Sting @ Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 06/07/24

Mήπως είναι όντως ένας μικρός εξωγήϊνος;

Από τον Νίκο Καταπίδη, 08/07/2024 @ 15:53

Μοιάζει σαν το Ηρώδειο να έχει γίνει το στέκι μας με τον Sting. Πριν τρία χρόνια ήμασταν πάλι εκεί για να απολαύσουμε τον Βρετανό. Μπορεί τα χρόνια να περνάνε, αλλά φαίνεται πως είναι ιδιαιτέρως ευγενικά μαζί του, όπως έμελλε να διαπιστώσουμε στη συνέχεια της βραδιάς. 

Ήδη απο τη διαδρομή ανηφορίζοντας προς το Ηρώδειο, η αντίθεση της λιτότητας των αρχαιοτήτων με την υπερβολή του τουρισμού στο ιστορικό κέντρο της πόλης σε κάνει να σκέφτεσαι πόσος κόσμος πρόκειται να παρακολουθήσει τη συναυλία επειδή όντως ενδιαφέρεται, ή απλά “για τη φαση”. Αν και για καλλιτέχνες μαζικής αποδοχής σαν τον Sting αυτό το ερώτημα μοιάζει μάλλον παράταιρο. 

Με τον κόσμο να έχει γεμίσει ήδη σχεδόν πλήρως τις κερκίδες αλλά και την προσέλευση να συνεχίζει αθρόα, τον άχαρο ρόλο του ανοίγματος είχε η Giordana Angi, η οποία με μια λιτή προσέγγιση παρουσίασε τα εύπεπτα, ευχάριστα κομμάτια της, με μια pop-rock και ολίγον latin προσέγγιση. Δεν μπορώ να πω πως συγκινήθηκα, παρά την τίμια προσπάθειά της. Και το γεγονός είναι πως ναι μεν η ευκολία της τεχνολογίας δίνει δυνατότητες στους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν κάτι πιο γεμάτο ηχητικά ακόμη και με λιγότερους μουσικούς, αλλά το να ακούμε όλο το backing track με πλήρη μπάντα από ενα λαπτοπ, και η ίδια να συνοδεύει με κιθάρα η μπάσο, έκανε το αποτέλεσμα λίγο αμήχανο στα μάτια μου.

Τα φώτα χαμήλωσαν, το χειροκρότημα δυνάμωσε, και το power trio ανέβηκε επί σκηνής. Ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, αγέρωχος με το μπάσο του, και το “Voices Inside My Head” άνοιξε τη βραδιά ανεβάζοντας παλμό. Στο “Message In A Bottle”, ο Sting έρχεται στο κέντρο της σκηνής, καλησπερίζει την Αθήνα και μας υπενθυμίζει πόσο χαρισματικός ερμηνευτής είναι, με τη μπάντα να τον πλαισιώνει και τον σταθερό συνοδοιπόρο του Dominic Miller να είναι σταθερός πυλώνας στον εξαιρετικό ήχο που ακούσαμε καθόλη τη διάρκεια του live. 

H λιτότητα, ή μάλλον λακωνικότητα της εμφάνισης αυτής, ήταν ουσιώδης. Κι αυτό γιατί δεν υπήρχαν ούτε εντυπωσιακά σκηνικά, ούτε εφέ, ακόμη και η λεκτική επικοινωνία με το κοινό παρέμεινε σε απολύτως βασικά επίπεδα. Η μουσική ήταν ο πρωταγωνιστής, και τα hits δε σταμάτησαν να έρχονται το ένα μετά το άλλο.

Ο “εξωγήινος” Englishman της Νεας Υόρκης έδωσε αφορμή για αρκετό sing-along, με το κοινό να αποδέχεται την πρόσκληση σε κάθε ευκαιρία. Κάπου στα μισά της συναυλίας, προλόγισε μια από τις μεγαλύτερες επιρροές του, τον Eric Burdon τον οποίο και κάλεσε επί σκηνής, όπου μαζί ερμήνευσαν το “Spill The Wine”.

Μια απ’τις πιο όμορφες στιγμές της βραδιάς ήταν το πάντα συγκινητικό “Shape Of My Heart”, ένα κομμάτι που έχει καταφέρει να είναι ένα τεράστιο hit, αλλά ταυτόχρονα μια ευφυής και μουσικά σύνθετη δημιουργία.

Φυσικά, στο “Every Breath You Take” δεν υπήρχε ψυχή που να μην τραγουδούσε (και να μην τραβάει βίντεο, social media γαρ), κλείνοντας το βασικό σετ μην αφήνοντας κανένα παραπονεμένο και καθήμενο. 

Το πολύ δυνατό χειροκρότημα και οι επευφημίες του κοινού, έδωσαν το έναυσμα για το (αναμενόμενο) encore, πρώτα με το “Roxanne” που και πάλι με τα μελωδικά επιφωνήματα του Sting έκανε τον κόσμο να συμμετέχει δοκιμάζοντας τις φωνητικές του ικανότητες. Για αποχαιρετισμό, το “Fragile” με την ακουστική κιθάρα κατέβασε τους τόνους, μην αφήνοντας ασυγκίνητο κανέναν απο μας.

Μετά τον αποχαιρετισμό, έπιασα πολλούς διπλανούς να σιγοτραγουδούν ακόμη. Κι αυτή είναι η ομορφιά της μουσικής του Sting (και των Police). Παραμένοντας καλλιτεχνικά ανήσυχος, επίμονα πειραματικός, καταφέρνει τόσα χρόνια αργότερα όχι μόνο να κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις που σε κάνουν να ξεχνάς ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο εβδομήντα-δυο ετών, αλλά υπενθυμίζουν και τη μαγεία της μουσικής που γράφεται από καρδιάς. Χωρίς λαπτοπ, χωρίς προσπάθειες εντυπωσιασμού. Απλά με ψυχή και με αγάπη για την τέχνη.

Φωτογραφίες:Αποστόλης Καλλιακμάνης

SETLIST

Voices Inside My Head (The Police)
Message in a Bottle (The Police)
If I Ever Lose My Faith in You
Every Little Thing She Does Is Magic (The Police)
Englishman in New York
Fields of Gold
Never Coming Home
Mad About You
Why Should I Cry for You?
Driven to Tears (The Police)
Can't Stand Losing You (The Police)
Spill the Wine (διασκευή Eric Burdon & War)
Shape of My Heart
Walking on the Moon (The Police)
So Lonely (The Police)
Desert Rose
King of Pain (The Police)
Every Breath You Take (The Police)

Encore:
Roxanne (The Police)
Fragile

  • SHARE
  • TWEET