Candlemass, Slayerking @ Fuzz Club, 23/11/19

Ανάλογη του μεγαλείου των Σουηδών η απίθανη ανταπόκριση του κόσμου

Από τους Παντελή Κουρέλη, Θοδωρή Ξουρίδα, 25/11/2019 @ 16:50

Τακτικοί επισκέπτες από τα μέρη μας οι Σουηδοί. Φέτος μάλιστα συμπληρώθηκαν 30 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη φορά που μας είχαν επισκεφθεί μέχρι τη συναυλία του 2019 στο Fuzz, όπως είδαμε και στο αφιέρωμά μας με τις συναυλίες των Candlemass στην Ελλάδα. Σημείο αναφοράς της μπάντας είναι βέβαια ο μπασίστας και βασικός συνθέτης Leif Edling.

Ο αγαπητός Leif τα προηγούμενα χρόνια αντιμετώπισε ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας, όπως μας είχε αναλύσει και ο ίδιος χωρίς ενδοιασμούς σε συνέντευξή του. Ως εκ τούτου, για αρκετό διάστημα - μερικά χρόνια - απείχε από τις περιοδείες όλων των σχημάτων του, με προεξάρχοντες φυσικά τους Candlemass. Πλέον έχει επανέλθει ακμαίος, οπότε φέτος είχαμε τη μεγάλη του επιστροφή.

Πέραν του Leif όμως, άλλη μία μεγάλη επιστροφή ήταν αυτή του Johan Längquist πίσω από το μικρόφωνο, μετά από περισσότερο από τρεις δεκαετίας. Ο άνθρωπος που τραγούδησε ως guest στο, ιστορικό όπως προέκυψε τελικά, "Epicus Doomicus Metallicus", γύρισε στις τάξεις των Candlemass πριν έναν περίπου χρόνο, ως κανονικό μέλος αυτή τη φορά. Συμμετείχε στη δεύτερη επίσημη studio κυκλοφορία του με το συγκρότημα μετά το θρυλικό ντεμπούτο, στο "The Door To Doom" και στην αντίστοιχη περιοδεία, που απολύτως αναμενόμενα ήρθε και στην Ελλάδα.

Το συγκρότημα που επελέγη για να ανοίξει τη βραδιά ήταν οι Slayerking, του γνωστού και μη εξαιρετέου Ευθύμη Καραδήμα των πάλαι ποτέ Nightfall. Σε ένα νομίζω ταιριαστό billing, το τρίο των Slayerking εμφανίστηκε ακριβώς στην ώρα του, κάτω από έναν τεράστιο ξύλινο σταυρό που φαινόταν να είναι καρφωμένος στο πίσω μέρος της σκηνής.

Slayerking

Το γεγονός ότι το μπάσο στην αρχή δεν ακουγόταν καθόλου έφτιαξε σχεδόν άμεσα, οπότε ο ήχος κατά την εμφάνιση των Slayerking κινήθηκε στα γνωστά, υψηλά επίπεδα του Fuzz. Το goth/doom ύφος που υπηρετούν μουσικά έβγαινε και στη σκηνική τους παρουσία, ειδικά σε συνδυασμό με το μαυροφορεμένο τους προφίλ - ο drummer είχε βάψει το πρόσωπό του μαύρο, ενώ ο Καραδήμας ήταν μαυροντυμένος από την κορυφή μέχρι τα νύχια, χωρίς να φανεί ποτέ το πρόσωπό του.

Slayerking

Όσον αφορά τα ίδια τα κομμάτια, κινούνται σε σκοτεινά, ατμοσφαιρικά μονοπάτια. Τα ενίοτε πνιγηρά φωνητικά και οι τέσσερεις μαυροντυμένες χορεύτριες, συντέλεσαν στο χτίσιμο της ανάλογης ατμόσφαιρας. Όπως είναι λογικό, δεδομένου ότι η μπάντα είναι τριμελής, υπήρξε μια μικρή βοήθεια από λίγα προηχογραφημένα μέρη. Με μόνο μου ελαφρύ «παράπονο» την απουσία κάποιου ευκολομνημόνευτου ρεφρέν, η ωραία και επαγγελματική εμφάνιση των Slayerking τελείωσε μετά από περίπου τρία τέταρτα.

SETLIST

 

Bless Those Who Weep and Sell Their Tears to Unbelievers
We Crucified the Pilgrims They Believed in You
Story of the Snake Who Grew Legs and Became a Lizard (The Slayerking)
Black Mother of the Lord of Light
Umbra, Penumbra and Antumbra (Evil Eye)
Sargon of Akkad
Queen of Sheba Undresses Before Pulsating Chords
Southern Gate of the Sun

Ακριβώς την προγραμματισμένη ώρα, το "Marche Funebre" από τα ηχεία σήμανε την έναρξη μια μεγαλειώδους συναυλίας. Με την εμφάνιση των πέντε μουσικών στη σκηνή, τα βλέματα τράβηξαν αναμενόμενα ο Edling και ο Längquist. Ο πρώτος, επανεμφανιζόμενος μετά από μερικά χρόνια στα live, παρουσιάζεται με εντελώς διαφορετικό look και τον Smiling Jack στο μόνιμο t-shirt των Manilla Road, που φανερώνει τον απέραντο σεβασμό του Σουηδού στον εκλιπόντα Mark Shelton.

Candlemass

O δε θρυλικός τραγουδιστής του "Epicus Doomicus Metallicus", που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε και πριν από οχτώ χρόνια στον ίδιο χώρο, έχει πλέον διευρυμένο και μόνιμο ρόλο, αλλά και μια καταπληκτική, στοιχειωτική χροιά που ταιριάζει γάντι στην epic doοm μεγαλείο των Candlemass. Το ξεκίνημα με τα τρία εναρκτήρια τραγούδια από το δεύτερο, το τρίτο και τα τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ της μπάντας είναι ιδανικό, με το πρώτο από πολλά μεγαλειώδη sing along της βραδιάς στο "The Well Of Souls" να δίνει τον τόνο και τον Längquist να κλέβει την παράσταση στο "Mirror Mirror".

Candlemass

Οι ελαφρώς διαφοροποιημένες ζωντανές εκτελέσεις που συνηθίζουν διαχρονικά οι Candlemass δίνουν ένα επιπλέον ενδιαφέρον, το "Astorolus - The Great Octopus", μοναδικό τραγούδι φρέσκο τραγούδι που παρουσιάστηκε, προλογίστηκε από τον σαφέστατα ευδιάθετο Edling με αναφορά στην απρόσμενη υποψηφιότητα για βραβείο Grammy, και δύο ακόμη κομματάρες από το "Nightfall" έκλεισαν το νοητό πρώτο κύκλο της βραδιάς, πριν ανοίξει εκείνος του εμβληματικού ντεμπούτου, με μοναδική απουσία το "Black Stone Wielder".

Candlemass

Στο "Under The Oak" ξεχωρίζει το ρυθμικό χειροκρότημα στο break από ένα κοινό που μέχρι και τις πίσω σειρές γνωρίζει απ' έξω και ανακατωτά τους στίχους, η κορυφαία στιγμή της βραδιάς και μία από της κορυφαίες θα τολμήσω να πω γενικότερα στη συναυλιακή ιστορία της χώρας, θα έρθει με το σπονδυλωτό "A Sorcerer's Pledge" που καταρχάς αποδίδεται εκπληκτικά σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια από το συγκρότημα.

Στο σημείο μετά το break με τα πλήκτρα στο δίσκο, τη μελωδία των γυναικείων φωνητικών (δύο πρωτοπορίες σε ένα τραγούδι εν έτει 1986), αναλαμβάνει να αποδώσει με μεγαλοπρέπεια το κοινό σε ένα παρατεταμένο sing along. Και μετά θα κολλήσει. Θα κάνει το ίδιο όταν τελειώσει το τραγούδι. Θα το ξανακάνει πριν το encore. Και θα τελειώσει με ένα ακόμη sing along όταν τελειώσει η συναυλία, αναγκάζοντας τον Längquist να κοιτά απορημένος, μην μπορώντας να πιστέψει τον αντίκτυπο που έχει σε εκατοντάδες κόσμου ένας δίσκος στον οποίο συμμετείχε πριν από 33 χρόνια.

Candlemass

"Demon's Gate" και "Crystal Ball" στο encore είναι απλά καθηλωτικά. Είθισται να λέγεται εκκλησία ένα γήπεδο που ο κόσμος δεν φωνάζει καθόλου, και μια συναυλία να έχει γηπεδική ατμόσφαιρα όταν ο κόσμος τραγουδά μαζικά, όπως οι φανατικοί οπαδοί σε ένα γήπεδο. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης συναυλίας των Candlemass, η ατμόσφαιρα ήταν μεταξύ εκκλησίας και γηπέδου, καθώς ήταν σαν να είχες βάλει οπαδούς να ψέλνουν ύμνους σε ναό.

Ο μεγάλος επίλογος γράφτηκε με το εμβληματικό "Solitude", καθώς μετά από 85 λεπτά συνολικά ο κόσμος που γέμισε πάνω και κάτω το Fuzz αποθέωνε το συγκρότημα ορισμό του epic doom metal. Η απόδοση του σπουδαίου πρωτότυπου υλικού ήταν τρομακτική, καθώς οι κύριοι Edling και Lindh έθεσαν τη στέρεα ρυθμική βάση για να χτίσουν ο Mappe και ο Lasse ένα αδιαπέραστο τοίχος, με τον δεύτερο να προσθέτει τα γνώριμα από χιλιόμετρα solo του.

Candlemass

Με αυτά τα δεδομένα, ήταν σχεδόν αδύνατο να μην υπάρξουν απώλειες σε όρους ευκρείνιας και διαύγειας όσον αφορά τον ήχο, οπότε μένουμε στο ότι ήταν ικανοποιητικός και απόλυτα ταιριαστός με τα κυρίαρχα τραγούδια. Για τον Längquist, θα αρκεστώ να πω ότι αποτελεί την άλλη, εξίσου ενδιαφέρουσα όψη του νομίσματος. Όσο ενδιαφέρουσα ήταν η αντίθεση της φωνής του Messiah Marcolin με τη μουσική, τόσο ταιριαστή είναι η φωνή του έτερου Σουηδού, ο οποίος, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, διατηρεί μια χροιά κι ένα βάθος που καθηλώνει ακόμη.

Candlemass

Η εμφάνιση των Candlemass λοιπόν, το Σάββατο το βράδυ στο Fuzz, κατέχει ήδη ξεχωριστή θέση στην καρδιά όσων οπαδών και φίλων ήταν παρόντες, με την απόδοση των αυθεντικών ουσιαστικά μελών, την αξία των τραγουδιών που παρουσιάστηκαν, και την εκπληκτική ανταπόκριση του κόσμου να κρίνουν το αποτέλεσμα. Το εάν η βραδιά θα χαρακτηριστεί ιστορική και σε ποιο βαθμό θα το δείξουν το μέλλον και οι εξελίξεις. Το σίγουρο είναι ότι οι Candlemass έχουν γράψει τις δικές τους σελίδες στην ιστορία του metal, δίνοντας τις αποδείξεις για μία ακόμη φορά.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

 

The Well Of Souls
Dark Reflections
Mirror Mirror
Astorolus - The Great Octopus
Bewitched
Dark Are The Veils Of Death
Under The Oak
A Sorcerer's Pledge

Encore:

Demon's Gate
Crystal Ball
Solitude

  • SHARE
  • TWEET