Century, Bus, Crystal Winds @ Κύτταρο, 26/11/23

Το πακέτων των Σουηδών Century που έχουν εντυπωσιάσει με το φετινό full-length ντεμπούτο τους "The Conquest Of Time", μαζί με τους δικούς μας Bus και τους έμπειρους στη σκηνή Crystal Winds έμοιαζε εξαρχής ιδιαίτερα ελκυστικό. Δύσκολα όμως θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος ότι στην πράξη θα ξεπερνούσε στο σύνολό του τις υψηλότερες των προσδοκιών.

Η προσέλευση του κόσμου ήταν τηρουμένων των αναλογιών αρκετά ικανοποιητική, το πρόγραμμα τηρήθηκε σχεδόν κατά γράμμα, γεγονός ενδεικτικό του ότι όλα δούλεψαν ρολόι, ενώ ο ήχος και των τριών συγκροτημάτων ήταν τουλάχιστον εξαιρετικός, όπως τουλάχιστον εξαιρετική ήταν και η απόδοσή τους. Πριν ξεκινήσουμε την περιγραφή όσων είδαμε, θα μου επιτρέψετε να αποδώσω το βραβείο για την κιθάρα της βραδιάς στον Φώτη από τους Bus για την γουστόζικη Αirline της Eastwood (γειά σου Τζάκαρε!).

Μπορεί να είχε προηγηθεί η πιο κρύα ημέρα εδώ και αρκετούς μήνες, εντός του Κυττάρου όμως το κλίμα ήταν εξαρχής αρκετά θερμό. Αποδίδοντας κλασικό heavy metal με περισσότερο σύγχρονο και λιγότερο παλιακό τρόπο, οι Crystal Winds κέρδισαν εξαρχής τις εντυπώσεις με την ατομική απόδοση όλων των μελών της πεντάδας, το αξιοθαύμαστο δέσιμο τους και τον τρομερό ήχο που έβγαλαν.

Ολοκλήρωσαν το set τους με το γκάζι στο πάτωμα και το σπινταριστό ομώνυμό τους "Crystal Winds", αφήνοντας υποσχέσεις για ακόμη καλύτερα πράγματα στη συνέχεια. Αφενός στις σκηνές τουλάχιστον της Αθήνας, και αφετέρου με την επόμενη δουλειά τους που θα διαδεχθεί το "Return To The Dark Age" του 2021. Ειλικρινά, θα χαρούμε πολύ να τους ξαναδούμε σε οποιαδήποτε ανάλογη περίσταση. [Θ.Ξ.]

Οι Bus φαίνεται πως διάγουν περίοδο παρατεταμένου οίστρου. Και συνθετικού και συναυλιακού. Η εμφάνισή τους θύμισε κλείσιμο περιοδείας, ωσάν μια τελευταία και αποχαιρετιστήρια παράσταση. Άπαντες έπαιξαν στα κόκκινα και το διασκέδασαν με την ψυχή τους. Όπως κι εμείς. Μοιάζουν πλέον να μην τους χωράει η σκηνή. Επιβλητικοί από όλες τις απόψεις, γεμίζουν με χαρακτηριστική ευκολία το σανίδι και δεν ξεκολλάς τα μάτια σου.

Ξεκίνησαν με καινούργιο, ακυκλοφόρητο κομμάτι και δήλωσαν εμμέσως πλην σαφώς την αλλαγή/εμπλουτισμό στον ήχο τους. Το "Nevermind/Realise" φανέρωσε τις προθέσεις τους για τον επικείμενο νέο δίσκο τους, μαζί με τα επίσης νεούδια "We Are The Night" και "Under My Skin". Μεταξύ σοβαρού κι αστείου το βαφτίσαμε punk-o-doom και η αλήθεια είναι πως αναμένεται μια πιο πρωτόλεια και in your face προσέγγιση της ροκ μουσικής τους στον τρίτο δίσκο.

Ο frontman της μπάντας, Βασίλης Πολίτης, έχει πλέον την αμέριστη συμπαράσταση του συνοδοιπόρου Ευθύμιου Ραγκούση στο μπάσο, ο οποίος τον αποφορτίζει από το επικοινωνιακό κομμάτι. Είναι όμως η τωρινή σύνθεσή τους που μοιάζει να είναι μαζί πολλά χρόνια, με το δέσιμο μεταξύ τους να ξεχωρίζει με άνεση. Ακούστηκαν κι αγαπημένες συνθέσεις, αλίμονο, όπως τα "Forever Grey", "Don't Fear Your Demon" και "The Hunt", ενώ άλλες όπως τα "You Better Come Ιn, You Better Calm Down" και "Jimi", έκαναν χώρο για την παρουσίαση των καινούργιων. 

Δεν ξέρω, αλλά έχω την αίσθηση πως το "Somebody Spits On You" που ακούστηκε κάπου στη μέση του set, θα είναι σημείο αναφοράς στην καινούργια τους δουλειά. Το 2024 δεν φαντάζει πλέον μακρινό και η συνέχεια με τον διάδοχο των "The Unknown Secretary" (2016) και "Never Decide" (2019) αναμένεται με άκρατη ανυπομονησία. [Γ.Ζ.]

Οι Century ξεκίνησαν το δικό τους set με τα τέσσερα κομμάτια του "Demo MMXX" και μάλλον αναμενόμενα χλιαρές αντιδράσεις, εκτός από τους πολύ φανατικούς οπαδούς τους μπροστά που τραγουδούσαν μάλιστα και τους στίχους. Ίσως οι ίδιοι ήθελαν να παρουσιάσουν την εξέλιξη τους σε ένα ψυχαναγκαστικό πλαίσιο, ίσως ήθελαν να είναι σίγουροι για την απόδοσή τους πριν έρθουν τα τραγούδια του "The Conquest Of Time" που λογικά θα είχαν μεγαλύτερη απήχηση.

Από την άλλη, ο κόσμος σίγουρα περίμενε τα τραγούδια του "The Conquest Of Time" που έχει απολαύσει πολλές φορές στο repeat τους τελευταίους μήνες, ενώ το ελαφρύ, αρχικό μούδιασμα ίσως να οφείλεται και στην συνολική απόδοση των Σουηδών εξαρχής. Το δέσιμο της αλάνθαστης τετράδας είναι υποδειγματικό, παρότι βασικός πυρήνας είναι το ντουέτο του κιθαρίστα και τραγουδιστή Staffan Tengnér με τον ντράμερ Leo Ekström Sollenmo.

Ο ήχος που βγάζουν οι Century είναι ένας από τους καλύτερους που έχουμε ακούσει ποτέ στο πάντοτε αξιόπιστο Κύτταρο. Η ένταση είναι ιδανική, η ισορροπία ανάμεσα στα όργανα εξαιρετική, ενώ τα τύμπανα και η φωνή ακούγονται πεντακάθαρα. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, όταν άνοιξε ο κύκλος του full-length ντεμπούτου με πρώτο το ομότιτλο "The Conquest Of Time", ο κόσμος άρπαξε για τα καλά και βρέθηκε στην διακεκαυμένη ζώνη μέχρι το φινάλε. 

Ο πρώτος μεγάλος χαμός έγινε στο "Sinister Star" και λίγο αργότερα, το φινάλε του main set ήταν απλά μεγαλειώδες. Το "Servants Of The Iron Mask" έφερε stagediving και στο "The Fighting Eagle" η κατάσταση έφτασε στα όριά της, με ολόκληρο σχεδόν το Κύτταρο να κοπανιέται. Τυπικό encore ήταν η διασκευή στο "Still Alive" των Σουηδών cult heavy metallers Witch, βάζοντας τον επίλογο μετά από 63 μετρημένα λεπτά με το σύνολο της μέχρι στιγμής δισκογραφίας των Century.

Στο ενδιάμεσο, το "Nosferatu" από το πρόσφατο split με τους Tyrann μάλλον με έπεισε γιατί είναι πολύ καλύτερο να ακούμε τον Staffan να τραγουδάει αγγλικά πατά σουηδικά, ενώ το μικρό κιθαριστικό σόλο που το ακολούθησε με πλάτες από πλήκτρα έδωσε τις απαραίτητες ανάσες στον Leo που κοπάναγε απίστευτα στα τύμπανα. Το παίξιμό του άλλωστε θεωρώ ότι είναι ίσως το βασικότερο ατού των Century, καθώς οι ταχύτητες που πιάνει χωρίς να χρησιμοποιεί δίκασο εντός των των αυστηρών, old school heavy metal πλαισίων συντελούν στη δημιουργία ενός στυλ που σπανίζει τόσο ώστε να γίνεται προσωπικό.

Όσον αφορά τον άλλο μεγάλο πρωταγωνιστή, ένα ερωτηματικό ήταν η φωνητική απόδοση, καθώς αφενός υπάρχει ο ούτως ή άλλως δύσκολος, διπλός ρόλος του κιθαρίστα και τραγουδιστή, ενώ στον δίσκο, δεν θα έλεγε κανείς ότι η φωνή αποτελεί ιδιαίτερο ατού. Ο Staffan τα κατάφερε εξαιρετικά, αποδίδοντας πολύ όμορφα την αντίθεση μεταξύ της πιο μελωδικής φωνητικής προσέγγισης και της μονολιθικότητας σε όρους σύνθεσης και εκτέλεσης.

Με όλα όσα είδαμε και ακούσαμε την Κυριακή το βράδυ στο Κύτταρο, θεωρώ δεδομένο ότι την επόμενη φορά οι Century, έχουν όλα τα φόντα να επιστρέψουν στην χώρα μας με μεγαλύτερη δυναμική και περισσότερες τραγουδάρες, αλλά και να ικανοποιήσουν περισσότερο μερικούς ελάχιστους περίεργους όπως τον φίλο μας τον Γιώργο, που ήθελε το attitude να είναι λίγο πειστικό επί σκηνής. Ή αντιστοίχο της τιμιότητας στις τιμές του merch.

Για την ώρα, παίρνοντας την σκυτάλη από τους Tanith, οι Σουηδοί συνέχισαν στον ίδιο υψηλό, ή ακόμη υψηλότερο ρυθμό, και έβαλαν πολύ ψηλά τον πήχη για τους συμαπτριώτες και φίλους τους Tyrann, που θα εμφανιστούν στον ίδιο χώρο τον ερχόμενο Μάρτιο, την Κυριακή αμέσως μετά το Up The Hammers.

Φωτογραφίες: Γιώργος Ζαρκαδούλας