Terrorizer L.A., Mass Infection, Obduktion @ An Club, 07/07/15

Μέσα σε ιδιαίτερες κοινωνικές και οικονομοπολιτικές συνθήκες τουλάχιστον για την νεότερη ιστορία της χώρας, ένα live στο οποίο θα παρουσιαζόταν ολόκληρο το "World Downfall" σίγουρα είναι ταιριαστό. Αν μη τι άλλο τραγούδια όπως το "Enslaved By Propaganda" ή το "Storm Of Stress" δένουν γάντι με τις υπάρχουσες καταστάσεις.

Με τούτες τις σκέψεις να στροβιλίζουν ροβόλησα για το An, σε μία πολλά υποσχόμενη νύχτα μιας και το προαναφερθέν άλμπουμ υπήρξε πολύ επιδραστικό και τάραξε πολλά νερά όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1989. Για πολλούς, και θα συμπεριλάβω και μένα, είναι μακράν το πιο κλασικό στον χώρο του grind και σίγουρα μέσα στα πέντε καλύτερα που έχουν βγει ποτέ. Μπορεί το line up να περιλαμβάνει μόνο τους Garcia και Reveles (ο οποίος παρεμπιπτόντως θα ήταν ο μπασίστας που θα έπαιζε στο "World Downfall", μέλος των Nausea), δεν παύει όμως να είναι ιδιαίτερο γεγονός ο ερχομός τους όπως και να 'χει.

Κατά τις 21:15 ανέβηκε στη σκηνή το πρώτο συγκρότημα, οι Obduktion. Πρέπει να τους έχω δει συνολικά πάνω από πέντε φορές και δεν μπορώ να πω ότι με είχαν εντυπωσιάσει ιδιαίτερα. Παρ' όλα ταύτα, και με λίγη παρουσία κόσμου από κάτω, έπαιξαν πολύ καλά. Έχουν ένα παλιομοδίτικο στυλ στο death metal τους το οποίο συνδυάζει αργά με γρήγορα riff. Κάποια είναι καλά, άλλα όχι τόσο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σου κρατούν αμείωτη τη προσοχή, αλλά κακούς δεν τους λες.



Τα φωνητικά είναι πιστεύω το highlight, έχουν πολλή δύναμη και όγκο και αυτό φάνηκε και στη διασκευή των Six Feet Under, "Revenge Of The Zombie", η οποία ήταν καλή. Είχαν ωραίο ήχο, η κιθάρα ήταν διαυγής και, αν συγκρίνω με κάτι εμφανίσεις που είχαν έναν drummer από Πολωνία ή κάτι τέτοιο στις οποίες πραγματικά δεν ακούγονταν, έχουν κάνει τεράστια άλματα.

Δεύτερο συγκρότημα οι εκ Λιβαδειάς ορμώμενοι Mass Infection. Πρώτη επαφή μαζί τους και στο τέλος της εμφάνισής τους μπορεί να μην μάζευα τα μυαλά μου από το πάτωμα του An, αλλά σίγουρα έμεινα εντυπωσιασμένος. Και αν αναλογιστούμε ότι τη μουσική τους δεν τη λες και ευκολοάκουστη, ή ότι ο εγκέφαλός μου παθαίνει βραχυκυκλώματα με death metal τραγούδια πιο τεχνικά σε δομές απ' το "Evil Dead", τότε ανεβαίνουν και άλλο στην εκτίμηση.



Το riff με το οποίο «μπήκαν» ήταν εφιάλτης σκέτος που σε οδηγούσε σε ένα σύμπαν μαινόμενου death, εκπληκτικής τεχνικής κατάρτισης με αναφορές από Morbid Angel, Deicide έως και τους Βραζιλιάνους Krisiun. Πρέπει να έχουν λιώσει στις πρόβες, το σχήμα ήταν απίστευτα δεμένο και δουλεμένο ενώ και οι τέσσερεις έπαιζαν «παπάδες» στην κυριολεξία.



Το εντυπωσιακό ήταν ότι και τα τραγούδια τους σαν συνθέσεις ακούγονταν εξόχως ενδιαφέροντα. Απ' ό,τι αντιλήφθην και η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού έμεινε εντυπωσιασμένη. Νομίζω ότι φίλοι του brutal death θα μείνουν σίγουρα ικανοποιημένοι αν ασχοληθούν με το τελευταίο άλμπουμ τους, "For I Am Genocide".

Φτάνοντας περίπου στις 23:00 το βράδυ, το club έχει αρκετό κόσμο πλέον και η αναμονή φτάνει στο τέλος με τη άνοδο στη σκηνή των τεσσάρων μελών των Terrorizer L.A.. Πρώτον να τονίσουμε ότι υπάρχουν και οι «σκέτο»Terrorizer, οι οποίοι περιλαμβάνουν τον Pete Sandoval, ενώ τούτοι εδώ πέραν των μελών απ' τους Nausea (Oscar Garcia στα φωνητικά και Carlos 'Cosmo' Reveles στο μπάσο) έχουν τον Mike Caffell απ' τους Exhausted Prayer στα τύμπανα, τον Leon Sandow στη κιθάρα (έπαιζε παλιά στους Exhumed) και τον τιτάνα Rick Cortez απ' τους μυθικούς Sadistic Intent. Δυστυχώς ο τελευταίος δεν είχε έρθει για άγνωστους για μένα λόγους και ομολογώ ότι ψιλό-στεναχωρήθηκα μιας και ο τύπος όταν είχε παίξει προ τριετίας περίπου στο ίδιο club ήταν συγκλονιστικός. Τρώει τα περισσότερα black metal wannabe σχήματα για πρωινό!



Τέλος πάντων, επιστροφή στη δράση. Οι πρώτοι ήχοι του "After World Obliteration" αντηχούν, με την εισαγωγή να παίζεται σε διπλάσια ταχύτητα(!) και το grind πάρτι αρχίζει. Ο ήχος στην αρχή δεν είναι και ο καλύτερος, κάπου στη συνέχεια φτιάχνει αρκετά αλλά όταν βαράγανε τα blast η κιθάρα δεν ακουγόταν όπως έπρεπε. Αυτό ήταν μειονέκτημα αλλά δεν πτόησε τον κόσμο που άρχισε τους κύκλους στο mosh pit ακολουθώντας τις υπερηχητικές ταχύτητες τραγουδιών όπως "Human Prey", "Fear Of Napalm" ή "Ripped To Shreds".



Τα έπαιξαν όλα, με τη σειρά που είναι στο άλμπουμ, μένοντας πιστοί στις εκτελέσεις της ηχογράφησης αυτής. Η μόνη διαφορά ήταν στο "Strategic Warheads", το οποίο το έπαιξαν όπως ήταν στις παλιές ηχογραφήσεις προ '89, με το solo. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα και την παλαιότερη εκτέλεση στο λατρεμένο "Infestation" αλλά ειλικρινά και μόνο το γεγονός ότι τα άκουγα live ήταν αρκετό. Παρεμπιπτόντως τι ασύλληπτο τραγούδι είναι το "Dead Shall Rise".



Επανερχόμεθα. Εντύπωση μου έκανε ότι η πλειοψηφία του κόσμου κατείχε τα τραγούδια, δεν έκαναν τζέρτζελο απλά για το θεαθήναι, πράγμα που επιβεβαιώνει την ποιότητα του "World Downfall" αλλά και ότι έχει απήχηση και σε μικρότερες ηλικίες. Αφού έπαιξαν και τους 16 ηχητικούς δυναμίτες, έκλεισαν την εμφάνισή τους με το "Collapse", ένα τραγούδι που είχε μείνει ακυκλοφόρητο από τότε. Μάλιστα περιλαμβάνεται στη συλλογή "Before The Downfall", όπως είχε ηχογραφηθεί τότε με το μπάσο παιγμένο το 2013 απ' τον Alejandro Corredor που είναι ο τωρινός μπασίστας των Nausea. Θα ήθελα και κάνα "Fall Out" ή "Crematorium" επιπλέον αλλά δεν πειράζει.



Γενικώς σαν σχήμα ήταν εντελώς χαλαροί στη σκηνή, ειδικά ο Garcia, αλλά έπαιξαν καλά και πωρωτικά. Και αυτό έχει σημασία. Άντε εις στο επανιδείν με κάνα live από Nausea που αποτελεί και απωθημένο.

Φωτογραφίες: Dorina Dragon