Earthless, Low Gravity Band, GO @ An Club, 11/05/19

Τον πρώτο λόγο έχουν τα τύμπανα

Από την Αθανασία Χρυσανθοπούλου, 14/05/2019 @ 15:14

Μια από τις πιο αξιόλογες freakout space μπάντες, οι Earthless, επέστρεψαν στη χώρα μας και στο φιλόξενο An Club για να κλείσουν το ευρωπαϊκό τους μέσα από μια συναυλία ψυχικής ευδαιμονίας. Οι πολύ πιστοί οπαδοί τους βρίσκονταν εκεί από νωρίς και οι ακόμη πιο πιστοί και παθιασμένοι κατέφθασαν μετά τη λήξη του κρίσιμου τελικού στο ποδόσφαιρο που διεξαγόταν εκείνη την ώρα. Κάθε μουσικό βήμα των Earthless αποτελεί μια έκπληξη για τον ακροατή καθώς τον περασμένο χρόνο μέσα από την κυκλοφορία του "Black Heaven" εκτός από το να δώσουν υψηλή ενέργεια στην μουσική τους και να προσθέσουν στίχους επαναπροσδιόρισαν την ταυτότητα τους εισάγοντας μελωδίες από τις κλασσικές τους rock επιρροές.

Τη σιγή του stage λόγω της αρχικά χαμηλής προσέλευσης του κοινού ανέλαβε να ανατρέψει ένα ψυχεδελικό συγκρότημα από την Πάτρα, οι GO. Με ασυνήθιστη ταπεινότητα και σοβαρότητα, διότι η σκηνή είναι ένα μαγικό μέρος, παρουσίασαν την δουλειά τους που ως βάση έχει την μουσική των '70s συνδυασμένη με την γειωμένη αισθητική της desert rock. Αν και δεν είναι ακόμη γνωστοί έχουν στο ενεργητικό τους αρκετές συναυλίες και έχουν πλαισιώσει μπάντες όπως Sasquatch, Τhe Re-stoned και Deaf Radio. Μάλιστα σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ που πέραν των κοινότυπων rock στοιχείων της εποχής μας θα περιέχει προσεγμένα blues σόλο που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν. Το στοίχημα της παρουσίας τους κερδήθηκε ήδη ακούγοντας το τετράλεπτο κομμάτι τους, "Doom" το οποίο δίχως περιττές πληροφορίες στίχων και χωρίς να πιάσει έστω και για λίγο την αίσθηση του βαρετού τους έδωσε το έναυσμα για να μείνουν στην μνήμη ενός απαιτητικού κοινού.

Ξεκινώντας την ανάλυση της παρουσίας των Low Gravity Band, δράττομαι της ευκαιρίας να δανειστώ μερικά από τα λόγια με τα οποία περιγράφουν οι ίδιοι τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τη μουσική τους.

«Η rock είναι οι ράγες, η Ψυχεδέλεια περιγράφει το τοπίο, η Funk δίνει τον ρυθμό, η Jazz επαναπροσδιορίζει τη διαδρομή, και το Stoner rock βάζει θεμέλια για να πατάμε σε σταθερό έδαφος ταξιδεύοντας.»

Μέσα σε μια πρόταση χώρεσαν μουσικά κινήματα, ανεξίτηλες επιρροές και δημιούργησαν χίλιες αποχρώσεις με αποκορύφωμα ένα πολυποίκιλο μουσικό ξέσπασμα να μεταφέρεται επί σκηνής. Αποτέλεσαν μια αρκετά ενδιαφέρουσα επιλογή πριν από τους διάσημους Καλιφορνέζους καθώς απόδωσαν έναν ιδιαίτερο instrumental '60s - '70s ψυχεδελικό heavy-blues rock ήχο με πολλές αναφορές σε funk, jazz, fusion και post rock στοιχεία. Αποτελούνται από πρώην μέλη γνωστών συγκροτημάτων της εγχώριας σκηνής (Terminal Curve - Purple Overdose - Misuse - Gravity Says_I - Sugah Galore κ.α.) και αυτό το διάστημα ηχογραφούν το πρώτο τους studio album. "Groove On!" και "Deep 'n' Stoned" ξυπνούσαν θύμησες από διαφορετικές ροκ δεκαετίες δίνοντας θέση σε μακρόσυρτα σόλο που μαζί με τα πλήκτρα αποτέλεσαν ένα δυνατό συστατικό στη μελωδία τους. Όμως, βασική προϋπόθεση για να ψάξουμε την δισκογραφία τους είναι να γνωρίζουμε το όνομα του επερχόμενου δίσκου τους και μερικά από τα ονόματα των κομματιών τους, πληροφορίες που δυστυχώς δεν μας αποκάλυψαν ποτέ.

Στεγνό κόκκινο φως συνοδεύει τους Earthless που καταλαμβάνουν την σκηνή έτοιμοι να ξεκινήσουν το πνευματικό τους ταξίδι. Το ηχηρό κάλεσμα της κιθάρας του Isaiah Mitchell δίνει το σύνθημα για την έναρξη του "Uluru Rock" και το ατέρμονο παιχνίδι αυτοσχεδιασμού.Δεν είχαν ποτέ πολύ χρόνο σαν συγκρότημα να ασχοληθούν και να γράψουν στίχους στα τραγούδια τους και έτσι τα περισσότερα τραγούδια τους είναι μικρά τμήματα που σιγά-σιγά τα ένωναν σε ένα σαν να έκαναν μια τζαζ προσέγγιση. Τo set τους μοιάζει σαν να μην είχε αρχή μέση και τέλος καθότι οι μελωδίες διαδέχονται η μία την άλλη και οι μόνες τους παύσεις γίνονται για να πιουν λίγο ποτό ή να ρυθμίσουν τα όργανά τους. Μερικοί άνθρωποί ίσως βρουν αυτό το πνευματικό ταξίδι εξαντλητικό όμως όπως έχουν δηλώσει και οι ίδιοι θέλουν κάθε εμφάνισή τους να είναι μια γιορτή μουσικής που να φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους.

Από το 2001, αυτό το τρίο από το Σαν Ντιέγκο προσφέρει μακρόσυρτα ψυχεδελικά jam και ήδη από τα δύο πρώτα τους άλμπουμ "Sonic Prayer" και "Rhythms From A Cosmic Sky" έχει κερδίσει την εκτίμηση του κοινού παγκοσμίως με τον insytrumental χαρακτήρα του. Αυτήν τη φορά θέλησαν να μην επαναλάβουν την ίδια συνταγή και δημιούργησαν το “Black Heaven” το οποίο περιέχει τέσσερα τραγούδια με στίχους.

To συγκρότημα δεν έχει frontman αλλά είναι από τις λίγες συναυλίες που τον πρωταγωνιστικό ρόλο πήραν τα τύμπανα του Mario Rubalcaba o οποίος έχει την μοναδική ικανότητα να αναλαμβάνει τον ρυθμό ενός τραγουδιού, να συνδυάζει τα χτυπήματα με τρόπο που σε κάνει να νομίζεις πως ανακαλύπτει εκείνη την ώρα μπροστά σου την επόμενη του κίνηση, προσφέροντας στο κοινό ένα φρενήρες μουσικό αποτέλεσμα. Μάλιστα, στα κομμάτια "Gifted By The Wind" και "Electric Flame" εκτός από τα φωνητικά και τα τύμπανα απολαύσαμε το μπάσο του Mike Eginton ο οποίος στεκόταν στωικά μπροστά από τον Mario για να προλαβαίνει τις απροσδόκητες αλλαγές στον ρυθμό του.

Χαρούμενοι και εξουθενωμένοι από τον πειραματισμό που είχαν χαρίσει στο κοινό τους έκλεισαν το set τους παίζοντας το "Cherry Red" και το κοινό αντιλήφθηκε πως εκείνη την ώρα δόθηκε μια συμφωνία για μια ακόμη συναυλία στο μέλλον.

 

  • SHARE
  • TWEET