Angus McSix

Κοίτα να δεις, τώρα, κάτι πράγματα. Στη μάλλον πιο αχρείαστη παρουσίαση που έχω γράψει ποτέ, καλούμαι να μιλήσω για τον Angus McSix και το σπαθάκι του, ή, κατά κόσμον Thomas Laszlo Winkler, τον πρώην τραγουδιστή των «λατρεμένων» μου Gloryhammer. Ο εν λόγω κύριος, λοιπόν, συνεχίζει solo να δοκιμάζει τις αντοχές μας, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο άλμπουμ του, ένα μάλλον ελαφρύ concept δίσκο που συνεχίζει το ύφος που εδραίωσε με τους πρώην συνοδοιπόρους του, τους Alestorm και όλες αυτές τις μπάντες που προσπαθούν να μας ρίξουν στον αλκοολισμό με τις μουσικές τους προτάσεις.

Ξεπερνώντας ( ; ) το γεγονός πως όταν αναφερόμαστε στα συγκεκριμένα σχήματα μιλάμε για μια όχι-και-τόσο κεκαλυμμένα μισογυνιστική και ρατσιστική ομάδα μουσικών (όπως είχε υποδηλώσει το σκάνδαλο ανάλογων συνομιλιών του 2021), τα πράγματα δεν γίνονται ιδιαίτερα καλύτερα όταν μιλάμε καθαρά για θέματα μουσικής φύσεως που τους αφορούν. Στην περίπτωση τους, το αστείο δεν υπήρξε ποτέ, όσο κι αν οι απόπειρες ανάλαφρης στιχουργικής, ευδιάθετης μουσικής και ό,τι-να-ναι οπτικής αισθητικής προσπάθησαν για το αντίθετο. Μουσικά, δε, το βαρέλι δεν έχει πάτο, αφού διαιωνίζοντας και ενισχύοντας κάθε κακό κλισέ του ήχου, δίχως την παραμικρή απόπειρα σύνθεσης αξιόλογων τραγουδιών, με ευνουχισμένο ήχο, μηδενική έμπνευση και λογικές δημιουργίας που κάνουν τους προκάτ ήχους κλήσης του Nokia 3310 να φαντάζουν με την 5^η συμφωνία του Μπετόβεν, κανείς δεν έβαψε αυγά.

Ειλικρινά, δεν έχω κανέναν προβληματισμό με την όποια pop λογική του "And The Sword Of Power" - μακάρι όλο το άλμπουμ να ενστερνιζόταν αυτόν τον ήχο αν επρόκειτο να ακούγεται ανθρωπίνως ανεκτό. Η εταιρεία του, όμως, και ο ίδιος ο «δημιουργός» το πλασάρουν ως συμφωνικό power metal και, μαντέψτε, αυτό που ακούμε δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια που ορίζει το συγκεκριμένο ιδίωμα - ή οποιοδήποτε ιδίωμα. Ένα κιτς κακέκτυπο, ένα κακό γυμνασιακό αστείο και σχεδόν 46 λεπτά που δεν λένε να τελειώσουν· αυτό είναι το ντεμπούτο του αγαπητού Angus - Thomas και αλίμονο σε όποιον έρθει σε επαφή μαζί του.

Μην σπαταλήσετε το χρόνο σας σε κάτι τόσο ανούσιο. Προτιμήστε να παρατηρήσετε τη μπογιά να στεγνώνει από έναν φρεσκοβαμμένο τοίχο, να ακούσετε τον ήχο της σιωπής και λοιπά τετριμμένα - και μάταια - πράγματα, κάντε πραγματικά ό,τι αγαπάτε, αλλά σε κάθε περίπτωση, μείνετε μακριά από αυτό το άλμπουμ - τουλάχιστον σας προειδοποίησα.