Η αναβίωση ενός από τους τελευταίους μύθους της rock μουσικής

Είναι προ των πυλών. Το περιμένει κόσμος εδώ και χρόνια. Και από ότι φαίνεται θα γίνει πραγματικότητα. Ο «πόλεμος» μεταξύ Axl και Slash φαίνεται να έφτασε στο τέλος του και, όπως όλα δείχνουν, θα ξαναδούμε τους κανονικούς Guns N' Roses.

Πρώτα από όλα, είναι γνωστό πως η κύρια κόντρα ήταν μεταξύ Axl και Slash, αφού ο Izzy ήταν πάντα στον κόσμο του (και παραμένει μεγάλο μυστήριο ακόμα και σήμερα), ο Duff τα έχει καλά και με τους δύο, ενώ ο Matt μπορεί να είχε κάποια θέματα με τον Axl, αλλά δεν θα αποτελούσε εμπόδιο για κανένα λόγο, ειδικά όταν ο Steven, δυστυχώς, δεν φαίνεται να είναι σε κατάσταση να ακολουθήσει τους υπόλοιπους. Από τη στιγμή που φέρεται να τα έχουν βρει μεταξύ τους οι δυο «ντίβες», τα υπόλοιπα μοιάζουν μάλλον εύκολα.

Δεύτερον, να ξεκαθαρίσουμε ότι οι Guns N' Roses των τελευταίων σχεδόν είκοσι (περίπου) χρόνων ήταν μια καλή μπάντα, αλλά ουδεμία σχέση είχαν με τους «κανονικούς» GnR (κι ας πέσουν να με φάνε οι λίγοι αλλά παθιασμένοι υπέρμαχοι του Axl). Είχαν το budget να υποστηρίζουν μεγάλες και εντυπωσιακές παραγωγές στις συναυλίες τους, είχαν κάποιους καλούς μουσικούς (DJ Ashba, Bumblefoot κ.ο.κ.) στις τάξεις τους, είχαν την διάθεση (παίζοντας μεγάλα σε διάρκεια σόου), αλλά κανονική μπάντα δεν ήταν ποτέ. Ήταν ένας γερασμένος Axl με σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του και μερικοί καλοί μισθοφόροι. Το αξιοπρεπές, αλλά διφορούμενο "Chinese Democracy" δεν ανάγκασε τον κόσμο να περιμένει με κομμένη ανάσα τα υπόλοιπα τρία-τέσσερα άλμπουμ που κατά καιρούς φημολογείται ότι έχει έτοιμα ο κοκκινομάλης rock star.

Με τις φήμες να μιλάνε για βέβαια επιστροφή, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αξίζει τον κόπο αυτό το reunion Guns N' Roses. Ναι, λέω εγώ, αλλά με κάποιες επισημάνσεις.

Αρχικά, ας ξεκαθαρίσουμε ότι από πλευράς των ίδιων των μελών της μπάντας υποψία «αρπαχτής» δεν υπάρχει. Δεν τους λείπουν τα λεφτά κι αν τα είχαν ανάγκη θα μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο για να βγάλουν τα προς το ζην πολύ πιο εύκολα. Για όλους τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους (managers, διοργανωτές κλπ.) μπορεί να παίζουν αστρονομικά ποσά και απίστευτα συμφέροντα, αλλά για τους ίδιους δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτός θα ήταν ο πραγματικός λόγος.

Για τον Axl θα ήταν πολύ πιο εύκολο να μείνει πιστός στις θέσεις που έχει τόσα χρόνια, η προσωπική καριέρα του Slash βρίσκεται σε συνεχή ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια και είναι ήδη σε ένα πολύ καλό επίπεδο, ενώ ο Duff έχει αποδείξει πως είναι εξαίρετος επιχειρηματίας εκτός μουσικής. Οι πιέσεις πάντα υπήρχαν από τον περίγυρο, οπότε για να γίνεται τώρα, προφανώς είναι κάτι που θέλουν οι ίδιοι για τους δικούς τους λόγους...

Από την άλλη, θαύματα δεν γίνονται. Ο Axl δεν θα αποκτήσει ξαφνικά την φωνή που είχε ή καλύτερη εξωτερική εμφάνιση, μόνο και μόνο επειδή γίνεται το reunion, και κυρίως δεν θα αλλάξει μυαλά. Ούτε οι υπόλοιποι είναι τίποτα παιδαρέλια που παίζουν (και πίνουν) σαν να μην υπάρχει αύριο. Αντιθέτως, όλοι τους έχουν φλερτάρει με τα όριά τους και έχουν κάνει αγώνες για απεξάρτηση από ουσίες. Όποιος περιμένει να δει «εκείνη τη μπάντα», ας αναθεωρήσει όσο είναι καιρός.

Όλα γίνονται για το «ονόρε», τόσο για τους μουσικούς, όσο και για τους οπαδούς. Οι μουσικοί για να αποδείξουν στους εαυτούς τους ότι ακόμα μπορούν να μαζέψουν εκατό χιλιάδες κόσμο σε κάθε συναυλία και οι οπαδοί για να μπορούν να πουν ότι είδαν επιτέλους αυτό που πάντα ήθελαν.

Και γιατί να μην γίνει; Σάμπως, αν είναι φιάσκο θα σταματήσουν να θεωρούνται αριστουργήματα το "Appetite" και τα "Illusions"; Όχι, φυσικά. Η υστεροφημία της μπάντας και η αξία των έργων της δεν θα επηρεαστούν από την ενδεχόμενη επιτυχία ή αποτυχία της εν λόγω επανένωσης.

Ούτε, βέβαια, η rock μουσική θα σωθεί καλλιτεχνικά εν έτει 2016 από τους επανενωμένους Guns N' Roses.

Όμως, η εμπορική απήχηση που μπορεί να έχει αυτό το reunion ίσως είναι ικανή να εκτοξεύσει και πάλι την δημοτικότητά της. Ποιός ξεχασμένος από τον χρόνο οπαδός αυτής της μουσικής δεν θα θέλει να πάει να τους δει; Πόσοι πιτσιρικάδες θα ψαρώσουν από αυτά που θα διαβάσουν και θα αποτελέσουν την νέα φουρνιά οπαδών της rock μουσικής; Πόσος κόσμος θα προσπαθήσει να μπει στη φάση και να εκμεταλλευτεί (εμπορικά) τον θόρυβο που θα δημιουργηθεί; Όλα αυτά μόνο καλά μου ακούγονται εμένα...

Κακά τα ψέματα, αυτή η μουσική ζει σε μεγάλο βαθμό με τους μύθους του παρελθόντος, προσδοκώντας διαρκώς στην αναβίωσή τους. Οι Guns N' Roses είναι ένας από τους πολύ τελευταίους που της έχουν απομείνει.

*Το παρόν άρθρο γράφτηκε πριν τα γεγονότα στο Παρίσι. Δεν θα έγραφα κάτι για αυτά - συγχωρείστε με, αλλά δεν έχω κάποια μεγάλη αλήθεια να υποδείξω στους άλλους και προτιμώ να προσέχω τι λέω. Ούτε, όμως, θα είχα διάθεση να γράψω για οτιδήποτε άλλο μετά από όσα έγιναν. Αισθάνομαι μόνο θλίψη και φόβο για τι άλλο μπορεί να μας περιμένει. Και το γεγονός ότι μια ακόμα τραγωδία συνδέεται με τη μουσική που αγαπάμε, το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.