Royal Hunt @ Gagarin 205, 07/05/08

Έχει όντως γίνει τόσο επιλεκτικό το ελληνικό κοινό; Είναι τέτοιες οι τιμές των εισιτηρίων που δεν επιτρέπουν τη μαζικότατη προσέλευση; Είναι οι συναυλίες που γίνονται καθημερινές και πέφτουν πάνω στις υποχρεώσεις μας; Βάλε μου λίγο απ' όλα και θα καταλάβεις γιατί οι Royal Hunt αντίκρισαν καμιά 150άρα ανθρώπους κάτω από τη σκηνή του Gagarin.

Τη βραδιά άνοιξαν οι γνωστοί στους Έλληνες από την παρουσία τους ως support στη συναυλία των Scorpions και των Whitesnake προ μερικών ετών στη χώρα μας, Godiva. Δυστυχώς οι Godiva δεν αρκούσαν σε καμία περίπτωση για να ζεστάνουν το μισοάδειο Gagarin. Πώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο άλλωστε με κομμάτια που πραγματικά δε διεκδικούν και δάφνες πρωτοτυπίας αλλά και έναν τραγουδιστή που μοιάζει να κινείται λιγότερο κι από την Πάρνηθα, ενώ όταν μιλάει προσπαθώντας να ξυπνήσει το κοινό καταφέρνει να κερδίσει τη «συμπάθεια» και την «κατανόηση» παρά το οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα. Ούτε τα πολύ «γνώριμα» riffs του power metal τους μπόρεσαν να βελτιώσουν την ατμόσφαιρα, γεγονός πολύ άδικο για ένα πολύ μεγάλο group και μια πολύ σπουδαία εμφάνιση όπως ήταν αυτή των Royal Hunt.

Setlist: Destruction / Sinner / Proud To Be A Beast / Heavy Metal Thunder / My Fate / Call Me Under 666 / Let The Tanks Roll / Vicious Blade

Μέσα σε κρύο κλίμα, λοιπόν, που οφειλόταν ασφαλώς στον πολύ μικρό αριθμό του κοινού αλλά και εν μέρει στο support, η μορφή του Mark Boals γεμίζει τη σκηνή. Δε χρειάστηκαν πάνω από μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω εκ νέου ότι ο Boals είναι μια τεράστια μορφή στο χώρο. Τα χρόνια ασφαλώς δεν έχουν αφήσει αναλλοίωτη τη μορφή του, αλλά έχουν φανεί ιδιαίτερα ελαστικά με τη φωνή του που βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Ο γνωστός, κυρίως από την παρουσία του δίπλα στον ιδιαίτερο καλλιτέχνη ονόματι Malmsteen, frontman έσπευσε να τονίσει το πόσο σπουδαία δουλειά έχει κάνει στο νέο album των Royal Hunt. Η εισαγωγή του album και της συναυλίας βρίσκει τον mastermind της μπάντας Andre Andersen να διανθίζει τα πλήκτρα του με την υπέροχη χροιά του Boals στο "Principle Of Paradox", δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει ηχητικά στις δύο πιο σπουδαίες στιγμές της ιστορίας του group που είναι το "Paradox" και η πρόσφατη συνέχειά του.



Το group έμοιαζε να μην ενδιαφέρεται καθόλου για την απελπιστική εικόνα του χώρου και όλοι πραγματικά έδωσαν ένα υπέροχο show, κόβοντας την κορδέλα σε μια νέα εποχή για τη μπάντα αλλά και στο παρόν tour.



Οι όποιες ανησυχίες μπορεί να είχα από το γεγονός ότι η μπάντα έπρεπε να βρει την κατάλληλη χημεία λόγω της αλλαγής στο «μικρόφωνο» αλλά και της παρουσίας του Magnus Ulfstedt πίσω από τα drums, που ήρθε να αντικαταστήσει τον Allan Sorensen, εξαφανίστηκαν πολύ γρήγορα. Τα "River Of Pain" και "The First Rock" που ακολούθησαν κλείδωσαν μέσα μου την άποψη ότι οι Royal Hunt έχουν υπερβεί πια τη μεταβατική τους περίοδο που μοιάζει πραγματικά μακρινό παρελθόν.



Οποιαδήποτε μορφή σύγκρισης μεταξύ των «προκατόχων» του Boals μάλλον σε άτοπο θα κατέληγε, καθώς οι John West και D.C. Cooper είναι εξαίρετοι τραγουδιστές, αλλά δεν είχαν την τύχη να βρεθούν πλάι στον Andersen σε αυτή του την προσπάθεια να δώσει μια νέα ώθηση στη μπάντα, βασισμένος στις καλύτερες στιγμές της ιστορίας της. Αυτή ακριβώς η ιστορία εκφράστηκε μέσα από τα "Message To God" και "Time Will Tell" που παίρνουν μια νέα δυναμικότητα βγαίνοντας από το λαιμό του Boals.



Μπορεί το κοινό να ήταν περιορισμένο αλλά δεν υπήρξε φαντάζομαι ούτε ένας θεατής που να μην άφησε τον εαυτό του να παρασυρθεί από τις μελωδικότατες γραμμές των πλήκτρων του Andersen, από την εξαιρετική ερμηνεία του Mark Boals αλλά και τις δυναμικές πινελιές των Marcus Jidell (κιθάρα) και Per Schelander (μπάσο) που συνέβαλλαν τα μέγιστα στη σκηνική παρουσία του group αλλά και στον επαγγελματικότατο και πολύ δεμένο ήχο του.



Είναι εντυπωσιακό μάλιστα να βλέπεις τον τραγουδιστή μιας μπάντας να διαβάζει τους στίχους των κομματιών και ταυτόχρονα να τους ερμηνεύει τόσο έντονα, φορτίζοντας συναισθηματικά τον χώρο. H διαφορά στην εκτέλεση, όμως, μεταξύ των κομματιών του νέου album και αυτών των προηγούμενων ήταν σίγουρα εμφανής. Δε θα μπορούσα μάλιστα να τρέφω αυταπάτες ότι η ερμηνεία του Boals θα μπορούσε να ήταν το ίδιο συγκλονιστική σε όλα τα κομμάτια. To "Paradox 2" θα έχει για πάντα τη σφραγίδα του που θα γίνεται ακόμα πιο έντονη κάθε φορά που θα τραγουδά κάποιο από τα κομμάτια του ζωντανά.



Σαν επιστέγασμα της πολύ καλής εμφάνισης των Royal Hunt ήρθε το encore με το τζαμάρισμα του -κάθε άλλο παρά βραχύσωμου- Andersen, ο οποίος πήρε τα πλήκτρα στο χέρι και πρόβαρε rock 'n' roll μελωδίες στους αντίστοιχους ρυθμούς του υπόλοιπου group. Ένα ηχητικό διάλειμμα που οδήγησε στο "Last Goodbye", το οποίο έριξε και την αυλαία του live με το κοινό να φωνάζει δυνατά για αυτό το, ελπίζουμε, όχι τελευταίο αντίο.

Setlist (με μικρή επιφύλαξη):

Principle Of Paradox
River Of Pain
The First Rock
Message To God
The Clan
Cold City Lights
Long Way Home
Hostile Breed
Time Will Tell
Tears Of The Sun
It’s Over
Chaos A.C.
Solos
The Mission
Never Give Up
Can’t Let Go

Encore:
Rock N Roll Jam
Last Goodbye