Mayhem live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 22-24/10/10

Από τους Γιάννη Βόλκα, Τόλη Δόση, 25/10/2010 @ 10:57
22/10/10, 7 Sins, Αθήνα

Ιδιαίτερες συστάσεις για τους Mayhem δε χρειάζεται να γίνουν. Το συγκρότημα το οποίο διαδραμάτισε μείζονα ρόλο στη γιγάντωση του black metal ήχου και τροφοδότησε το κοινό με πολλών ειδών σκάνδαλα, που καμία σχέση δεν είχαν με τη μουσική, κατέφθασε στην Ελλάδα για δύο live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ανέκαθεν οι εμφανίσεις τους έδιναν τροφή για συζήτηση, μιας και συνοδεύονται από εκκεντρικά κοστούμια και πολλών ειδών «διακοσμητικά» αντικείμενα, τα οποία, για να το θέσω ευγενικά, προάγουν τη νοοτροπία της μπάντας.

Γι' αυτό και εμείς σαν καλά παιδιά, Άγγλοι στο ραντεβού μας, ήμασταν στις 20:00 έξω από το 7 Sins, με σκοπό να παρακολουθήσουμε και τις support μπάντες, οι οποίες μετά την ακύρωση των The Ashes μειώθηκαν σε δύο, τους Crossover και Enshadowed δηλαδή. Να που όμως για άλλη μια φορά η διοργάνωση της συναυλίας μου χάλασε όλη την καλή διάθεση. Δεν ξέρω ποιος και τι φταίει και δε με νοιάζει κιόλας, αλλά το να παριστάνω το μ%$#@α για δύο ώρες έξω από το μαγαζί χωρίς να ξέρω καν αν θα γίνει η συναυλία, δεν είναι και το καλύτερό μου. Και το αστείο είναι ότι αφού άνοιξαν οι πόρτες, με χαρακτηριστικά αργές κινήσεις, χρειάστηκαν οι του μαγαζιού πάνω από μισή ώρα για να μπει ο κόσμος μέσα, λες και γεμίζανε το Ολυμπιακό Στάδιο. Δεν ξέρω τι να πω, μπορεί να είμαι εγώ λίγο ανυπόμονος, αλλά δεν έχω καμία όρεξη να χάνω δύο ώρες από τη ζωή μου για να καταφέρω να μπω σε μια συναυλία, όποια κι αν είναι αυτή. Τέλος πάντων, γνωρίζω πως μια τέτοιου είδους συζήτηση είναι μάλλον ατελέσφορη, οπότε ας επικεντρωθώ στα της συναυλίας.



Crossover δεν είδαμε, αφού, όπως προείπα, οι διοργανωτές, παρά την τόση αναμονή έξω από το 7 Sins, «κατάφεραν» να τους κατεβάσουν από τη σκηνή πριν μπει όλος ο κόσμος μέσα. Έτσι με τους Enshadowed να ετοιμάζονται για τη σκηνή λάβαμε θέσεις και ποτά και περιμέναμε να γκρεμιστεί κάποιος φούρνος για να παρακολουθήσουμε τη συναυλία. Με την έλευση τους στη σκηνή, το ασφυκτικά γεμάτο 7 Sins έδειξε ιδιαίτερη θέρμη κι από την αρχή ως το τέλος φάνηκε να αγκαλιάζει την προσπάθεια τους.



Το βασισμένο στις παλιές φόρμες black metal στο οποίο αρέσκονται δυστυχώς, όμως, δε βοηθήθηκε καθόλου από τον κακό ήχο, με τον τραγουδιστή -του οποίου η εμφάνιση με μανδύα διανθισμένο με κάτι που έμοιαζε με στρας σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως- να ακούγεται ελάχιστα. Πάντως το κοινό έδειξε να το ευχαριστιέται και να κρατιέται ζεστό σε όλο το setlist τους, που διήρκεσε περίπου μισή ώρα.



Κάπου στις δώδεκα παρά τέταρτο η σκηνή ήταν πλέον έτοιμη για να υποδεχθεί τους Mayhem, κάτι που έγινε εν μέσω χειροκροτημάτων και φωνών από το γεμάτο 7 Sins. Τα βλέμματα όλων σαφώς και τράβηξε ο Attila, ο οποίος ντυμένος σε κόκκινα άμφια κράδαινε τον σταυρό της βάφτισης με περηφάνια, αλλά ανάποδα. Η έλλειψη γουρουνοκεφαλών από τη σκηνή δεν πτόησε το κοινό, αφού δύο κεφάλια από αρνιά πάνω σε κοντάρι ξεπρόβαλαν από αυτό και κατείχαν περίοπτη θέση καθ' όλη τη διάρκεια του live.

Η αρχή της συναυλίας φυσικά και θα γινόταν με τραγούδι από το "De Mysteriis Dom Sathanas" και το "Pagan Fears" ήταν αυτό που έδωσε το έναυσμα για τη συναυλία. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε αμέσως και, παρά το μέτριο ήχο που δυστυχώς δε βελτιώθηκε μέχρι και το τέλος, δεν έδειξε να ενοχλείται και καλά έκανε. Για τη συνέχεια το "Ancient Skin" ταρακούνησε για τα καλά το club, πριν ο μοναδικός εκπρόσωπος από το "Chimaira", που δεν είναι άλλος από το "My Death", ξεχυθεί από τα ηχεία. Η μπάντα είναι ενεργητική, ο Hellhammer έχει τριγκάρει όσο δεν πάει τα τύμπανα και μας παίρνει τα αυτιά με τις ομοβροντίες του και οι δύο «live» κιθαρίστες, o Morfeus και ο Silmaeth, αποδίδουν τα τραγούδια πολύ καλά.



Ο Attila από την πλευρά του είναι θεατρικός και, παρότι ο ηχολήπτης δεν τον «βοηθάει» και πολύ, καταφέρνει να κρατάει τα βλέμματα των περισσοτέρων καρφωμένα πάνω του. Ξανά πίσω στο 1994 και οι Mayhem αντλούν από το εμβληματικό album εκείνης της χρονιάς το "Cursed In Eternity", το οποίο αποδίδεται άψογα και δίνει τη σειρά του στα τρία-σε-ένα τραγούδια από το "Grand Declaration Of War", τα οποία και έπαιξαν με τη σειρά που βρίσκονται στο εν λόγω album και είναι τα "A Time To Die" και "View From Nihil I" και "II".

Ένα από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια των Νορβηγών, το οποίο βρίσκεται στο πιο πρόσφατο πόνημά τους, "Ordo Ad Chao", αποτελεί τη συνέχεια και είναι το "Illuminate Elliminate" στο οποίο ο Attila ξεδίπλωσε όλες τις πτυχές της πολύ εκφραστικής του ερμηνείας για να κερδίσει τις επευφημίες όλων των παρευρισκομένων. Το επόμενο τραγούδι έμελλε να είναι το "Anti" από το ίδιο album και προετοίμασε κατάλληλα το έδαφος πριν το απόλυτο το χιτάκι του συγκροτήματος, "Freezing Moon", ξεσηκώσει για τα καλά το κοινό και παρασύρει όλους τους θαμώνες στην κατάμαυρη και παγωμένη ατμόσφαιρα την οποία οι Mayhem ξέρουν τόσο καλά να δημιουργούν. Το εξαιρετικό "Crystalized Pain In Deconstruction" είναι το επόμενο και ακολουθείται κατά πόδας από τα thrashαριστά και άκρως συναυλιακά τραγούδια-ύμνους "Deathcrush" και "Carnage", τα οποία και το κοινό «τίμησε» δεόντως. Ένα από τα τραγούδια - σημεία αναφοράς του black metal, το "De Mysteriis Dom Sathanas", δε θα μπορούσε να λείπει από το setlist των Mayhem, πριν οι ίδιοι ολοκληρώσουν τη συναυλία με το "Pure Fucking Armageddon", το οποίο και συνήθως αποτελεί τον επίλογο των εμφανίσεων τους.



Μία ώρα τους πήρε να κάνουν όλα τα παραπάνω και αυτό δε «χτύπησε» καλά, τόσο στον υπογράφοντα, όσο και σε αρκετούς άλλους παρευρισκομένους. Αυτό, μαζί με το μέτριο ήχο αποτέλεσαν κάποια μειονεκτήματα, που μπορεί εύλογα να θεωρηθούν αρκετά σοβαρά (αν αναφέρω πάλι την αναμονή στην έναρξη θα γίνω γραφικός;). Παρ' όλα αυτά, οι Mayhem, έχοντας ως κινητήριο μοχλό τον Attila και την επιβλητική του σκηνική παρουσία, δε με απογοήτευσαν σε καμία περίπτωση. Κατάφεραν για άλλη μια φορά να μου θυμίσουν πώς πρέπει να είναι και να φαίνεται το black metal.

Setlist:

Pagan Fears
Ancient Skin
My Death
Cursed In Eternity
A Time To Die
View From Nihil I
View From Nihil II
Illuminate Elliminate
Anti
Freezing Moon
Crystalized Pain In Deconstruction
Deathcrush
Carnage
De Mysteriis Dom Sathanas
Pure Fucking Armageddon

Τόλης Δόσης

24/10/10, Eightball, Θεσσαλονίκη

Όσλο, 1984. Ο Øystein Aarseth με τους Jørn Stubberud και Kjetil Manheim δημιουργούν τους Mayhem. Θεσσαλονίκη, 2010: οι Mayhem ακόμα περιοδεύουν για τα 25+1 χρόνια τους. Το τι έχει μεσολαβήσει έχει γραφτεί πολλάκις, αυτοκτονίες, δολοφονίες, εμπρησμοί, αλλαγές μελών αλλά και μερικοί από τους καλύτερους black metal δίσκους όλων των εποχών.

Εισαγωγή της βραδιάς με δυο τοπικά συγκροτήματα, τους Erevos και τους 3rd Horde. Οι πρώτοι από ό,τι πληροφορήθηκα έχουν κάνει αρκετά live τα τελευταία χρόνια, ενώ στο EP τους έχει κάνει mastering o μεγάλος Dan Swano. Δυστυχώς, όμως, έχουν πολύ δουλειά μπροστά τους, ώστε τις επόμενες φορές να φανούν λίγο πιο δεμένοι και αποφασισμένοι για το τι επιθυμούν να παίξουν. Κέρδισαν ωστόσο τις πρώτες σειρές με τη διασκευή τους στο "Angel Of Death".

Ακολούθησαν οι 3rd Horde, οι οποίοι κατά τη γνώμη μου το χειρίστηκαν καλύτερα το θέμα. Κεφάλια κάτω, λακωνικοί, άφησαν τα κομμάτια τους να μιλήσουν, ενώ έδειχναν πιο κατασταλαγμένοι στο ύφος που θέλουν να ακολουθήσουν. Καθαρό old school black metal, αρκετά τεχνικό, αλλά και με αρκετή μελωδία, ειδικά στις κιθάρες.

Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, μου άρεσει το black metal, μου άρεσουν και οι Mayhem, αλλά το είδος δεν αποτελεί την ειδικότητα μου. Αυτό που ζήσαμε την επόμενη ώρα, όμως, δύσκολα θα το ξεχάσω. Μια ώρα ήταν άρκετη για να άφησουν τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα και τα μάτια καρφωμένα στη σκηνή. Άλλοι παρακολουθούσαν την απόλυτη βλασφημία με σαρδόνιο χαμόγελο, ορισμένοι προσπαθούσαν μάταια να ακολουθήσουν το drumming του τεράστιου Hellhammer, ενώ στο pit «έπεφταν κορμιά».

Φυσικά όλα τα βλέμματα του κόσμου έπεφταν πάνω στον ανίερο Ούγγρο Attila Csihar. Φορώντας τα άμφια του, και με τους ανάποδους σταυρούς σε λαιμό και χέρια, έδωσε το απόλυτο θεατρικό show, πείθοντας τους πάντες ότι όσο βρίσκεται επί σκηνής ζει σε ένα διαφορετικό κόσμο. Επείδη όμως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά σε οποιαδήποτε θρησκεία, ο Attila έδειξε την ποικιλία φωνητικών που διαθέτει, απαραίτητη για να δώσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα στα κομμάτια των Mayhem.



Δίπλα του ο Necrobutcher, μαζί με τους session-άδες Morfeus και Silmaeth, παρέμειναν πιο χαμηλών τόνων και αφοσιωμένοι στον ρόλο τους, ενώ ο Hellhammer, κρυμμένος πίσω από πυκνούς καπνούς, μας άφησε για άλλη μια φορά με την απορία για το τι ακριβώς παίζει και για τα πόσα άκρα διαθέτει.

Αν και με περισσότερα από εικοσιπέντε χρόνια ιστορίας, οι Mayhem, λόγω συγκυριών, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ποσοτικά μεγάλη δισκογραφία. Ό,τι κυκλοφόρησαν όμως ήταν τουλάχιστον αξιόλογο (και όχι μόνο φυσικά). Αυτό φάνηκε και στην φετινή τους εμφάνιση. Από το μεγαλείο του "De Mysteriis Dom Sathanas" στο σχεδόν death metal του "Chimera" και από τους πειραματισμούς του "Grand Declaration Of War" στο thrash "Deathcrush". Όλα αυτά, μαζί με κομμάτια από το τελευταίο τους "Ordo Ad Chao", κατάφεραν να χωρέσουν μέσα σε μια ώρα και πέντε λεπτά. Υπό άλλες συνθήκες θα γκρινιάζαμε για τη διάρκεια, αλλά όχι αυτή τη φορά.



Οι Mayhem απέδειξαν με χαρακτηριστική άνεση γιατί θεωρούνται η καλύτερη black metal μπάντα, έδειξαν τι εστί black metal. Οι Μayhem είναι το black metal. The true!

Γιάννης Βόλκας
  • SHARE
  • TWEET