Anti-Flag

Οι αγαπητοί Αμερικανοί punk rockers Anti-Flag κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό τον δωδέκατο δίσκο τους, ονόματι 20/20 Vision. Με κάθε μπάντα αυτού του είδους και με αυτήν την προϋπηρεσία, είναι ιστορικά καταδικασμένο πως με κάθε νέα κυκλοφορία θα εγείρονται διαρκώς τα ίδια ερωτήματα. Μπορεί ένας νέος δίσκος να πιάσει τα στάνταρ των κλασικών τους κυκλοφοριών; Έχει νόημα μια μπάντα να βγάζει συνεχώς παραπλήσιους ηχητικά δίσκους; Είναι πράγματι επαναστατικό και συγκεκριμένα αντικαπιταλιστικό το μήνυμα τέτοιων συγκροτημάτων; Εντάξει, δέχομαι πως το τελευταίο ερώτημα μπορεί να πυρπολήσει συζήτηση γρηγορότερα και από ασπίδα ΜΑΤ-ατζή σε διαδηλώσεις.

Αυτήν την ιστορική καταδίκη της επανάληψης αντιλαμβάνονται όμως και οι Anti-Flag στον νέο δίσκο τους. Επέλεξαν, κατά τα λεγόμενά τους, να επιτεθούν αυτή την φορά στα προβλήματα καθαυτά, και όχι στους εκπροσώπους τους (κρατικούς ηγέτες, αν και όπως βλέπετε ένας συγκεκριμένος δεν ξεφεύγει τις ευθείες επιθέσεις). Σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο και αν η ελπίδα για εκείνη την επαναστατική, πιασάρικη punk rock δισκάρα που θα συγκλονίσει εκ νέου τα ακροατήρια το 2020, θα υφίσταται και θα πεθαίνει, διαρκώς, μια μπάντα που πιστεύει πως τα νοήματα που προωθεί είναι επίκαιρα, οφείλει να τα διατυμπανίζει. Επειδή όμως η μουσική είναι το μείζον ζήτημα, αυτό που οφείλει να αναζητά ο ακροατής από τον νέο δίσκο των Anti-Flag, είναι μνημονικά, καλογραμμένα και δυναμικά τραγούδια.

Το "20/20 Vision" επαναφέρει σε αυτόν τον τομέα, δικαίως, τα χαμόγελα στους οπαδούς τους, ενώ η στιχουργική πολεμική της μπάντας, δένει μετά από μια δεκαετία περίπου τόσο καλά με την μουσική, που πιθανώς να της φέρει και νέους οπαδούς. Οι Anti-Flag όμως, όπως θα διαπιστώσετε και με μια ακρόαση, στοχεύουν, πολύπλευρα, να φτάσει το μήνυμα τους στο μεγαλύτερο δυνατό κοινό. Η πορεία τους είναι τέτοια, που πιθανές ενστάσεις στον δωδέκατο δίσκο τους, σχετικά με το αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, φαντάζουν άκαιρες. Μέσα στον δίσκο θα βρείτε ήρεμα σημεία με σχεδόν μπαλαντοειδή διάθεση, θα βρείτε ακόμη και hardcore ομοβροντίες, αλλά κυρίως θα βρείτε έξυπνες φωνητικές γραμμές που έχουν πραγματικά κάτι να πουν.

Το μεγαλύτερο αρνητικό που εντοπίζω κατά τις ακροάσεις του δίσκου, δεν είναι τόσο η αδυναμία του να πιάσει τα προ δεκαπενταετίας στάνταρ τους, όσο η ηχητική θυσία της ένταξης κενών καλλιτεχνικά σημείων προς τέρψιν του στόχου τους. Ένα διαρκές πρόβλημα, που, με ελάχιστες εξαιρέσεις, με απωθεί από το να απολαμβάνω αβίαστα τέτοιες κυκλοφορίες, είναι πως θεωρώ δηλώσεις υπέρ ενότητας καθώς και πιο αφελείς στιχουργικές προσεγγίσεις, ελαφρώς άστοχες. Ένα πραγματικά ακραίο (κατά το radical) πολιτικό μήνυμα, δεν επωφελείται πολλά από τραγούδια όπως το "You Make Me Sick" ή από το γεμάτο ουίσκι "Un-American", αν και πιθανώς να βρουν τον στόχο τους στις κοινωνικές ομάδες στις οποίες, ξεκάθαρα, απευθύνονται.

Αντιθέτως, η λείανση αυτή του μηνύματος, μπορεί να επιτευχθεί εξαιρετικά στο πανηγυρικό και διασκεδαστικό φινάλε με το "Resistance Frequences", που ευτυχώς ωθεί τον ακροατή να σκεφτεί τους στίχους του. Φυσικά όμως και η επιθετικότητα των Anti-Flag σε σχέση με τους ομοίους τους ξεχωρίζει σε σπουδαίες κορυφές όπως το εκπληκτικό "Christian Nationalist", με την σκηνή να χρειάζεται περισσότερα τέτοια τραγούδια, το "It Went Off Like A Bomb" ή το προσωπικό αγαπημένο "A Nation Sleeps". Βέβαια, υπεράνω όλων, στέκει το "The Disease", τραγούδι που πεθαίνει να ακουστεί ζωντανά, σύνθεση που μέλλει να γίνει σταθερά στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας.

Το επιμύθιο λοιπόν του νέου δίσκου των, βετεράνων πλέον, Anti-Flag, είναι πως ηχούν αρκετά πιο στοχευμένοι σε σχέση με τις τελευταίες δουλειές τους. Η ισορροπία της ριζοσπαστικής ψυχής με την εμπορική χροιά που ανέκαθεν τους διακατείχε, φαίνεται να επιτυγχάνεται εκ νέου έπειτα από καιρό, καθιστώντας την μπάντα ξανά, επίκαιρη. Μάλιστα, ο δίσκος ρέει τόσο αβίαστα ευχάριστα, που σε προκαλεί να χαμογελάς από την έναρξη με το "Hate Conquers All" μέχρι το προαναφερθέν κλείσιμο. Ακριβολογώντας, ο δίσκος διαθέτει τέτοια ορμή που δικαίως θα μας αναγκάσει να κάνουμε ένα μίνι - ταξίδι μέχρι τον Αλμυρό το καλοκαίρι για την πάρτη τους.