Antaeus

Οι Γάλλοι είναι μία «ράτσα» από μόνοι τους. Είναι τεράστιο κεφάλαιο στο black metal των late '90s και σε όλα τα '00s. Και συγκρότημα που «έμπασε» κόσμο στο ακραίο underground. Με κάθε δίσκο που κυκλοφορούσαν άνοιγαν νέους δρόμους απόγνωσης και μίσους σε ένα ιδίωμα που σιγά σιγά έχανε την αίγλη του ως Το μισανθρωπικό μουσικό υποείδος. Για τον γράφοντα το "Cut Your Flesh And Worship Satan" είναι αξεπέραστο. Ακόμη και σήμερα το εναρκτήριο τραγούδι αυτού του δίσκου, "Inner War" με τον MkM να ουρλιάζει φτύνοντας λέξη προς λέξη το "CYFAWS", μου προκαλεί δέος.

Μετά το φανταστικό και τελευταίο -μέχρι πριν ένα μήνα- δίσκο τους "Blood Libels" πίστευα ότι τα ζοριλίκια που τραβούσαν οι Antaeus και πάνω στη σκηνή αλλά και στη ζωή τους, άπειρα ναρκωτικά, ξύδια, αυτοκτονικές (;) τάσεις, αυτοακρωτηριασμοί, ήταν ικανοί λόγοι για να τους βάλουν στον πάγο. Αν όχι να τους σκοτώσουν. Και ξάφνου αρχές Νοεμβρίου δίνουν στη δημοσιότητα τραγούδι από τον νέο ολοκληρωμένο τους δίσκο. Ήταν σίγουρα η ακραία σφαλιάρα της χρονιάς. Είχαμε να ακούσουμε νέα τους από το 2009 και το split με Katharsis. Και όμως η έκπληξη έγινε και οι Γάλλοι με το "Condemnation" ακούγονται πιο φρέσκοι από ποτέ. Η αλήθεια είναι πως η λέξη «φρέσκοι» είναι παράταιρη. Σάπιοι είναι οι άνθρωποι και δημιουργούν μουσική που θες να βγάλεις το δέρμα σου. Όπως ακριβώς κάνει και ο MkM.

To χαρακτηριστικό, από ένα χιλιόμετρο μακριά, riffing τους, με τα κυκλικά και δυστοπικά θέματα να επαναλαμβάνονται για μεγάλη διάρκεια μέσα στα τραγούδια, είναι και πάλι πανταχού παρόντα. Βέβαια, ήδη από το προηγούμενο full length είχε διαφανεί η μετάλλαξη των θεμάτων σε πιο «αστρικά» και spacy μοτίβα. Το μουσικό μυαλό πίσω από τους Antaeus, ο κιθαρίστας/συνθέτης, Set, δείχνει να βρίσκεται, καλλιτεχνικά, στην καλύτερη περίοδό του. Έδωσε σαφείς εντολές στον Menthor (Enthroned, Nightbringer και άλλους πολλούς) για το πώς θέλει να ακούγονται τα -διαστημικά- τύμπανα στο "Condemnation". Σε γενικές γραμμές αυτό που βγαίνει από τα ηχεία είναι μία μουσική θηριωδία που μαστιγώνει αλύπητα. Ελάχιστες οι στιγμές που οι ταχύτητες κατεβαίνουν όπως στη μέση του "Symmetry Of Strangers". Κάποια ορθόδοξα κλεισίματα του ματιού δεν είναι ικανά για να πούμε ότι οι Γάλλοι επηρεάστηκαν ιδιαίτερα από τους «συντρόφους» τους, Deathspell Omega. Τουναντίον οι δεύτεροι στο τελευταίο "The Synarchy Of Molten Bones" έχουν πλησιάσει περισσότερο τους Παριζιάνους.

Δεν αναφερθήκαμε καθόλου στην απόδοση του MkM. Η αρρώστια απέκτησε ανθρωπόμορφη όψη και ξερνάει μίσος και απαλεψιά μέσα από μεγαλοπρεπείς ερμηνείες με σχεδόν υπνωτιστικά αποτελέσματα.

Μακάριοι όσοι προτίμησαν να βιώσουν τα δεινά αυτού του κόσμου υπό το πρίσμα του ηχητικού πολέμου.