ProgSession #4: Harmonium

Από τον Πάνο Παπάζογλου, 12/07/2011 @ 13:07
Όση χαρά προσφέρει στους απανταχού μουσικόφιλους η παρακολούθηση της επικαιρότητας και η βιωματική συναίσθηση του παρόντος, άλλο τόσο, και ίσως και περισσότερο, ενδιαφέρον έχει η ενασχόληση με το άγνωστο παρελθόν, με το σκάλισμα της Ιστορίας, με τις πιο αφώτιστες γωνιές της. Στα πλαίσια αυτής της διαστροφής, το Rocking.gr κάθε μήνα θα παρουσιάζει, μέσω μίας στήλης που καθόλου τυχαία επέλεξε να παίξει με τις λέξεις progress και obsession, ένα δίσκο από το ευρύτατο φάσμα και την κληρονομιά του progressive rock, που δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει ενός cult συλλεκτικού επιπέδου.

Days of progressive past Vol. 4:

Harmonium - Si On Avait Besoin d'une Cinquieme Saison
1975
Polydor

Αν χρειαζόμασταν μια πέμπτη εποχή, αν υπήρχε μια πέμπτη εποχή, σίγουρα θα είχε το δικό της soundtrack. Και αυτό δεν είναι άλλο από το εκπληκτικό δεύτερο άλμπουμ των Γαλλόφωνων Καναδών Harmonium, οι οποίοι μας ταξιδεύουν μέσα από μαγευτικές επωδούς και φολκλορικά μονοπάτια σε ένα φαντασιακό, σχεδόν υπερρεαλιστικό δρώμενο. Οι Harmonium με το "Si On Avait Besoin d'une Cinquieme Saison" διαφοροποιούνται σε σχέση με το ομώνυμο ντεμπούτο τους, ακολουθούν το ίδιο φολκ πλαίσιο, αλλά προτίθενται να μπουν σε πιο εμφανείς «progressive περιπέτειες», φτάνοντας στο σημείο να παραδώσουν ένα 17λεπτο έπος ως κλείσιμο του δίσκου, όπου και τα πράγματα φαίνεται να κυλούν σύμφωνα με τις ευφυείς επιταγές της εποχής εκείνης, όταν και το progressive rock γενικά έφτασε στο απόγειο της δημιουργικότητας και της αναγνώρισης.

Και η διάθεση του άλμπουμ είναι καταφανέστατη μέσα από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις. Πρόκειται για συνθέσεις που κυριαρχεί ένα γαλήνιο κλίμα, με όμορφες μελωδίες, αυτοσχεδιασμό και γενικά μια ατμόσφαιρα που συμβαδίζει με το concept του δίσκου. Η χρήση του mellotron, οι φωνητικές αρμονίες, η συνύπαρξη των εγχόρδων και η δουλειά που έχει γίνει στις συνθέσεις παραπέμπουν στις ταξιδιάρικες στιγμές των Yes ή στις πιο χαλαρές συνθέσεις των Genesis επί "Foxtrot", φερ' ειπείν. Κάθε κομμάτι, κάθε μελωδία και κάθε φωνητική γραμμή δένει υπέροχα, σε ένα σύνολο που δικαίως θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας από τους κορυφαίους δίσκους του ιδιώματος και αυτό ενώ οι στίχοι είναι στα γαλλικά, άρα εξ' αρχής δεν απευθύνεται σε πολυπληθές κοινό. Παρ' όλα αυτά, οι ευφάνταστες συνθέσεις και η γλυκιά ατμόσφαιρα που διέπουν το "Si On Avait Besoin d'une Cinquieme Saison", το μετατρέπουν ταυτόχρονα σε ένα άκουσμα για κάθε εποχή, κάθε ακροατή και πρώτα απ' όλα σε κείνους που προτιμούν τους γνήσιους προοδευτικούς και φολκλορικούς ήχους των '60s / '70s.

Οι Harmonium είχαν μια σχετικά βραχύβια πορεία και μετά αποσύρθηκαν, έχοντας δημιουργήσει τρεις δίσκους -με αποκορύφωμα φυσικά το "Si On Avait Besoin d'une Cinquieme Saison"- οι οποίοι χαρακτηρίζουν τον ήχο μιας ολόκληρης εποχής και την εξέλιξή του. Τότε που η δημιουργία ενός «Αριστουργήματος» ήταν κάτι σαν αυτοσκοπός για τις μπάντες που ασχολήθηκαν με τη διαμόρφωση μιας μουσικής που θα εξακολουθούσε και 40 χρόνια μετά να εμπνέει.

Οι πέντε συνθέσεις του δίσκου κυλούν υπέροχα, παραλληλίζοντας τις εποχές με μια σοφία ανάλογη του περιεχομένου και των αλλαγών που επέρχονται, και το άλμπουμ καταλήγει στο κομμάτι που θα μπορούσε να σταθεί και μόνο του, το "Histoires San Paroles". Στο συγκεκριμένο κομμάτι, οι Harmonium ξεδιπλώνουν με μια πρωτοφανή άνεση το ταλέντο τους και στα 17 λεπτά που διαρκεί οι εκπληκτικές μελωδίες που χαρίζει η κιθάρα, χωρίς να προσφέρει στιγμές για βιρτουόζους, σε συνδυασμό με τα φοβερά ταξιδιάρικα πλήκτρα, δημιουργούν ονειρώδεις στιγμές, παραμυθένιες, σα να ξεπηδάνε τα πλάσματα του εξωφύλλου και να χορεύουν σε μια κατάσταση έκστασης, μέσα σε κάποιο τοπίο του ντε Κίρικο. Οι ηχητικές παραπομπές στους Renaissance ή τους Genesis συμπληρώνουν άψογα το χορό τον πνευστών και των εγχόρδων, κλείνοντας μεγαλόπρεπα ένα άλμπουμ, το οποίο είναι απαραίτητο σε όσους είναι διατεθειμένοι να αφεθούν στη μαγεία των Harmonium και να ταξιδέψουν μαζί τους στην Πέμπτη Εποχή, την εποχή του παραμυθιού.
    
Τον επόμενο μήνα θα περάσουμε από τα γαλλικά στα ιταλικά και από τις φαντασιακές εικόνες στις πολιτικοκοινωνικές.

Πάνος Παπάζογλου
  • SHARE
  • TWEET