Bazooka, A Victim Of Society @ Gagarin 205, 23/12/17

Παρά το γεγονός οτι ήμασταν μόλις μια ανάσα πριν από τα Χριστούγεννα, οι Αθηναίοι αποφάσισαν να αφήσουν στην άκρη τις κλασσικές «πατροπαράδοτές» εορταστικές μαζώξεις, και σε πλήρη αντίθεση, επέλεξαν να βάλουν τα καλά τους ίσα ίσα για να τα λερώσουν. Το κρύο φυσικά και δεν τους απέτρεψε από το να χτυπηθούν, να ιδρώσουν και να ουρλιάξουν, σε ένα «ρεβεγιόν» πολύ διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα. Έτσι λοιπόν, και με την σκέψη οτι το λαιβ επρόκειτο να σφραγίσει και επίσημα πλέον την έναρξη των χριστουγεννιάτικων διακοπών, ο κόσμος, ιδιαίτερα ένθερμος, άρχισε να συνωστίζεται από πολύ νωρίς στο Gagarin.

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε, λίγο μετά τις 22:30 με την πρώτη κατά σειρά μπάντα να ξεπροβάλει ανάμεσα από καπνούς, κόκκινα φώτα και χειροκροτήματα. Ο λόγος για τους A Victim Of Society, οι οποίοι ανέλαβαν να ζεστάνουν, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, το κοινό της Αθήνας. Παλιότερα δύο, στην συνέχεια τρείς, και με πολλαπλασιαστικές τάσεις στα live τους (μπορεί να φτάσουν μέχρι και τους πέντε), οι A Victim Of Society με ήχο βρώμικο και φωνητικά αναδυόμενα μέσα από το χάος του "reverse", έκαναν μια τίμια εμφάνιση, καθόλα επαγγελματική και ολοκληρωμένη.

Το κοινό απήλαυσε παλιότερα αλλά και νέα κομμάτια από τον φετινό δίσκο "Freaktown", και η ψυχεδέλεια με τα απαραίτητα post-rock και garage στοιχεία έκανε αισθητή την παρουσία της από το πρώτο κιόλας λεπτό. Το αποτέλεσμα ήταν ένα άρτια δεμένο ηχητικό σύνολο, συνοδευόμενο από την ανάλογη δυναμική αλλά και ταυτόχρονα «χαλαρή» παρουσία της μπάντας επί σκηνής. Η «έκρηξη» ήταν «ελεγχόμενη»,  και έτσι η όλη «διαδικασία» επικεντρώθηκε περισσότερο στην συσσώρευση, παρά στην εξωτερίκευση των συναισθημάτων. ‘Όλα τα σημάδια δείχνουν πως οι πόρτες για τους  A Victim Of Society φαίνεται να ανοίγουν διάπλατα στο μέλλον.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, και εν μέσω ενός ένθερμου πλήθους, το οποίο δήλωνε με κάθε τρόπο την μεγάλη του ανυπομονησία, σφυρίζοντας και φωνάζοντας (πριν καν τους δει!), εμφανίστηκαν οι Bazooka. Η αρχή έγινε χωρίς πολλά πολλά, με το "Κενό". Ερχόμενο σε πλήρη αντίθεση με την ίδια του την ουσία, το "Κενό", δεν άφησε  εκατοστό χώρου ανεκμετάλλευτο, ούτε κάτω αλλά ούτε και πάνω στην σκηνή. Πότε εφτά (guest τρομπέτα και τρομπόνι) και πότε πέντε (όπως τους έχουμε συνηθίσει) μας κατέκλυσαν, μουσικά και φυσικά! Το "Κάτι Έχω Προδώσει" και το "Οι βλάκες Κάνουνε Παρέλαση" έβαλαν για τα καλά όσους βρισκόντουσαν πιο μπροστά στο νόημα, καθώς τα πρώτα  «χαριτωμένα παραπατήματα», που πάνε να θυμίσουνε χορό, και τα πρώτα χέρια στον αέρα έκαναν την εμφάνισή τους.

Και κάπου σε εκείνο το σημείο είχε πλέον φτάσει η σειρά· όχι οποιαδήποτε· "Η Δική Σου Η Σειρά", ένα από τα τέσσερα ολόφρεσκα κομμάτια του νέου τους EP το οποίο θα μπορούσε ίσως να αποτελεί την ωριμότερη εκδοχή μιας "Άχρηστης Γενιάς" στην προσπάθειά της να κατανοήσει την "Ζούγκλα" μέσα στην οποία ζει. Στην συνέχεια, το "Θέλω Φύση" μας προσέφερε και αυτό μια διαφορετική πτυχή της ζούγκλας, αινιγματική και όμορφη- ακριβώς όπως είναι.  Και εδώ κάνουμε σημαντική υποσημείωση ,λέγοντας πως τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο, ευρηματικό και εύστοχο, όσο τα «ζωώδη» αυτά φωνητικά, οι κραυγές καλύτερα, οι οποίες όντως μας μετέφεραν σε ένα κλίμα «φύσης». Αυτές γίνονται ακόμη πιο αισθητές και διαπεραστικές στο ομώνυμο κομμάτι του EP, "Ζούγκλα", το οποίο διαδέχθηκε τα "Μόνος" και "Γυναίκα", κομμάτι το οποίο συμπλήρωσε τέλεια την έκδηλη εμφάνιση κάθε λογής ενστίκτου.

Θράσος, αυθάδεια, γοητεία, ωμή λαγνεία και ίσως μια «τρομακτική παιδικότητα», είναι λίγες από τις λέξεις που θα χρησιμοποιούσα για να χαρακτηρίσω τους Bazooka · κι όμως, καμία απ αυτές δεν θα μου ταίριαζε για να περιγράψω το "Εξαϋλώσου"· μια προσπάθεια «κάθαρσης» απέναντι στις «αμαρτίες» που κουβαλάνε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια, απλό και ουσιαστικό. Άσε που, το να βλέπεις ολόκληρη την μπάντα να το τραγουδάει /φωνάζει και να γουστάρει τόσο, από κάθε πόστο, ε δεν σου αφήνει περιθώρια να μείνεις στην απ έξω! Φυσικά όμως, και επειδή η κόλαση είναι για τους ζωντανούς, η κάθαρση αυτή δεν έρχεται ποτέ. Αντ’ αυτού έρχεται το "Ψέμα", η "Οθόνη", και η «αποκάλυψη» της επιστροφής των διπλών drums, κατεξοχήν σήματος κατατεθέν της μπάντας από τα πρώτα της βήματα. Και έτσι έχεις την "Υπερβολή"· αριθμητική, ακουστική, αισθητική και συναισθηματική· και μόνο έτσι έχεις και τους Bazooka!

Δεν χρειάστηκε λοιπόν τίποτα παραπάνω για να επικρατήσει ένας μικρός πανικός από κάτω. Ακόμη και οι πιο άκαμπτοι λύγισαν, κουνήθηκαν, τραγούδησαν και εκσφενδόνισαν από κανένα πλαστικό, παντός τύπου και προς πάσα κατεύθυνση. Για αλλαγή, το "Ravening Trip" και το "Shake My Brain" στα αγγλικά, συνοδευόμενα από καπνoύς και stagedives συνέχισαν να ταλαντεύουν το κοινό αριστερά και δεξιά. Για να συνεννοούμαστε, η μπάντα ξαναγύρισε στην αμεσότητα της μητρικής, πιο τσατισμένη και πιο βρώμικη με τις "Ψυχοθήκες" και την "Επανάληψη". Οι μονάδες έγιναν ομάδες και το ατομικό κούνημα οδήγησε σε ένα πόγκο το οποίο κατάπινε όλο και περισσότερους το οποίο εν τέλει κορυφώθηκε και ξέσπασε με την "Άχρηστη Γενιά".

Στο κατά σειρά επόμενο "Κορίτσι Στην Ακτή", σαν να μην έφταναν οι δύο ντράμερ, ο κόσμος αποφάσισε να κρατήσει παρέα το ρυθμό (υπερβολή στην υπερβολή, τι καλύτερο!) και έτσι κάπου λίγο πριν το τέλος, ανάμεσα στο χάος και τον ιδρώτα, οι ρόλοι και τα όργανα άλλαξαν, με το "Δεμένος Στο Κρεβάτι Σου", και με το "Tingle" στο encore, να σημαίνουν τη λήξη ενός εξαιρετικού live, το οποίο απογείωσε το βράδυ του Σαββάτου μας, και έκανε την προ-παραμονή των Χριστουγέννων λίγο πιο βλάσφημη, λίγο πιο rock 'n' roll, λίγο (και λίγο παραπάνω) πιο ενδιαφέρουσα!

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος