονται σε ένα επτάλεπτο επαναληπτικό jam που δεν είναι μακριά από μια late 60s folk rock ψυχεδέλεια. Αλλού, στο "Grandmother", η τυπικά νοσταλγική Big Thief σύνθεση εμπλουτίζεται με τους world αυτοσχεδιασμούς του υπέροχου Laraaji, σε μία από τις πιο όμορφες συνεργασίες της χρονιάς. Με σύμμαχο την πραγματικά εκπληκτική παραγωγή του Dom Monks, το άλμπουμ ηχεί εξερευνητικό, θερμό και πάντα λαμπερό, αποτυπώνοντας αυτήν την δημιουργική ατμόσφαιρα του studio.

Οι περισσότεροι φυσικά θα σταθούν στο λαμπρό άστρο της Adrienne Lenker. Δεν χωρά αμφιβολία πως η Lenker είναι αυτό που λέμε generational καλλιτέχνης και δεν θα μου κάνει εντύπωση αν η ιστορία την γράψει ως μία από τις καλύτερες singer/songwriter αυτών των δεκαετιών, όπως εξάλλου λέγαμε και μετά το φοβερό περσινό της "Bright Future". Θέλει πράγματι ένα ιδιαίτερο ταλέντο να ηχείς τόσο άμεση, σοφή και αγνή την ίδια στιγμή, θέλει ταλέντο να έχεις ένα τραγούδι σαν το "All Night All Day" με τόσο "βρώμικους" στίχους και πάλι να αφήνει την επίγευση μιας σκανδαλιάρικης χαράς. Πέραν όμως αυτού, το "Double Infinity" δεν είναι σόλο υπόθεση. Όλοι οι μουσικοί λάμπουν, ο James Krivchenia κάνει τρομερά πράγματα στα τύμπανα κι ο Meek είναι μια μικρή ιδιοφυΐα.

Και φυσικά, σε τραγούδια όπως το ομώνυμο και το "Los Angeles", λάμπουν οι "τυπικοί" Big Thief. Με στίχους που σε κάνουν να θέλεις να αγκαλιάσεις όποιον θεωρείς αγαπημένο ή να ξεκινήσεις ένα αυθόρμητο road trip, με chord progressions που αρχικά μοιάζουν απλά αλλά στην πορεία σου καρφώνονται στο μυαλό για εβδομάδες - μιλάω για σένα "Happy With You" - , με διαθέσεις πάντα ευγενικές κι αλαφροΐσκιωτες. Η τέχνη τους έχει ένα πολύ συγκεκριμένο αποτύπωμα, απευθύνεται σε ήπια μέρη της ψυχής κι εμπνέει ζωή.

Το "Double Infinity" δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ των Big Thief, είναι όμως ακριβώς όσο απαραίτητο όσο τα προηγούμενα. Τους βρίσκει να εξελίσσονται αλλά και να διατηρούν τις αρχές τους, να θυμούνται λίγο τον rock - αλλά και όχι τον alt - εαυτό τους και, κυρίως, να σκαρώνουν εννιά καινούρια θαυμάσια τραγούδια, από αυτά που λες να τα κρατήσεις για φίλους σου. Στην τελική, αυτή νομίζω πως είναι και η μόνη πραγματική αποστολή αυτής της μπάντας, αποστολή που εξακολουθεί να φέρνει εις πέρας με εξαιρετική αποτελεσματικότητα. Τόσο πολύ που τους συγχωρείται και η προφανής τους αδυναμία να βγάλουν ένα εξώφυλλο της προκοπής. Χαλάλι.

Bandcamp