A Storm Of Light

Τους περιμένουμε τον Οκτώβριο στην Αθήνα μαζί με τους Mono. Τους είχαμε αφήσει πίσω στο 2013 με το εκπληκτικό "Nations To Flames". Ο Josh Graham, επί πολλά χρόνια βασικός visual artist των Neurosis, μέλος και σε IIVII, Red Sparowes, Battle of Mice, μαζί με τους Chris Common στα τύμπανα και Dan Hawkins στην κιθάρα, έχοντας καλεσμένους τους Kim Thayil (Soundgarden), Jarboe (Swans), Carla Kihlstedt (Sleeptime Gorilla Museum) και την Lydia Lunch παρουσιάζει άλλον έναν δίσκο που δεν μοιάζει με τα προηγούμενα. Στην παραγωγή και τη μίξη είναι ο Matt Bayles (Mastodon, Botch, Minus The Bear).

O δίσκος παρουσιάζει ένα αργό και ατμοσφαιρικό post-metal γεμάτο πλήκτρα, εφέ και πειράματα. Το εναρκτήριο "Prime Time" αρκετά άμεσο και εν μέρει ψυχεδελικό δείχνει μια εναλλακτική πλευρά της μπάντας. Το επόμενο "Blackout" θυμίζει λίγο Godflesh με όλη την παλιομοδίτικη αισθητική. Παρακάτω το "Short Term Feedback" βγάζει επίσης μια εναλλακτική industrial αίσθηση. Αρκετά σκληρό ακούγεται ευχάριστα και μπορεί να σε ξεσηκώσει. Σαν οι Ministry να μπήκαν λίγο πιο άγρια. Οι στίχοι γενικά στον δίσκο ασχολούνται με τον κόσμο, το παρόν, τα γεγονότα, τον φασισμό, την ακροδεξιά, τον ρατσισμό και τον πιο χαζό πρόεδρο στην ιστορία της ανθρωπότητας (Trump) όπως αναφέρει ο ίδιος ο Josh. To "Life Will Be Violent" είναι μια shoegaze metal μπαλάντα που εξελίσσεται πολύ όμορφα. Το ίσως καλύτερο κομμάτι μετά, "Slow Motion Apocalypse" συνεχίζει αυτό το θορυβώδες, μοντέρνο και βρώμικο metal με παράξενα φωνητικά και πανέμορφα τύμπανα. Έχει μια ατμόσφαιρα που σε κρατάει. Ο ήχος εδώ σκοτώνει. Τα επόμενα τρία, χώνουν στιχουργικά, έχουν απότομες και κοφτές κιθάρες, αλλά δεν παρουσιάζουν κάτι φρέσκο ή κάτι ενθουσιαστικό. "Dim" και "Laser Fire Forget" χαραμίζουν την ουσία στην επανάληψη και τη βαρετή εξέλιξή τους. Ίσως το τελευταίο "Rosebud" έχοντας μια πιο σκοτεινή εικόνα και ένα πολύ δυνατό μπάσιμο φτιάχνει κάτι ειδικά σκληρό και έντονο.

Γενικά ο δίσκος στηρίζεται πολύ στην αισθητική και στους στίχους. Θέλει να πει κάτι. Δεν μπορείς να μη συμφωνήσεις στα περισσότερα. Είναι πολιτικοποιημένος και αρκετά σκονισμένος. Ο ήχος είναι πειραματικός, αλλά δεν παρουσιάζει κάτι τόσο πολύ προοδευτικό. Σε πολλά σημεία είναι όμοιος και επαναληπτικός και κουράζει. Δεν μπορείς να πεις ότι κάποιο κομμάτι είναι ανέμπνευστο ή άσχημο. Δεν θα βρεις αριστουργήματα, αλλά σίγουρα η ακρόαση δεν θα πάει στράφι. Μια μίξη industrial και post-metal θα ικανοποιήσει τουλάχιστον τους οπαδούς των ειδών και του συγκροτήματος. 

Bandcamp