Europavox - Day 2: Chinese Man, Scratch Bandits Crew, Ogris Debris, Haring @ Fuzz, 21/04/18

Η δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ ξεκίνησε με τις ηλεκτρονικές μελωδίες του Βέλγου Haring. Στο βιογραφικό του συμπεριλαμβάνονται πολλές και διαφορετικές μουσικές δουλειές, με βασικά χαρακτηριστικά τους τη house και την downtempo, πολλά ταξίδια και πολλές εμφανίσεις σε Ευρώπη και όχι μόνο. Ο Haring έκανε την είσοδό του λίγο μετά τις 20.00, μπροστά σε ένα σχετικά λιγοστό κοινό. Το γεγονός αυτό δεν φάνηκε να τον απασχολεί ιδιαίτερα, και έτσι DJ και κοινό απήλαυσαν τις άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο χορευτικές μουσικές του παραγωγές.

Η συνέχεια έγινε με τους «φλογερούς» Αυστριακούς (παρά το προφανές οξύμωρο), τόσο σε διάθεση όσο και σε ταπεραμέντο, Ogris Debris. Το ντουέτο φωνή-κονσόλα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, ιδιαίτερα του πρώτου, δεν κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό· και όσες φορές αυτό πήγε να γίνει, έμεινε στην προσπάθεια! Τι μας πήρε με το «κακό», λέγοντάς μας ότι αν δεν πάμε μπροστά-μπροστά στη σκηνή δεν θα ξεκινήσει, τι μας πήρε με το «καλό» κάνοντας διάφορα αστειάκια ή παροτρύνοντάς μας (για να μην πω εκλιπαρώντας μας) για μερικά παλαμάκια... οι από κάτω φάνηκε να κρατάνε μια μαγκωμένη στάση, ίσως φυλώντας όλες τους τις δυνάμεις για το τέλος. Υπό τους ήχους λοιπόν της χορευτικής ηλεκτρονικής τους μουσικής, οι γεμάτοι ενέργεια και εξαιρετικά επικοινωνιακοί Ogris Debris, όπως ήρθαν έφυγαν, αν και τους «άξιζε» μια πιο θερμή, από μέρους μας, αντιμετώπιση, καθώς έκαναν την αναμονή μας να περάσει αρκετά ευχάριστα.

Γύρω στις 22.00 και ενώ πλέον έχει καταστεί σαφές πως το Fuzz επρόκειτο να γεμίσει ασφυκτικά, στο stage ανεβαίνει ακόμα ένα ντουέτο, κονσόλα-κονσόλα, αυτήν τη φορά. Οι Scratch Bandits Crew, πιο beat-τάτοι και πιο χορευτικοί απ' ό,τι έχει ακουστεί μέχρι στιγμής. Το κοινό σαν να μεταλλάχθηκε ξαφνικά, άρχισε να κουνιέται ακατάπαυστα σε ένα σετ το οποίο, αν μη τι άλλο, μπορείς να το χαρακτηρίσεις «εξαιρετικά ανεβαστικό»! Η χαρά του να τους ακούς εξισώθηκε με τη χαρά του να τους βλέπεις καθώς «το ζούσαν» τόσο πολύ, με αποτέλεσμα η θετική αυτή ενέργεια να περνάει και στους από κάτω. Οι «πειρατές» του χιπ-χοπ, όπως αυτοαποκαλούνται, με τις soul και funk επιρροές τους, μας παρουσίασαν ένα άρτιο οπτικοαουστικό «θέαμα», το οποίο μέχρι τη στιγμή που τελείωσε δεν είχε κουράσει κανέναν· ίσα ίσα κανείς δεν θα έλεγε όχι και για λίγο παραπάνω.

Τέλος, και χωρίς πολλές καθυστερήσεις, τη σκηνή ανέλαβαν να «οργώσουν» οι Chinese Man. Ποτέ λιγότεροι από τρεις, και ποτέ περισσότεροι από έξι, μέσα στην «κατανυκτική» ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει τα κόκκινα κινέζικα φαναράκια και οι καπνοί, κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό, το οποίο κυριολεκτικά δεν σταμάτησε λεπτό να κουνιέται αριστερά και δεξιά. Στο σημείο αυτό βέβαια, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι παρά τη «σαρωτική» τους εμφάνιση κατά τη διάρκεια του live, πολλές ήταν οι φορές που την παράσταση έκλεβε το videowall που είχε στηθεί πίσω τους. Η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει με τα video που συνόδευαν το κάθε κομμάτι προσέθετε στο σύνολο, προσδίδοντας τόσο στην αισθητική αλλά και στον  «επαγγελματισμό» τους. Το intro, για παράδειγμα, ακολούθησε το "Shikantaza", κομμάτι του περσινού ομώνυμου δίσκου τους, όπου το videoclip είχε αφήσει τους περισσότερους εκστασιασμένους, τόσο πολύ μάλιστα που πολλοί ήταν εκείνοι που δεν πήραν χαμπάρι την είσοδο του τρίο-κουκούλα στις κονσόλες. Η θετική ενέργεια και ο ενθουσιασμός ήταν αμοιβαία, και έτσι το live κύλισε πολύ εύκολα και ευχάριστα.

Πολλά από τα «διαμαντάκια» της μπάντας ακούστηκαν, είτε ατόφια είτε παραλλαγμένα, γεγονός που το έκανε ακόμη πιο ενδιαφέρον. Κομμάτια όπως το "Step Back", "Liar", "Get Up", "Wolf", "I've Got That Tune", "Miss Chang" και "Washinghton Square" έκαναν τον κόσμο να χειροκροτεί, να φωνάζει και να «πίνει στην υγειά τους»! Δεν μας έκανε λοιπόν καμιά εντύπωση που λίγο πριν το τέλος του live, και κατά τη διάρκεια του encore, το Fuzz σείστηκε από τα ουρλιαχτά για το καθιερωμένο "one more song". Το βράδυ για εμάς και το τουρ για τους Chinese Man, έκλεισαν με ένα φοβερό μείγμα μουσικών επιρροών από hip-hop, funk, dub, reggae και jazz, χορό, πολλά χαμόγελα, ιδρώτα και πολλή κούραση από το πάνω-κάτω και το πέρα-δώθε· χαλάλι τους όμως, καθώς παρουσίασαν ένα εξαιρετικό πρόγραμμα!

Φωτογραφίες: Διονύσης Παρθενιάδης / dionpa.com