Sleepmakeswaves

Made Of Breath Only

Pelagic (2017)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 27/03/2017
... σαν να μπαίνει η άνοιξη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Θεωρητικά για να βρίσκεστε σε αυτήν τη σελίδα και να διαβάζετε αυτήν την κριτική, θα έχετε κάποια επαφή με το ποιόν των Sleepmakeswaves. Σε αντίθεση περίπτωση, αρκούν τρεις εγγλέζικες λέξεις για να κατατοπιστείτε: upbeat, post, rock. Οι δύο τελευταίες σε σειρά, με παύλα ανάμεσα κι έχετε ξεκάθαρο τον χώρο για τον οποίο μιλάμε. Η πρώτη είναι απλά για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μουσική που είναι γραμμένη για να προβληματίζει. Όχι με κάποιον προφανή τρόπο, τέλοσπάντων.

Έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία από την κυκλοφορία του πρώτου τους EP και, καλώς ή κακώς, αρκετά από τα βασικά στοιχεία του ονειρικού "In Today Already Walks Tomorrow" εμφανίζονται σε μειωμένο βαθμό ή απουσιάζουν εντελώς. Από άποψη ύφους, ωστόσο, οι συμπαθείς Αυστραλοί δείχνουν να έχουν κατασταλάξει πλήρως. Κιθαριστικές συνθέσεις, με τις μελωδίες σε πρώτο πλάνο, τα πλήκτρα σε δεύτερο και μια προσέγγιση που κλίνει αισθητά περισσότερο στο groove παρά στα χασίματα. Πρακτικά έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά που συνεχίζει ξεκάθαρα από εκεί που άφησε το προ τριετίας "Love Of Cartography".

Ήδη από το μπάσιμο του "Worlds Away", ο χαρακτηριστικός ήχος της μπάντας είναι εκεί. Σε αυτό αναμφίβολα έχει βάλει το χέρι του ο Nick DiDia, του οποίου η παραγωγή είναι αναμενόμενα άψογη, αλλά και οι συνθέσεις δεν πάνε πίσω. Το riff-oriented "To Light And Then Return" είναι έτοιμο για τη σκηνή, ο τρόπος που ξεδιπλώνεται το "Tundra" είναι τόσο όμορφος όσο και προβλέψιμος, ενώ στο "Into The Arms Of Ghosts" τα ηλεκτρονικά στοιχεία εναλλάσσονται με τα οργανικά. Περισσότερα βλέμματα από τους πιστούς στο ιδίωμα θα τραβήξουν τα δύο μεγάλα κομμάτια, με τις math λεπτομέρειες του "The Edge Of Everything" και το άψογο δέσιμο του "Hailstones" να ξεχωρίζουν, αλλά δεν μπορώ να κρύψω ότι προσωπικά έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για το πανέμορφο "Midnight Sun".

Το "Made Of Breath Only" ισορροπεί ανάμεσα σε όμορφες ατμόσφαιρες, πιασάρικες μελωδίες και αντισυμβατική, με mainstream όρους, λογική. Σαν την παρέα που το δημιούργησε ένα πράγμα, που καταφέρνει να συνδυάζει τους Deftones με τους Fugazi και τους Paramore. Δεν είναι ένας δίσκος που θα ταράξει τα νερά της μουσικής σκηνής, ούτε καν του είδους στο οποίο ανήκουν. Είναι, όμως, ένας δίσκος γεμάτος ενέργεια και μελωδίες, που όποια στιγμή κι αν τον ακούσεις θα σε κάνει να νιώσεις όμορφα. Λειτουργεί ιδανικά ως συνοδεία σε μια άσκοπη βόλτα, κάποια ηλιόλουστη μέρα.

  • SHARE
  • TWEET