Nick Gravenites @ Κύτταρο, 16/12/08

Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 29/12/2008 @ 12:25
Κάποιοι θρύλοι παραμένουν εκτός του φάσματος του φωτός του προβολέα. Ο Nick Gravenites υπήρξε συνήθως ο άνθρωπος που έτρεφε τους μύθους άλλων, ενώ βρισκόταν στο πλάι του κεντρικού προσώπου της φωτογραφίας. Η σκιά του καλύπτει την ιστορία της hippie ιέρειας Janis Joplin, των Αμερικανών ψυχεδελικών πρωταγωνιστών Quicksilver Messenger Service και της εκλεκτής blues / jazz / rock μπάντας Electric Flag. Για εμάς, το γεγονός ότι η δεσοξυριβόζη του κουβαλά κάτι από Ελλάδα, γεννά μια περήφανη οικειότητα με τον ταλαντούχο bluesman.

Η φετινή του επίσκεψη στην Ελλάδα έφερε το blues του Σικάγου στο Κύτταρο, και ένα μικρό πιστό ακροατήριο διακοσίων μυημένων απόλαυσε άλλη μια χορταστική και απολαυστική συναυλία του.



Περιτριγυρισμένος από τους προσηλωμένους Backbone του Νίκου Ντουνούση, ο Nick Gravenites ξεκίνησε τη βραδιά, λίγο μετά τις 11, καθηλώνοντας το ακροατήριό του, με τη ζεστασιά της νέγρικης χροιάς της φωνής του.

Ο εβδομηντάχρονος καλλιτέχνης πέρασε από το “Walkin’ Blues” του Robert Johnson στο “Pride Of Man”, ζωντανεύοντας τη μνήμη του John Cipollina, τον κιθαριστικό ρόλο του οποίου ανέλαβε, θαυμαστά και άνευ έπαρσης, ο ταλαντούχος Νίκος Ντουνούσης. Ικανοποιώντας την «παραγγελιά» της πρόσφατης συναυλίας του στην Καλαμάτα, ο «Nick The Greek» έπαιξε το “Highway One”, μαγεύοντας τις θαυματουργές μελωδίες. Ανάμεσα στις ζηλευτές του ερμηνείες, το εγκάρδιο χιούμορ του διασκέδαζε τα δεινά του γήρατος και περιεργαζόταν τους θησαυρούς των αναμνήσεων.

Ο κατά τον Cipollina «εθνικός ύμνος των χίπηδων», το “Get Together” του Dino Valente, υπέστη την αμείλικτη διασκευαστική δεινότητα του Gravenites, αμέσως πριν το δικό του κλασσικό κομμάτι “Born In Chicago”. Αριστοτεχνικό και μαγκίορο, το slide του Ντουνούση έλαμψε στο “Hollywood Woman”, ενώ το αγέρωχο instrumental “ Small Walk-In Box”, απετέλεσε μια από τις πιο γλυκές στιγμές της νύχτας.

Μετά από ένα διάλειμμα, το οποίο δικαιούντο και με το παραπάνω όλοι οι συντελεστές, η επιστροφή έφερε κυρίως πανέμορφα σπάνια blues τραγούδια. Ανάμεσά τους, δύο δυνατές συγκινήσεις για τους ιστοριολάγνους ροκάδες. Το “Buried Alive In The Blues”, που γράφτηκε για τα χείλη της Janis Joplin και το οποίο εκείνη δεν πρόλαβε να ηχογραφήσει, εξαιτίας της μοιραίας υπερβολικής δόσης ηρωίνης, βρήκε τους στίχους του. Το “Who Do You Love” έκλεισε και πάλι το μάτι στους Quicksilver και διανθίστηκε με ένα απλοϊκό και ουσιώδες jam.



Έχοντας πολλάκις και με συγκίνηση μνημονεύσει την φιλία του με κάποια παρευρισκόμενη Γιάννα, ο Gravenites ζήτησε τη βοήθειά της για το “Help Me”. Η νεαρά Γιάννα Στέφα Κομνηνού πάτησε στη σκηνή και, ως ad hoc αναζωογονητική συνερμηνεύτρια, απέδειξε με σκέρτσο ότι «το έχει». Πάνω από τρεις ώρες μετά την έναρξη, η «αυλαία έκλεισε» με το λιγωτικό “Goodnight Irene” και το φλεγόμενο “Killing Floor” του Howlin’ Wolf, καθώς ο γεροbluesman είχε εξουθενώσει τους Backbone.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αλέξανδρος Αποστολάκης, στα τύμπανα, και ο Λάζαρος Λαζαρίδης, στο μπάσο, έχτισαν ένα άριστο rhythm section και δέχτηκαν ειλικρινείς δάφνες από τον ελληνοαμερικανό φωστήρα. Ο ίδιος, σε κάποια χαρακτηριστική πρόζα ανάμεσα στα τραγούδια, είχε αστειευτεί λέγοντας ότι δεδομένου ότι οι επεμβάσεις των γιατρών έχουν αρχίσει να αντικαθιστούν σταδιακά όλα τα μέλη του σώματός του, ευχήθηκε κάποια «άλλη εκδοχή του εαυτού του» να μας επισκέπτεται για συναυλίες, σε είκοσι χρόνια. Το αυτό ευχόμεθα και προσευχόμεθα.

Setlist:
Fantasy World / Walkin’ Blues / Pride Of Man / Since The Gas Station Left Town / Highway One / Chicago Ιs Υour Ηome / Sloppy Drunk / Get Together / Born In Chicago / Hollywood Woman / Four Floors Or Forty / Going Down Slow / Small Walk-In Box / Card Game / Decal Blues
[διάλειμμα]
Drugs And Alcohol / Buried Alive In The Blues / Who Do You Love / Funky News / Living In The Right Hand World / Help Me / Down In The Bottom / Southside / My Party / What Time Is It / I’m Gone / Goodnight Irene / Killing Floor

Μανώλης Γεωργακάκης
  • SHARE
  • TWEET