A Victim Of Society

Οι νεότερες γενιές Ελλήνων μουσικόφιλων υπάρχουν δύο φράσεις που δεν θα μάθουν ποτέ απ' ό,τι φαίνεται, θα εκλείψουν μαζί με τα μυαλά που τις χρησιμοποιούσαν αλλά και τις καταστάσεις που τις γέννησαν. Η μία είναι η «για ελληνικό καλό είναι» και η άλλη «πάσχει από τη γνωστή ελληνική παραγωγή».

Σε μία διαρκώς ανατροφοδοτούμενη Σκηνή και σε κάτι που εξελίσσεται μάλλον σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κοιτίδες παραγωγής μουσικής στην Ευρώπη, τουλάχιστον στον συγκεκριμένο ήχο, οι A Victim Of Society με την τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά και την πρώτη ως τρίο, αφού σε κάθε τους κυκλοφορία προσθέτουν και από ένα μέλος, φαίνεται να εκπληρώνουν πλέον τις υποσχέσεις που οι ίδιοι είχαν δώσει κυρίως με τις συναυλίες τους αλλά και τις ως τώρα ηχογραφήσεις τους. Ή έστω εν μέρει, αφού όπως και η συναυλία για την παρουσίαση του δίσκου τους στο Ρομάντσο απέδειξε, η δύναμη των live τους δεν αποτυπώνεται πλήρως στον δίσκο.

Κι αυτό αποτελεί φιλοφρόνηση για τα live, ουχί μομφή για τον δίσκο ο οποίος είναι από τα πιο δυνατά, ρυθμικά, ορμητικά, με θορυβώδη wall of sound πράγματα που μπορεί να βρει κάποιος εκεί έξω. Φυσικά, η παραγωγή πλέον ακολουθεί τα στάνταρ της Σκηνής και ισορροπεί άψογα ανάμεσα στο επιτηδευμένο lo-fi και τον καθαρό θόρυβο. Το πόσο έχουν ωφεληθεί από την πραγματική λοκομοτίβα που οδηγεί το συγκρότημα και κάθεται πίσω από τα ντραμς είναι φανερό, αλλά όλα κουμπώνουν γενικότερα καλύτερα σε συνθέσεις, riff, ρυθμούς, ουσία. Και μιλώντας για riff, είναι σχεδόν AC/DC αυτό που ξεπηδάει στο "A Painful Heritage Of Beauty";

Αυτό που θα πρέπει να ξεχωρίσουμε είναι φυσικά ότι οι A Victim Of Society δεν μπορούν να ενταχθούν (και) αυτοί στην ετικέτα-λάστιχο της νεοψυχεδέλειας κι ας απλώνουν τις συνθέσεις τους, κι ας γεμίζουν fuzz τον ενισχυτή τους, κι ας έχουν και το ηλεκτρονικό στοιχείο να τριγυρίζει ανέμελα ανάμεσα στις (δύο) κιθάρες. Η μουσική τους έχει περισσότερα κοινά με το post punk και το alternative των '80s παρά με την ψυχεδέλεια. Αν θέλουμε να βρούμε κοινά, αν θέλουμε να καταλάβουμε τι συγκροτεί σε Σκηνή τα ετερόκλητα συγκροτήματα που βάζουμε σε αυτήν θα πρέπει να ερευνήσουμε περισσότερο αισθητικά παρά τεχνικά-φορμαλιστικά στοιχεία και αυτά είναι η ένταση της μουσικής, η αδιαφορία για τις εύκολες δομές, το εύρος των πρωτογενών επιρροών. (Και) σε όλα αυτά οι A Victim Of Society αριστεύουν. Το "Freaktown", όποιο και να είναι το μέλλον τους, θα είναι το σημείο στο οποίο και μελλοντικά θα αναφερόμαστε ως σημείο καμπής για το συγκρότημα και αυτό που τους έκανε από υποσχόμενους, φτασμένους.