Coroner, Acid Death, Released Anger, Rex Mundi @ Gagarin 205, 17/12/11

Ένα απο τα πιο ξεχωριστά και πρωτοποριακά συγκροτήματα της thrash metal σκηνής επανασυνδέθηκε και μας επισκέφτηκε ξανά, μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες. Μια μπάντα που πάντα βρισκόταν μπροστά από την εποχή της, ενσωματώνοντας στη μουσική της διαφόρων τύπων πειραματισμούς και με έναν ήχο που αντιπροσωπεύει την πραγματική έννοια αυτού που λέμε progressive. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις συγκροτημάτων, η εμπορική αποτυχία είναι μια απειλή και ως εκ τούτου δε μπόρεσαν να μακροημερεύσουν. Οι Coroner λοιπόν εντός του 2011 πραγματοποίησαν μια σειρά εμφανίσεων και μας έκαναν την τιμή να περάσουν και από τα μέρη μας.

Τη συναυλία άνοιξαν λίγο μετά τις 19:30 οι Θεσσαλονικείς Rex Mundi. Την ώρα εκείνη στο Gagarin  βρίσκονταν γύρω στα 50 άτομα, οπότε η μπάντα εμφανιζόταν ουσιαστικά σε ένα άδειο χώρο. Ξεκίνησαν με κακό ήχο, ο οποίος σε ένα βαθμό βελτιώθηκε στην πορεία, αλλά γενικότερα θα έλεγα δεν τους βοηθούσε ιδιαίτερα. Σαφείς οι επιρροές τους από τους  Nevermore, κάτι που προκύπτει και από τη διασκευή στο "Beyond Within", με το οποίο και έκλεισαν το set τους.



Επόμενοι ήταν οι Released Anger. Κινούνται στο χώρο του καθαρόαιμου thrash και μέσα από τη μουσική τους εκφράζουν ξεκάθαρα την αγάπη τους για τους Kreator. Παρουσιάστηκαν δεμένοι, με ενέργεια και αρκετά καλή και έντονη σκηνική παρουσία. Παρουσίασαν καλά στοιχεία και έδειξαν ότι έχουν τις δυνατότητες για περισσότερα πράγματα, ωστόσο η υιοθέτηση ενός περισσότερου προσωπικού ηχου μάλλον είναι απαραίτητη και θα τους βοηθούσε προς αυτή την κατεύθυνη.



Στη συνέχεια είδαμε ένα ακόμα επανασυνδεδεμένο συγκρότημα. Οι Acid Death, ένα από τα παλιότερα μέλη της εγχώριας σκηνής, που ξεπήδησε μέσα από μια πληθώρα συγκροτημάτων που εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 και αρχές της δεκαετίας του '90, έρχονται και πάλι στο προσήνιο μέτα από σχεδόν δέκα χρόνια απουσίας. Ξεκίνησαν μάλλον μουδιασμένοι με κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο τους. Στη συνέχεια ανέβηκαν, επέλεξαν να παρουσιάσουν κομμάτια από όλη την πορεία τους, ακόμα και από ξεχασμένες κυκλοφορίες του παρελθόντος, όπως επίσης και από το επερχόμενό τους άλμπουμ. Συνολικά πραγματοποίησαν μια αξιοπρεπή εμφάνιση. Λίγο πριν μας αποχαιρετήσουν, δεν ξέχασαν τον μεγάλο Chuck Schuldiner (πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από το θάνατό του), διασκευάζοντας το "Flattening Of Emotions".


Ώρα Ελλάδος 22:30. Δεκαεννιά χρόνια μετά την προηγουμένη εμφάνιση της στη χώρα μας, σε εκείνο το αξιομνημόνευτο live με τους Rage, η ελβετική μηχανή παραγωγής ευφυέστατων τραγουδιών ήταν πάλι μπροστά μας, έτοιμη να μας καθηλώσει, κάτι που έκανε με μεγάλη ευκολία. Το "Golden Cashmere Sleeper Part 1" ήταν αρκετό για να «πάρει φωτιά» ο συναυλιακός χώρος. Με βοηθό τον κρυσταλλένια καθαρό ήχο που είχαν από την πρώτη στιγμή, χάρισαν στο κοινό που ηρθε να τους δει μια εμφάνιση που θα θυμάται για χρόνια. Ευτυχώς ο κόσμος τους τίμησε, τηρουμένων των σημερινών αναλογιών, οικονομικών κυρίως, και έτσι οι περίπου 500-600 παρευρισκόμενοι απόλαυσαν κάτι μοναδικό. Οι Coroner βάσισαν το set list τους στις τελευταίες κυκλοφορίες τους, χωρίς βεβαίως να ξεχάσουν τις παρελθοντικές, αφού απέδωσαν τουλάχιστον ένα τραγούδι από κάθε μια, κάτι λογικό, αφού αυτές τούς έδωσαν την ανάλογη αναγνωρισιμότητα. Την τιμητική του είχε το "Grin", για πολλούς η καλύτερη κυκλοφορία τους.



Σε όλη τη διάρκεια του show η απόδοση των Ελβετών ήταν το κάτι άλλο, ταξιδεύοντας μας πίσω στο χρόνο. Το πολύ ευχάριστο, τουλάχιστον για τον γράφοντα, είναι ότι έπαιζαν ακριβώς όπως ακούγονται και στα άλμπουμ τους. Βλέπετε, μια μπάντα θεωρείται κορυφαία όταν μπορεί να αποδώσει ζωντανά ό,τι έχει γράψει στα studio. Ευτυχώς οι Coroner ανήκουν άνετα σε αυτή την κατηγορία, αφού εκτελεστικά ήταν άρτιοι. Κλείνοντας τα μάτια νόμιζες ότι άκουγες μουσική στο σπίτι σου και όχι σε συναυλία. Εννοείται βεβαίως ότι σε αυτό συμβάλλουν και οι μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα.



Στο εν λόγω συγκρότημα... και οι τρεις είναι υπέροχοι. Παρόλο που οι επανενώσεις μουσικών «μυρίζουν», αυτοί φάνηκε ότι γουστάρουν αυτό που κάνουν και δεν είναι σε περίοδο αγγαρείας.  Αεικίνητοι επί σκηνής, απορούσες πού έβρισκαν τόση ενέργεια, μιας και τα χρόνια έχουν περάσει. Εκεί φαίνεται ο μουσικός. Όταν μπορεί να συνδυάσει το ταλέντο με την αντοχή επί σκηνής. Όλα αυτά ήταν «ορατά» στον κόσμο, γι' αυτό και συμμετείχε στην όλη εμφάνιση με τρόπο που οι οπαδοί του είδους ξέρουν καλά. Ανάλογα με την ένταση του κάθε κομματιού, λέξεις όπως moshing και crowd surfing πρωταγωνιστούσαν, παράλληλα με το ξελαρύγγιασμα από τις συνεχείς «απαγγελίες» των στίχων των κομματιών τους. Το γεγονός ότι το live δεν ήταν sold out έδωσε σε όσους ήταν παρόντες την ευκαιρία να ευχαριστηθούν την εμφάνιση, ειδικά όσοι ήταν στις πρώτες σειρές, εκεί οπού κάποιες στιγμές γινόταν το «έλα να δεις». Εικόνες πολύ όμορφες, που όταν υπάρχουν κάνουν μια συναυλία να αποτελεί εμπειρία που θέλεις να διηγείσαι στις νεότερες γενιές και τώρα αλλά και μετά από πολλά χρόνια.        



Μετά από μιάμιση ώρα και με το old time classic "Reborn Through Hate" να κλείνει ένα ιδανικό set list, άφησαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι. Εκεί εντοπίστηκε το μόνο μελανό σημείο για μένα εκείνο το βράδυ. Έφυγαν αιφνιδιαστικά με ένα απλό «ευχαριστώ», λίγο πριν τελειώσει το κομμάτι τους, ενώ θα μπορούσαν να μείνουν λίγο στο σανίδι για να τους μπιζάρει ο κόσμος. Ας είναι, συμβαίνουν αυτά. Απέδωσαν τόσο καλά, που το συγκεκριμένο σχόλιο ίσως είναι και προσωπική γκρίνια. Μακάρι την επόμενη φορά που θα μας έρθουν, αν γίνει, να έχουν άλλο τελείωμα.

Setlist:

Golden Cashmere Sleeper Part 1
Internal Conflicts
Serpent Moves
Masked Jackal
D.O.A
Status: Still Thinking
Metamorphosis
The Lethargic Age
Semtex Revolution
Gliding Above While Being Below
Divine Step (Conspectus Mortis)
No Need To Be Human
Grin
-----------------------
Purple Haze (Jimi Hendrix cover)
Reborn Through Hate