'68

Two Parts Viper

Cooking Vinyl (2017)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 28/07/2017
Υπερδιασκεδαστική, πoρωτική, ρυθμική και θορυβώδης αναβίωση σκληρού αλήτικου rock
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

O Josh Scogin μέσω της παλιάς του μπάντας, The Chariot, έχει ένα παρελθόν στα όρια του ακραίου metal. Όσοι θυμούνται αυτήν την μπαντάρα γνωρίζουν ότι πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν μερικές εξαιρετικά τεχνικές, επιθετικές και γρήγορες metalcore δισκάρες. Οι '68 είναι ουσιαστικά αυτός και ο ντραμερ Michael McClellan και κυκλοφόρησαν πριν τρία χρόνια το υπέροχο "In Humor And Sadness". Εκεί διαπιστώσαμε ότι η φλόγα δεν έφυγε, παρότι το hardcore του ελάφρυνε, αλλά εμπλουτίστηκε με όμορφες rock μελωδίες έως και garage ή punk ιδέες.

Στη φετινή του δουλειά, η οποία έχει πάλι ροζ εξώφυλλο, ακούμε ξανά όμορφες παραμορφωμένες κιθάρες που σε κάποια σημεία κάνουν παπάδες! Είναι τόσο γεμάτη και πλήρης η κιθάρα, ο ήχος, οι παραμορφώσεις και τα γεμίσματα που φτάνει μόνη της για να φτιάξει τα πάντα. Πάλι, η μπάντα παρουσιάζει στη σειρά ένα ποτ πουρί rock ιδεών. Απίθανη αρχή με το ξέσπασμα του "Eventually We All Win" να σου εξηγεί τι θα ακολουθήσει. Θα ακούσεις grunge στο "Without Any Words (Only Crying And Laughter)". Southern μελωδίες, με μια πιο χαοτική οπτική στο "Whether Terrified Or Unafraid". Φανταστικές garage ιδέες στα "Death Is A Lottery", "This Life Is Old, New, Borrowed and Blue" και "Νο Apologies" που ουσιαστικά αναγεννούν το είδος και κάνουν τους White Stripes να ακούγονται φλώροι. Ουρλιαχτά σαν στο "Νο Montage" που έρχονται σε αντίθεση με τις μελωδίες και εντυπωσιάζουν. Μοντέρνο hardcore με μικρές emo δόσεις στο "The Workers Are Few" που ουσιαστικά παρουσιάζει κάτι ακόμα πιο διαφορετικό από τα προηγούμενα. Φωνητικά, που ναι μεν έχουν έρθει απειλητικά πολύ μπροστά (δυνατά), αλλά κρίνονται ως άκρως απολαυστικά. Ιndustrial και drone ήχους στο "Life Has Its Design" και μια ερωτική ανάμνηση σε post-grunge απόδοση στο τελευταίο "What More Can I Say".

Ο δίσκος δεν υστερεί σε ποιότητα, χωρίς να παρουσιάζει κάτι εκπληκτικό, αλλά περιέχει τραγούδια άκρως διασκεδαστικά, με αρκετά πιασάρικες μελωδίες και σκόρπιες riff-άρες. Διαθέτει μια, εύπεπτη μεν, αλλά ιδιαίτερα έξυπνη ενορχήστρωση στις συνθέσεις. Μερικά κομμάτια είναι απίθανα πορωτικά. Όλος ο δίσκος είναι μια μίξη noise-rock ιδεών και ιδιαίτερα διασκεδαστικών αναβιώσεων hardcore, garage και grunge αναμνήσεων.

  • SHARE
  • TWEET