Anaal Nathrakh

Anaal Nathrakh ή αλλιώς το soundtrack της αποκάλυψης. Κάπως έτσι θα μπορούσα να ξεκινήσω την κριτική αυτή και θα τα είχα πει όλα. Ό,τι πιο ακραίο ξεπήδησε ποτέ από τα σωθικά της Αγγλίας μπορεί να βρεθεί στη δισκογραφία της μπάντας αυτής.

Ένα χρόνο μετά το εκπληκτικό "Eschaton", οι Irrumator και V.I.T.R.I.O.L. μας παραδίδουν ακόμα ένα ντοκουμέντο ηχητικής παράνοιας και μισανθρωπισμού. Το εντυπωσιακό με τους Anaal Nathrakh είναι ότι με κάθε δίσκο εξελίσσονται, ωριμάζουν. Από το βίαιο, ωμό black metal του "The Codex Necro" το 2001, φτάνουμε τώρα, έξι χρόνια μετά, στο "Hell Is Empty Αnd All The Devils Are Here".

Με σχετικά πιο άμεση προσέγγιση και ξεκάθαρες δομές, η μπάντα αναμειγνύει την πρωτόγονη ενέργεια του black metal με τους καταιγιστικούς ρυθμούς του grindcore και νέοι δαίμονες ξεχύνονται απ' τα ηχεία για να μας καταπιούν. Ο V.I.T.R.I.O.L. ακόμα μια φορά φτάνει το λαρύγγι του στα όρια, σε σημείο λύσσας, και φτύνει μηδενιστικούς στίχους, προσπαθώντας να επισπεύσει την αποκάλυψη. Ακόμα και εδώ όμως υπάρχει σαφής βελτίωση. Από τσιριχτά, σε σημείο ψυχοπάθειας, σε growls από τα βάθη της γης, ενώ ακόμα και καθαρά, σχεδόν χορωδιακά, φωνητικά συναντώνται στα τραγούδια και εντείνουν την κολασμένη ατμόσφαιρα του δίσκου.

Πραγματικά οι Anaal Nathrakh αγγίζουν νέα επίπεδα ακρότητας, προσφέροντας παράλληλα έναν ολοκληρωμένο από όλες τις απόψεις δίσκο με απίστευτα κομμάτια που καρφώνονται κατευθείαν στο μυαλό του ακροατή (η άμεση προσέγγιση που λέγαμε πριν). Ακόμα ένα διαμάντι για τον σκληρό ήχο που περιμένει να ανακαλυφθεί και ένας απ' τους εντονότερους δίσκους της χρονιάς.