Goodbye Bedouin

Πάτρα, η πόλη που άλλοτε έσφυζε από δημιουργία και συγκροτήματα με όνειρα και βλέψεις για το μέλλον, σήμερα κάθε καλό εγχείρημα που γεννιέται σ' αυτό το τόπο φαντάζει σταγόνα στον ωκεανό της ξεπεσμένης κουλτούρας του. Τους καταλαβαίνω τους Goodbye Bedouin όταν ακούω τα μεθυσμένα λόγια τους, "As I' m coming out of the bar, I wish I was an airplane, to fly my pain afar", στο κομμάτι "Cherry Lane", να αναθεματίζουν την ώρα και τη στιγμή που βρέθηκαν σ' αυτό το κακόφημο περιβάλλον που έτσι ποτισμένο με καπνό και αλκοόλ είναι κατάλληλο μόνο για την άνθιση psych garage ήχων που περιπλέκονται με λίγο βρώμικο rock 'n' roll.

Οι Goodbye Bedouin είναι ένα συγκρότημα που συγκεντρώνει στον πυρήνα του εμπειρίες και βιώματα από εποχές Playground Noise και Raining Pleasure, γι' αυτό και το πεπειραμένο μυαλό των μελών της μπάντας επέλεξε μια δυνατή φωτογραφία για εξώφυλλο του καινούργιου της άλμπουμ, "The Shaking People". Σε μια λήψη συγκεντρώνεται η έκσταση της '90s εποχής, του ακατέργαστου rock 'n' roll, ερεθίζοντας το μάτι του ακροατή/θεατή όταν αντικρύσει το βινύλιό τους. Το πρώτο δείγμα της δουλειάς τους κυκλοφόρησε το 2018, με τίτλο "Submarine​/​Youth" και μας προϊδέασε για τις διαθέσεις του συγκροτήματος. Από τη μία κύματα από τρείς κιθάρες και από την άλλη αγαλλίαση μέσα από ψυχεδελικούς ρυθμούς στο κομμάτι "Youth". Κατόπιν, η ενέργεια τους και η δημιουργικότητα, τους οδήγησε σε διαδικασία εγκλεισμού στο στούντιο από την οποία παρήχθησαν εννέα κομμάτια που συνεργάζονται απόλυτα μεταξύ τους και επιτυγχάνουν ο δίσκος να έχει ιδανική ροή κατά τη διάρκεια της ακρόασής του.

Αν ένα συγκρότημα έχει επηρεάσει όλα τα μέλη των Goodbye Bedouin αυτό είναι οι Velvet Underground και αυτό ακούγεται στις εναλλαγές και στην ιδιοσυγκρασία του τραγουδιού τους με τίτλο, "Down To The Wire", αλλά και στον γενικότερο κιθαριστικό σχολιασμό που διαπράττουν τα κομμάτια τους. Είναι εύκολο να πέσει κανείς σε νοητικές συγκρίσεις με πολλά συγκροτήματα και να μπει στη διαδικασία να ακούσει τις διαφορές των εκάστοτε αναφορών στα '60s και στα '80s της κάθε μπάντας, αλλά αυτό ίσως του στερήσει την απόλαυση ενός δίσκου που αναμφίβολα κινείται σ' ένα αξιοπρεπές επίπεδο. Δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι στο άκουσμα των τραγουδιών προβλέπω το μέλλον της ροκ μουσικής αλλά μπορώ να βεβαιώσω τον ακροατή ότι θα πέσει στα χέρια πεπειραμένων μουσικών και θα εκτιμήσει το γρήγορο ρυθμών των κρουστών και τα συμπαθητικά punk ξεσπάσματα του τραγουδιού "Stupid". Επίσης, μπορώ να σας διαβεβαιώσω για την ύπαρξη rock 'n' roll συγκρούσεων ανάμεσα στα γυρίσματα της κιθάρας και στα απλανή φωνητικά που συμπληρώνουν την εικόνα μιας άλλης εποχής. Στο τέλος της ακρόασης αν με έβαζε κάποιος να διαλέξω ποιο τραγούδι χαρακτηρίζει τον ήχο των Goodbye Bedouin θα επέλεγα το "Pink", αφενός γιατί αυτό είναι το τραγούδι που επέλεξα να ακούσω περισσότερες φορές και αφετέρου γιατί έχει αυτή την εσανς roadtrip που λατρεύω στο rock. Συνολικά, πρόκειται για έναν δίσκο που θα εκτιμηθεί και θα κριθεί από το κοινό όταν μπορέσουμε να τον ακούσουμε live.