Belvedere

Οι Καναδοί Belvedere, ιδρύθηκαν το 1995, έχοντας ως αυτοσκοπό στα γεννοφάσκια τους να μην παίξουν ζωντανά. Με το ντεμπούτο τους όμως, "Because No One Stopped Us" (1998) δημιούργησαν ένα σημαντικό όνομα και απέκτησαν κοινό σε μια εποχή όπου το μελωδικό punk rock, ή ευρύτερα γνωστό ως skate-punk, άνθιζε, αποκτώντας την πρωτοκαθεδρία σε ολόκληρο το ιδίωμα. Έπειτα από μια ιδιαίτερα δραστήρια εξαετία, με περιοδείες σε όλα τα σημαντικά φεστιβάλ (Warped Tour, Groezrock), και πλάι σε ονόματα-επιρροές τους όπως Bad Religion, Pulley, Satanic Surfers και Death By Stereo.

Η μπάντα έριξε αυλαία προσωρινά, το 2004, με έναν από τους καλύτερους δίσκους της πορείας της το ιδιοφυές "Fast Forward Eats The Tape". Η επανένωση τους το 2012 οδήγησε, με νέο ντράμερ στο comeback album "The Revenge Of The Fifth" και στην επικείμενη περιοδεία πλάι στους NOFX που επανέφερε το ποιοτικό συγκρότημα στο προσκήνιο. Οι Καναδοί έκτοτε είδαν δύο βασικά τους μέλη τους Scott Marshall (κιθάρες) και Jason Sinclair (μπάσο) να αποχωρούν το 2019 και να αντικαθίστανται από τους Dan Wollach και Ryan Mumby αντίστοιχα. Έτσι, ο βασικός συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας Steve Rawles έμεινε ως μόνο αυθεντικό μέλος.

Η δισκογραφική τους επιστροφή με τον έκτο τους δίσκο, "Hindsight Is The Sixth Sense", βρίσκει το συμπαθές σχήμα κυριολεκτικά και μεταφορικά ανανεωμένο. Οι δεκατρείς συνθέσεις είναι προϊόν συλλογικής συνθετικής προεργασίας, φιλτραρισμένες υπό τα γνώριμα χαρακτηριστικά της μπάντας. Δυναμικές και μνημονικές μελωδίες, που εξακολουθούν να πατούν πάνω στην σουηδική πλευρά του ‘90s skate-punk, δηλαδή σε σχήματα όπως οι Millencolin και Satanic Surfers, με υψηλές ταχύτητες και χαρακτηριστική τεχνική η οποία ανά σημεία θα θυμίσει έντονα τους Propagandhi. Η έμφαση των Καναδών σε πιο κοινωνικά και πολιτικά θέματα, σε συνδυασμό με την άψογη παραγωγή, προσδίδει επικαιρότητα και κρισιμότητα στον ήχο τους.

Αν εντυπωσιάζεστε με το πιο βαρύ και κιθαριστικό punk νεότερων σχημάτων όπως οι σπουδαίοι War On Women ή οι Pears, τότε θα βεβαιωθείτε πως οι παραγνωρισμένοι βετεράνοι έρχονται με μια φλόγα εμπειρίας και άσβεστης δίψας να κερδίσουν εκ νέου μια θέση στο παρόν του ήχου. Οι συνθετικές δομές δεν είναι οι προφανείς, απόρροια της ηχητικής τους ταυτότητας. Οι φωνητικές γραμμές κερδίζουν δικαιωματικά τον χώρο τους, με το σχήμα να κινείται στα κόκκινα καθ’ όλη την διάρκεια των 35 λεπτών που διαρκεί το άλμπουμ. Η εκκίνηση με το "Happily Never After" αποτελεί την ιδανική μύηση, στιβαρή, νοσταλγική όσο πρέπει και κυρίως συνεπαίρνει. Το "Elephant March" με το απίστευτο εναρκτήριο riff του που ακολουθεί, αποτελεί την πρώτη μεγάλη στιγμή του άλμπουμ, αλλά κυρίως, με τις εναλλαγές του και το ρεφραίν του, την πεμπτουσία του ιδιώματος.

Οι λάτρεις του ήχου θα καταφύγουν στα "The Ides" και "Camera Obscura" για να βρουν το οικείο περιβάλλον που οφείλουν να αποπνέουν τέτοιες κυκλοφορίες. Μαζί με το αγχολυτικό του "Retina" το έκτο άλμπουμ της μπάντας δείχνει να παίρνει τον δρόμο του διαγράφοντας μια σταθερή πορεία. Ο εκτροχιασμός όμως θα επέλθει με το πρώτο single απολύτως δικαίως, ονόματι "Good Grief Retreat" που συνδυάζει σπιρτάδα με κοινωνική αφύπνιση. Η πολιτικοποιημένη επίθεση θα συνεχιστεί και στο "Comrade", δίνοντας την ικανότητα στους Belvedere να ξεχωρίσουν από τη συνομοταξία τους. Οι μοντέρνες πινελιές, στα όρια του σύγχρονου hard rock του "Memento Mori" εκ του αποτελέσματος δικαιώνουν τα συνθετικά ρίσκα που υφίστανται στο άλμπουμ. Ο αέρας των διπλών φωνητικών του "Automate" παρέχει την απαιτούμενη ποικιλομορφία βαθιά μες το άλμπουμ, με αρκετά μελωδικά hardcore σημεία να θυμίζουν Pennywise. Κάθε στιγμή είναι στοχευμένη, και παρά την, ανά σημεία έντονη, ομοιογένεια ή την «ποιοτική ανισότητα» ορισμένων στίχων, το συνολικό αποτέλεσμα κινείται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Ο νέος δίσκος των Belvedere είναι μια νίκη του πείσματος του Rawles. Αποτελεί σύνοψη μιας πορείας 25 ετών για μία μπάντα που δεν βρέθηκε ποτέ στην εμπροσθοφυλακή του ήχου που υπηρέτησε ταγμένα. Διαθέτει βροντερό βηματισμό και δίχως να πραγματοποιεί κατήχηση, δεν παίρνει εαυτόν ελαφριά τη καρδία, αλλά αντιθέτως διαθέτει μια γνήσια underground ορμή. Αν δε για κάποιο λόγο, είχες περισσότερες απαιτήσεις από την punk rock πτυχή των μεγάλων του είδους στο σήμερα, τα μετρημένα ρίσκα και η απαράμιλλη τεχνική του "Hindsight Is The Sixth Sense" θα σου καλύψουν το κενό με χαρακτηριστική άνεση.