Amorphis

Από τα μαθηματικά και την αρχιτεκτονική μέχρι τη μαγειρική και τη γυναίκα (!), οι αναλογίες πάντα είχαν σημασία. Και αυτό γιατί συχνότατα δεν παίζουν μόνο ρόλο "τα υλικά" που χρησιμοποιείς για να δομήσεις ένα όλον, αλλά πολύ περισσότερο και η διάταξη τους, σε συνδυασμό με την ποσότητα και τους συσχετισμούς ανάμεσα στα δομικά του μέρη.

Οι Amorphis είχαν να βγάλουν νέο δίσκο από το 2003 και συγκεκριμένα από το "Far From The Sun", το οποίο (σύμφωνα με τη γνώμη του εξαιρετικού συναδέλφου Ζαρκαδούλα) δίχασε τον κόσμο του συγκροτήματος και απογοήτευσε τους κριτικούς. Δεν ξέρω αν την «αποτυχία» του "Far From..." τη χρεώθηκε ο πρώην τραγουδιστής του συγκροτήματος, αλλά το 2006 οι Amorphis με νέα φωνή πίσω από τα μικρόφωνα τον κύριο Tomi Joutsen καλούνται να αποδείξουν ότι μπορούν να πάνε ένα βήμα παραπέρα τόσο τη μουσική τους, όσο και την καριέρα τους. Και με το φετινό "Eclipse" το καταφέρνουν!

Στο νέο τους δίσκο λοιπόν οι Φινλανδοί ξαναβράζουν στην ίδια χύτρα τα στοιχεία που τους καθιέρωσαν ως ένα από τα πρώτα ονόματα στον ατμοσφαιρικό ήχο και μας προσφέρουν το ζωμό τους δυναμωτικό και full σε πρωτεΐνες. Ότι πρέπει δηλαδή για να αντιμετωπίσεις ένα δύσκολο χειμώνα όπως ο φετινός! Έτσι ξανασυναντάμε τις heavy κιθάρες, τη σωστή παραγωγή, τις καθηλωτικές μελωδίες, τα folk και prog μέρη, τα πονηρά πλήκτρα και τις πειραματικές κλίμακες να χορεύουν όλα ένα μεθυστικό, μελωδικό και οργισμένο χορό, ένα χορό όπου κάνει το "Eclipse" να ξεχωρίζει ήδη από τις πρώτες ακροάσεις. Και το σημαντικότερο; Στις σωστές αναλογίες!

Οι Amorphis ξέρουν να μελαγχολούν, ξέρουν να οργίζονται και ξέρουν να δίνουν στα κομμάτια τους όσο χρόνο χρειάζονται για να «αναπνεύσουν», αλλά όχι υπερβολικό έτσι ώστε να μελώσουν και να μας ξενερώσουν. Επίσης το "Eclipse" έχει κομμάτια για όλα τα γούστα: από τα πιο χορευτικά μέχρι τα πιο πειραματικά, οι Φινλανδοί καταφέρνουν να πάνε το μουσικό τους καράβι και σε άλλον ένα προορισμό, τόσο με ασφάλεια (ως προς τη μουσική) όσο και με περιπέτεια (ως προς τη φαντασία). Γεμάτοι από ιδέες τριών ετών, έτοιμοι και σίγουροι για τα «πατήματα» των μελωδιών τους και με τις heavy στιγμές να μην τους προδίδουν σε κανένα σημείο, κάνουν το "Eclipse" γεμάτο, μεστό και ουσιαστικό. Και φυσικά δε θα μπορούσε σε μια τόσο προσεγμένη δουλειά να υστερεί η φωνή: ο κ. Joutsen έχει μια φωνή με πολύ καλή χροιά, τόσο στις καθαρές όσο και στις brutal στιγμές της, και με τους χρωματισμούς και το γρέζο που σε φάσεις της προσδίδει, καταφέρνει να γεμίζει τη θέση του τραγουδιστή κάτι παραπάνω από ιδανικά. Τελική εντύπωση; Όλα σωστά δομημένα και ακόμα καλύτερα παιγμένα, σε ένα δίσκο προσεγμένο και μαγευτικό!

Οι Amorphis είχαν καιρό να μας δώσουν κάτι νέο, αλλά πλέον η αναμονή τελείωσε. Το 2006 μπαίνει πολύ καλά, με μία κυκλοφορία πολύ υψηλού επιπέδου. Άντε, καλοφάγωτο!