Soul Cages, Fortress Under Siege, Agnosia @ Κύτταρο, 03/11/13

Καταρχάς, προλογίζοντας ένα τέτοιο event σπάνιας ομορφιάς για το progressive metal κοινό θα πρέπει να επισημανθεί το γεγονός ότι αυτού του είδους οι συναυλίες, οφείλονται ξεκάθαρα και στην επιμονή των εκάστοτε διοργανωτών, οι οποίοι ρισκάρουν να φέρουν γκρουπ, τα οποία εν τέλει απευθύνονται σε πολύ λιγότερους από αυτούς ενδεχομένως να ενδιέφερε. Γιατί κακά τα ψέματα, το prog ακροατήριο το τελευταίο διάστημα είχε την ευκαιρία να απολαύσει ορισμένα συγκροτήματα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες και στο -όχι και πολύ μακρινό- παρελθόν, ενδεχομένως να υπήρχαν στην σφαίρα του ονείρου ή του μη δυνατού για τους περισσότερους από μας. Από Neal Morse και Shadow Gallery μέχρι Mayfair και Psychotic Waltz, τα τελευταία χρόνια επιτέλους πραγματοποιούνται και τέτοιου είδους συναυλίες. Αλλά, όπως και παραπάνω αναφέρθηκε, κυρίως χάρη στο ρίσκο που θα αναγκαστεί να πάρει ο διοργανωτής να τους φέρει.

Έτσι λοιπόν και με τους Soul Cages, ένα συγκρότημα το οποίο αν και στα πλαίσια του ευρωπαϊκού progressive metal underground πάντα, ανέκαθεν είχε φανατικούς οπαδούς στη χώρα μας, έδωσε μια καταπληκτική παράσταση και κέρδισε ακόμα περισσότερο τους ήδη υποταγμένους οπαδούς του. Πριν την εμφάνιση των Γερμανών, σε ένα μισοάδειο Κύτταρο την προθέρμανση του κοινού ανέλαβαν οι Agnosia και οι Fortress Under Siege, δύο ελληνικά συγκροτήματα τα οποία δείχνουν με κάθε τους εμφάνιση και πιο έμπειρα. Οι Agnosia ιδίως, καταφέρνουν και αναπαράγουν την μελωδική υφή της μουσικής τους σε συνδυασμό και με τις Theater-ικές καταβολές τους. Οι Fortress Under Siege εν συνεχεία, φάνηκαν δεμένοι και αφού περιπλανήθηκαν επί σκηνής στο υλικό τους, άφησαν και μια διασκευή σε Savatage για το τέλος, παίζοντας το "Sirens" και αποχαιρετώντας για να ετοιμαστεί η σκηνή για τους Soul Cages, οι οποίοι με καθυστέρηση καμιάς δεκαπενταετίας άρχισαν να εμφανίζονται ένας - ένας και να παίρνουν τη θέση τους.

Από αυτή τη θέση τους, του οδηγού, για την επόμενη μια ώρα και 45 λεπτά περίπου ταξίδεψαν το κοινό τους στις υπέροχες, μελωδικές στιγμές της δισκογραφίας τους και προσέφεραν ένα έντονο συναισθηματικό show από την πλευρά τους.



Ο ήχος εν αρχής ήταν σχετικά μέτριος, με την lead κιθάρα και τα πλήκτρα να είναι πολύ πίσω, αλλά στην συνέχεια ισορρόπησαν τα πράγματα και οι Soul Cages ήταν απολαυστικοί, χαρούμενοι και μια από τις πιο προσιτές περιπτώσεις συγκροτημάτων συνολικά. Μοίραζαν χαμόγελα και ευχαριστώ σε κάθε τους κομμάτι και ακόμα και τα μικρολαθάκια που έγιναν, τα πήραν στην πλάκα μεταξύ τους και συνέχισαν απτόητοι να παίζουν με όρεξη και συναίσθημα.



Έχοντες πλέον και ένα νέο, αριστουργηματικό άλμπουμ ("Moon") να παρουσιάσουν, το σετ των κομματιών τους κινήθηκε περισσότερο μεταξύ του ασύλληπτου "Moments", του ντεμπούτου και του "Moon". Σε μια συναυλία που οι γνωστές Soul Cages μελωδίες διαδέχονταν η μία την άλλη, θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ως κορυφώσεις το ομώνυμο "Moments" φυσικά, το "Freezing" και το "Falling", αλλά και περισσότερες από τις επιλογές του νέου τους δίσκου.



Οι αντιδράσεις των μελών μετά και τις αντιδράσεις του κοινού, αναδείκνυαν και τον έντονο συναισθηματισμό που απέπνεε η πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα, με τον Thorsten (βασικό τραγουδιστή και κιθαρίστα) να ανταποδίδει με μια γλυκύτητα και χαμόγελα τη ζεστασιά που εκλάμβανε.



Συνολικά οι Soul Cages, ανανεωμένοι και με νέα μουσική και φιλοδοξίες μετά από ένα τόσο μεγάλο διάστημα απουσίας από τα δισκογραφικά δρώμενα, κατάφεραν να αποδώσουν το μεγαλειώδες υλικό τους με πάθος, ακόμα και στα απαιτητικά πολυφωνικά σημεία τους και να προσφέρουν ακόμα μια καταπληκτική εμπειρία στο προσκείμενο στο progressive metal κοινό, με μια εμφάνιση η οποία ναι μεν καθυστέρησε, αλλά τελικά ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες προς το συγκρότημα.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com