Autopsy

Μερικά ονόματα στην metal μυθολογία δεν χρειάζονται συστάσεις. Οι Autopsy, είναι μια τέτοια περίπτωση. Θρύλοι, πρωτοπόροι και μέχρι και σήμερα ασταμάτητοι, δεν πραγματοποίησαν ποτέ καμία ποιοτική έκπτωση στο απάνθρωπο όραμά τους για σάπιο death metal. Οι Αμερικανοί ανήκουν σε εκείνη την τόσο μικρή κάστα συγκροτημάτων που κάθε της κυκλοφορία, ακόμη και έπειτα από 30 χρόνια, εγείρει το ενδιαφέρον. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η δισκογραφική τους επιστροφή ένα μόλις χρόνο έπειτα από το "Morbidity Triumphant", φέρει διπλή αιτία για χαμόγελα.

Συνήθως, όταν ένα έμπειρο σχήμα κυκλοφορεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα νέο δίσκο, αμφιβολίες πλανώνται στον αέρα και στα μυαλά των παθιασμένων οπαδών. Η βιασύνη στην τελική, ποτέ δεν ήταν ιδανικός σύμμαχος, και οι κενές περιεχομένου, αλλά ζωτικές σε επίπεδο καφενειακών συζητήσεων, αμφιβολίες περί περισσευμάτων, προκαταλαμβάνουν πριν την πρώτη ακρόαση. Με το "Morbidity Triumphant" όμως, όπως είχα αναφέρει και στην κριτική μου πέρσυ, η δισκογραφική επιστροφή των Autopsy έπειτα από μια οκταετία, ήταν αναπάντεχα εντυπωσιακή. Η συνθετική ορμή των Reifert, Cutler και σία, μας βρήκε να τους υποδεχόμαστε με δάφνες.

Το "Ashes, Organs, Blood And Crypts" λοιπόν, με τον απολαυστικά περιγραφικό του τίτλο, είναι περισσότερα από ένα ιδανικό μέρος δεύτερο. Όπως φαίνεται από τις πρώτες ακροάσεις, το πάθος και οι μουσικές ιδέες των death metal αρχόντων, δεν εξαντλήθηκαν. Αντιθέτως, με αισθητά ανεβασμένες τις ταχύτητες, πάντα για τα δεδομένα τους, οι Autopsy παρασέρνουν τα πάντα στο διάβα τους. Από το εναρκτήριο "Rabid Funeral" που ηχεί ικανό να σηκώσει όλη την κληρονομιά της σκηνής μόνο του, μέχρι το heavy metal-ικό "Bones To The Wolves", οι Autopsy παραδίδουν ένα οριακό σερί κομματιών.

Η παραγωγή, εντυπωσιακή, συνεισφέρει τα μέγιστα σε ένα death metal όγκο, που επιτρέπει στα έντεκα κομμάτια να θριαμβεύουν μέσα στην «απλότητά τους». Όπως σχεδόν με κάθε τους δίσκο, έτσι και εδώ οι Αutopsy επιστρατεύουν την doom/death φαρέτρα τους με τα απόκοσμα οδυνηρά φωνητικά και τοξικά ρυθμικά μέρη, μόνο που εδώ δεν βασίζονται σε κάποια αποκρουστική ατμόσφαιρα. Ακόμη και τα υπνωτικά leads του "Marrow Fiend", χάρη στην προσέγγιση της μπάντας, ηχούν ευθεία και δεν αφήνουν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Οι Autopsy παραμένουν στην εμπροσθοφυλακή του ιδιώματος, φιλτράροντας την ίδια τους την κληρονομιά όσο επιθυμούν, δίχως να ηχήσουν στιγμή ανέμπνευστοι. Το δίλεπτο "Throatsaw" που χτυπάει την πόρτα του grindcore, βρίσκεται στον ίδιο δίσκο με το "Toxic Death Fuk" που μέχρι και black/thrash μπορεί να χαρακτηριστεί.

Οι Autopsy είμαι βέβαιος πως δεν θεώρησαν καν «ρίσκο» την δισκογραφική επιστροφή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Οι συνθέσεις αποπνέουν έναν αέρα εμπιστοσύνης στις ικανότητές τους, και, όσο αυτονόητο και να φαντάζει για βετεράνους μουσικούς, η ανανεωτική τους δυναμική, όπως για παράδειγμα το κόψιμο και το γύρισμα στα μέσα του κορυφαίου "Well Of Entrails", αναγκάζει να επιμείνεις και να μην τις προσπεράσεις. Το "Ashes, Organs, Blood And Crypts" είναι ένα απαύγασμα του γιατί οι Autopsy έχουν θέση στη σκηνή σήμερα.

Σε αντίθεση με άλλα legacy acts, που συχνά οι νέες κυκλοφορίες λειτουργούν ως ορμητήριο ανανέωσης της συναυλιακής και επικοινωνιακής τους παρουσίας, οι Αutopsy, για ακόμη μια χρονιά θέτουν τον πήχη ψηλά. Ειλικρινά, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσο καύσιμο έχουν ακόμη στις μακάβριες μηχανές τους. Όταν όμως η αυλαία πέσει, οφείλουμε να γυρίσουμε στην δισκογραφία των Autopsy, και να μην μασήσουμε τα λόγια της αποθέωσης, μέχρι και την τελευταία τους στιγμή. Μέχρι την επόμενη, το "Ashes, Organs, Blood And Crypts" θα στέκει αγέρωχο ως σημείο αναφοράς στο 2023. Ένα ακόμη κεφάλαιο, γραμμένο με αίμα.

Bandcamp