Powerwolf, Gloryhammer @ Piraeus Academy, 29/11/19

Η πρώτη εν Ελλάδι παρουσία των Powerwolf μας επεφύλασσε μια από τις πιο διασκεδαστικές συναυλίες της χρονιάς

Από τον Σπύρο Κούκα, 02/12/2019 @ 18:14

Ξεκινώντας από τα πολύ βασικά, είναι ευχής έργον ότι - επιτέλους - έχουμε αρχίσει να βλέπουμε και στην Ελλάδα παραγωγές και acts που κάνουν πάταγο αυτή τη στιγμή και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς για χρόνια το «παράπονο» πολλών μουσικόφιλων υπήρξε το γεγονός πως, σε εγχώριο επίπεδο, παρακολουθούσαμε είτε «τα ίδια και τα ίδια», είτε σχήματα και καλλιτέχνες που έχουν ξεπεράσει το εμπορικό (και ορισμένες φορές και δημιουργικό) τους peak αρκετό καιρό νωρίτερα. Πλέον, φαίνεται πως αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει, με το δεδομένο της στάσης ενός από τα πιο επιτυχημένα tours αυτής της εποχής και στα μέρη μας, να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Βέβαια, είναι αλήθεια πως προσωπικά είχα κάποιες επιφυλάξεις για τη συνολική προσέλευση που θα απολάμβανε το συναυλιακό γεγονός της σύμπραξης των Powerwolf και των Gloryhammer, με το πλήθος κόσμου (κατά βάση νεαρών ηλικιών) που είχε μαζευτεί από πολύ νωρίς έξω από το venue να αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, δημιουργώντας μια όμορφη εικόνα ως προπομπό μιας εξίσου εντυπωσιακής (όπως εξελίχθηκε) βραδιάς.

Προτού, όμως, μιλήσουμε για τα όσα έκαναν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής να περάσει στα κορυφαία συναυλιακά γεγονότα της χρονιάς που σε λίγο μας αφήνει, οφείλουμε να αναφερθούμε και στα «κακώς κείμενα» που έκαναν την εμφάνιση τους και αφορούσαν (για ακόμη μια φορά σε εγχώρια συναυλία) την τήρηση του χρονοδιαγράμματος που είχε να κάνει με το άνοιγμα των θυρών για το κοινό. Σαφώς, καταλαβαίνω την πιθανότητα απροόπτων κατά τις ετοιμασίες του χώρου, το soundcheck και οτιδήποτε άλλο απαιτείται για την ασφαλή και επαγγελματική υποδοχή ενός σημαντικού πλήθους, αλλά δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς το επαναλαμβανόμενο αυτού του γεγονότος μπορεί να δώσει οποιοδήποτε άλλοθι στην εκάστοτε διοργανώτρια εταιρεία για την ταλαιπωρία τόσων ανθρώπων κάθε φορά. Στην προκειμένη, δεν μπορούν να υπάρξουν ουσιαστικά παράπονα για τα όσα συνέβησαν αφότου καταφέραμε να εισέλθουμε στο χώρο, αλλά η καθυστέρηση της εισόδου για πολύ κόσμο, του στέρησε την ευκαιρία να δει από την αρχή την εμφάνιση των Gloryhammer, ενώ και το μπέρδεμα που αφορούσε τα φυσικά και τα ηλεκτρονικά εισιτήρια και η τελική του αντιμετώπιση θα μπορούσε να έχει διαχειριστεί πολύ καλύτερα.

Πάντως, ας αφήσουμε την όποια «γκρίνια» στην άκρη, αφού τα όσα συνέβησαν τελικά αποδείχτηκαν πολύ πιο σπουδαία απ’ όσα μπορούσε ακόμη και ο πιο αισιόδοξος να φανταστεί. Αυτή η διαπίστωση, ωστόσο, αφορούσε κυρίως την εμφάνιση των headliners, αφού εκείνη των καλεσμένων τους, Gloryhammer, μπορεί να κριθεί ως τουλάχιστον αμφιλεγόμενη. Έτσι κι αλλιώς, η φύση των Σκωτσέζων intergalactic power metallers είναι τέτοια που δεν μπορεί κανείς να τους πάρει απολύτως στα σοβαρά, όσο κι αν απολαμβάνει την - αυστηρά europower metal - μουσική τους πρόταση.

Gloryhammer

Αν έπρεπε να παραλληλίσω με μια ταινία τα όσα είδαμε στη μια περίπου ώρα που οι κατά τα άλλα συμπαθείς troll metallers διατάραξαν την ησυχία του χώρου, εκείνη θα ήταν μάλλον μια διαστημική παρωδία/ remake του "Robin Hood: Men In Tights", αφού σαν άλλοι «ήρωες με κολάν» κόπιασαν για να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, άλλοτε καταφέρνοντας το με πολύ κόπο και άλλοτε προκαλώντας μάλλον αμηχανία. Βλέπετε, το υπερβολικά κι επιτηδευμένα kitsch της όλης τους παρουσίας λειτουργεί καλά μονάχα αν καταφέρει κάποιος να μπει στο αντίστοιχο mood 100%, και το μη περασμένο της ώρας (συνεπώς και η περιορισμένη ακόμη κατανάλωση αλκοόλ) λειτουργούσε ανασταλτικά ως προς αυτό.

Συγχρόνως, τα προβλήματα ήχου που αντιμετώπισε το κουιντέτο καθόλη τη διάρκεια του set του δεν βοήθησαν ιδιαίτερα να ακουστεί όπως πρέπει η μουσική του, γεγονός ατυχές αφού, παρά το σατυρικό της όλης φάσης, μουσικά τα πράγματα κινούνται σε επίπεδα που τουλάχιστον κάνουν διασκεδαστική την ακρόαση των συνθέσεων (κάτι που φάνηκε και από τις υποστηρικτικές αντιδράσεις του κοινού).

Gloryhammer

Για να είμαι ειλικρινής, πάντως, δεν θα χαρακτήριζα ακριβώς my cup of tea την όλη ύπαρξη των Σκωτσέζων, αφού αυτό το Rhapsody-meets-Sabaton οπτικό/μουσικό ύφος έχει δει πολύ καλύτερες ενσαρκώσεις (τόσο από τις προαναφερθείσες μπάντες, όσο και από άλλες σύγχρονες τους), που απολαμβάνουν - αδίκως - πολύ λιγότερο hype απ’ ότι οι Gloryhammer. Θα τολμούσα να πω πως το αστείο παρατράβηξε, μα κρίνοντας από τη (χλιαρή) αποδοχή του κόσμου και την έξαρση των RPGs κάθε είδους, είμαι σίγουρος πως θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμη, προς τέρψη των όσων το απολαμβάνουν/αντέχουν...

SETLIST

 

The Siege of Dunkeld (In Hoots We Trust)
Gloryhammer
Angus McFife
The Land of Unicorns
Questlords of Inverness, Ride to the Galactic Fortress!
The Hollywood Hootsman
Goblin King of the Darkstorm Galaxy
Hootsforce
Masters of the Galaxy
Universe on Fire
The Unicorn Invasion of Dundee

Ευτυχώς, μια ώρα ήταν υπέρ-αρκετή για να διαπιστώσουμε από κοντά τι εστί Gloryhammer, με το soundcheck και τις λοιπές ετοιμασίες της σκηνής για την εμφάνιση των headliners να ξεκινούν αμέσως και μια κουρτίνα με το λογότυπο της μπάντας να κρύβει τη θέα προς τα σκηνικά που στήνονταν με γοργούς ρυθμούς. Έτσι, λίγα λεπτά μετά τις δέκα, το "Mr. Crowley" θα προλόγιζε την έναρξη της πρώτης εν Ελλάδι εμφάνισης των Powerwolf, η προαναφερθείσα κουρτίνα θα έπεφτε και το εντυπωσιακό show των Γερμανών power metallers θα έπαιρνε σάρκα και οστά, ξεκινώντας με το "Fire And Forgive" από τον τελευταίο τους δίσκο.

Powerwolf

Πραγματικά, ακόμη κι αν δεν αναφερθούμε καν στις αντιδράσεις του κόσμου που είχε κατακλύσει το γνωστό μαγαζί της Πειραιώς, τα επιβλητικά σκηνικά, ο αψεγάδιαστος ήχος και το καλοπροβαρισμένο stage show του σχήματος μας άφησαν με το στόμα ανοικτό, να χαζεύουμε μια εξαιρετική μπάντα στα πραγματικά της «ντουζένια», με ένα χαμόγελο ικανοποίησης ζωγραφισμένο στα χείλη.

Υπολογίζοντας, ωστόσο, και την τόσο θερμή υποδοχή που τους επεφύλασσε το κοινό κι έχοντας ένα απολαυστικό, σχεδόν δίωρο set γεμάτο εν δυνάμει hits να μας παρουσιάσουν, το «παιχνίδι» έμοιαζε κερδισμένο από τα αποδυτήρια. Αμέτρητα sing along, πάμπολλα «παιχνίδια» αλληλεπίδρασης μεταξύ κοινού και μπάντας που ορίζονταν από έναν τρομερό Attila Dorn που δεν έχασε νότα, ένας αεικίνητος Falk Maria Schlegel που μοίρασε τον on stage χρόνο του τόσο ως τυπικός (αν μπορεί να το πει κανείς αυτό) πληκτράς, όσο και ως εμψυχωτής του κοινού / «μασκότ» της μπάντας και το αλάνθαστο δίδυμο των Greywolf στις κιθάρες να «φτύνει» τευτονικά riffs με άνεση, στοιχειοθετούν μονάχα μια περίληψη των όσων απολαύσαμε.

Powerwolf

Το όλο στήσιμο της μπάντας και το γεγονός πως υποστηρίζει ιδανικά το concept της κι επί σκηνής αποτελεί ένα μεγάλο συν υπέρ της, ενώ η μουσική της φαντάζει φτιαγμένη για να αποδίδεται ζωντανά, αφού οι περισσότερες της συνθέσεις είναι γεμάτες χορωδιακά μέρη, κολλητικές μελωδίες και ρεφρέν που μπορούν να τραγουδηθούν, κάτι το οποίο συνέβη στον υπερθετικό βαθμό από το εκστασιασμένο, νεανικότατο κοινό και ανέβασε την όλη εμπειρία σε υψηλότατα ψυχαγωγικά επίπεδα.

Όσο για τα επί μέρους highlights, πέραν της κορυφαίας συμμετοχής κοινού που προσωπικά έχω βιώσει σε συναυλιακό δρώμενο τέτοιου βεληνεκούς τον τελευταίο καιρό, ο καθένας είμαι σίγουρος πως έχει να επισημάνει διαφορετικά και θα είναι εξίσου αληθής. Από το φλεγόμενο πιανάκι του μπαλαντοειδούς "Where The Wild Wolves Have Gone" στα ασταμάτητα sing along του Accept-ικού "Armata Strigoi" και από εκεί στο λιβάνισμα του "Incense And Iron" και την επιβλητική ατμόσφαιρα της ψαλμωδίας του "Lupus Dei", τα πάντα λειτούργησαν υπέρ της συνολικής συναυλιακής εμπειρίας, ορίζοντας, απροσδόκητα, την πρώτη εμφάνιση των Powerwolf ως ένα καλύτερα live της χρονιάς.

Powerwolf

Σε μια βραδιά από την οποία μονάχα θετικά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν για το μέλλον του σκληρού ήχου στην Ελλάδα σε επίπεδο νέου κοινού, με την πλειονότητα του κόσμου να μην έχει φτάσει ακόμη τα πρώτα «-άντα», η συνολική ανταπόκριση πέρασε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς κάθε εμπλεκόμενη πλευρά. Κάθε γενιά έχει τους δικούς της «ήρωες», τους οποίους και δεδομένα θα προτιμήσει να υποστηρίξει έναντι κάποιου ιστορικότερου/προγενέστερου act, κάτι το οποίο είναι πέραν από σεβαστό και απολύτως αναμενόμενο. Ομοίως, ένα κοινό που έχει κορεστεί στο να παρακολουθεί τα ίδια, μετρημένα σχήματα να επανέρχονται ξανά και ξανά για συναυλίες, κάποια στιγμή θα αναζητήσει - και θα υποστηρίξει - και κάποια διαφορετική πρόταση, ειδικά αν δεν χρειάζεται κιόλας να «ξενιτευτεί» για να τη βιώσει από κοντά. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, πως αυτά τα απρόβλεπτα «ανοίγματα» που συμβαίνουν τώρα τελευταία προς καλλιτέχνες που δύσκολα θα περίμενε κάποιος να επισκεφτούν την Ελλάδα, να συνεχίσουν και μελλοντικά, παρά τις όποιες δεύτερες σκέψεις και τις δυσκολίες υλοποίησης τους.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

 

Fire And Forgive
Army Of The Night
Incense & Iron
Amen & Attack
Killers With The Cross
Demons Are A Girl's Best Friend
Armata Strigoi
Stossgebet
Resurrection By Erection
Where the Wild Wolves Have Gone
Blessed & Possessed
Kiss Of The Cobra King
We Drink Your Blood
Lupus Dei

Encore:

Sanctified With Dynamite
Coleus Sanctus
Werewolves Of Armenia

 
  • SHARE
  • TWEET