Covenant, Grey Gallows, Night In Athens @ Arch Club, 02/12/23

Σε μια τρομακτική αναβάθμιση στα δικά μου μάτια, οι Σουηδοί Covenant, ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα συγκροτήματα EBM, μέσα σε λίγα χρόνια «μετακόμισαν» από το Death Disco στο πολύ μεγαλύτερο Arch Club. Ο συγκεκριμένος χώρος έχει αρχίσει πλέον να υποδέχεται και συναυλίες που άπτονται των δικών μας ενδιαφερόντων, οπότε μετά τους Cancer Bats το επισκεφθήκαμε και πάλι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Με μακρόστενη διαμόρφωση, τη σκηνή στη στενή πλευρά και εξώστη στο πίσω μέρος, φαίνεται ότι θα αποτελέσει μια καλοδεχούμενη προσθήκη στα συναυλιακά δρώμενα της Αθήνας.

Με το μαγαζί ήδη μισογεμάτο, η Night In Athens (ενικός, μία είναι) βγήκε ακριβώς στην ώρα της φορώντας μια μαύρη στολή που έφερνε στο μυαλό σώματα ασφαλείας, υποστηρίζοντας με ευκολία το ενδυματολογικό σκέλος της εμφάνισής της. Στο μουσικό σκέλος φάνηκε μάλλον λίγο τρακαρισμένη, όμως ταυτόχρονα αυτό έβγαλε και μια υπερένταση που ήταν καλή για τη σκηνική της παρουσία. Μόνη της πίσω από τα σύνθια ή οργώνοντας τη σκηνή, κατάφερε να κερδίσει όσους ήμασταν εκεί και να ανοίξει επιτυχημένα τη βραδιά. Σημειωτέο ότι τα έσοδα από το merch της για όλη αυτή τη χρονική περίοδο, ανακοίνωσε ότι θα τα διαθέσει στην Παλαιστίνη.

Μετά από ένα δεκάλεπτο, το πολύ, διάλειμμα, το ντουέτο των Πατρινών Grey Gallows ανέλαβε τη συνέχεια. Μπροστά σε ακόμα περισσότερο κόσμο, οι Grey Gallows πήραν τις θέσεις τους και ανέπτυξαν τα darkwave ηχοτοπία στα οποία κινείται η μουσική τους πετυχαίνοντας και αρκετά ικανοποιητική συμμετοχή από το κοινό. Η ηλεκτρική κιθάρα που είχαν επί σκηνής σήμαινε ότι είχαν και πιο γεμάτο ήχο. Έδειξαν να είναι άνετοι, αλλά ταυτόχρονα και ευχαριστημένοι από το γεγονός ότι έπαιζαν πριν από μια μπάντα που αγαπάνε. Το σκοτεινό τους set κράτησε λίγο παραπάνω από ένα μισάωρο και είχε αρκετή ένταση.

Σε ένα κατάμεστο πια Arch, με τα καλά και τα κακά που συνοδεύουν κάτι τέτοιο, η τριάδα των Covenant πάτησε το σανίδι λίγα λεπτά πριν την ανακοινωμένη ώρα έναρξης. Μετά από μια πεντάλεπτη εισαγωγή, ξεκίνησαν. Το "Feedback", το πρώτο κομμάτι που μας παρουσίασαν, ήταν αρκετά αναγνωριστικό αναφορικά με τον ήχο, με τον οποίο όλοι φαίνονταν να ψάχνονται. Από το "Bullet" και μετά όμως, ο τεχνικός της σκηνής έκανε κάποιες διορθώσεις και πλέον όλα τα σχετικά με τον ήχο ήταν πάρα πολύ καλύτερα.

Η δίωρη διάρκεια που είχε διαφημιστεί όντως τηρήθηκε, μέχρι κεραίας. Μέσα σε αυτή τη σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, οι διαθέσεις και τα συναισθήματα που μας προκαλούσαν τα τραγούδια αυξομειωνόντουσαν και είχαν σημαντική ποικιλία. Μετά το πολύ ωραίο "Bullet" οι ρυθμοί πέσανε ελαφρώς. Ξαναπήρανε τα πάνω τους με τα ανεβαστικά "Dead Stars" και "Tour De Force", για να ηρεμήσουμε όλοι μαζί με το "Invisible & Silent". Στο “20 Hz” επικράτησε η πιο industrial πλευρά των Covenant, για να τη διαδεχτεί αμέσως μετά η πιο χορευτική με το "No Man’s Land".

Ο φωτισμός κάποιες φορές ήταν λευκός και πολύ έντονος, σε σημείο που διακρίναμε μόνο τις τρεις φιγούρες των μουσικών στη σκηνή και όχι τα χαρακτηριστικά τους. Άλλοτε πάλι, επικρατούσαν μπλε ή κόκκινα φώτα, δημιουργώντας μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα. Σε συνδυασμό με τους καπνούς των εφέ (δυστυχώς δεν ήταν οι μόνοι καπνοί στον χώρο), έγινε πολύ καλή δουλειά στη σκηνική παρουσία. Αντίθετα, υπήρξαν στιγμές μέσα στον χώρο που η ζέστη ήταν οριακά ανεκτή, με το θέμα αυτό πάντως κάποια στιγμή να ρυθμίζεται.

Στο "Ignorance & Bliss" ο Emil Simonsson άφησε για λίγο το μικρόφωνό του και έφυγε στα παρασκήνια, με τον Daniel Myer και τον Andreas Catjar να σολάρουν μόνοι τους. Το κανονικό set έκλεισε με τα "Dies Irae", "Leviathan" και μια ενθουσιώδη εκτέλεση του "Ritual Noise". Τα δύο καλύτερα χαρτιά τους όμως, οι Covenant τα είχαν κρατήσει για το τέλος. Ο απόλυτος χαμός της βραδιάς που έγινε στο "Lightbringer" με τους πάντες να χορεύουν, έσβησε με το πολύ ωραίο "Call The Ships To Port". Τα φώτα άναψαν και μέσα στο Arch μπορούσες να δεις μόνο σκοτεινά ντυμένους ανθρώπους, αλλά με χαμόγελα. Μία από τις χορταστικές EBM συναυλίες, είχε μόλις ολοκληρωθεί.

Φωτογραφίες: Ρωμανός Λιούτας