Marduk, Vader, Mastic Scum, Sinate @ Sin City, 17/01/10

Από τους Τόλη Δόση, Φίλιππο Αλέκου, 21/01/2010 @ 10:59
Τόσο οι Vader όσο και οι Marduk είναι συγκροτήματα με ποιότητα και ιστορία και  η σύμπραξη αυτών των δύο στο ίδιο line up για συναυλία,  μόνο θετικά μπορει να αντιμετωπιστεί από ένα μεγάλο κομμάτι των οπαδών του ακραίου ήχου. Με καινούργιες δισκογραφικές δουλειές και οι δύο μπάντες, είχαν ένα λόγο παραπάνω να εμφανιστούν στο ελληνικό κοινό , το οποίο όπως αποδείχτηκε αδημονούσε για αυτήν την συναυλία παραπάνω ίσως από όσο αναμένονταν.


Το live θα ξεκινούσε στις οκτώ, κλασσικό μισαωράκι αναμονής και κατά τις οκτώμιση, το πρώτο support, οι Νεοζηλανδοί(!) Sinate κάνουν την εμφάνισή τους ενώ ήδη έχει μαζευτεί αρκετός κόσμος. Καλοπαιγμένο death/thrash με λιγοστά blast beats, mid-tempo ταχυτήτων κυρίως και με αρκετό groove χτίζουν τον ήχο τους, ο οποίος  όμως πάσχει από προσωπικότητα, διακατεχόμενος από flat χαρακτήρα. Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν, αλλά όπως και να έχει σίγουρα δεν ξενέρωσε ούτε εμένα, ούτε κάποιον από το κοινό, του οποίου οι αντιδράσεις ήταν θετικές. Μετά από 35 περίπου λεπτά οι Sinate παραχωρούν την σκηνή στο δεύτερο support της βραδιάς, που δεν είναι άλλοι από τους πολύ καλούς Mastic Scum. 

Δεν τους λες και καινούργιο συγκρότημα αυτούς τους Ολλανδούς αφού έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα full length album καθώς και αρκετά split ep. Ολόσωστο, μοντέρνο και προσεγμένο death/grind με πολλές εναλλαγές ρυθμών και έξυπνα, πιασάρικα riff. Το περσινό album "Dust" είχε την τιμητική του, ωστόσο δεν έλειψαν και κομμάτια από το παρελθόν, όλα τους παιγμένα με αμείωτη ένταση και πολύ καλή σκηνική παρουσία από όλα τα μέλη της μπάντας και ιδίως από τον τραγουδιστή.  



Η πολύ καλή εμφάνιση των Mastic Scum ζέστανε το κοινό και όλα ήταν πλέον έτοιμα για να ανέβει στη σκηνή ένας από τους πιο γνήσιους εκφραστές του ευρωπαικού death metal, οι Vader. Χωρίς πολλά λόγια και με την ηγετική φιγούρα του Peter να τραβάει τα βλέματα, οι Πολώνοι αμέσως μετά την πομπώδη εισαγωγή ξεκινούν μια σφοδρή ηχητική επίθεση από αυτές που έχουμε καιρό να ζήσουμε. Σύμμαχός τους, ο ανέλπιστα καλός ήχος,  εξαιρουμένου βέβαια του προβλήματος  με το τα φωνητικά του Peter που ακούγονταν ελάχιστα, κάτι που αν λάβει κανείς υπόψη τον ήχο άλλων συγκροτημάτων στο ίδιο μαγαζί, το κάνεις αυτόματα «γαργάρα».



Τα "Devilizer", "Rise Of The Undead", και "Sothis" έρχονται σαν γροθιά στο στομάχι και ο κόσμος που έχει γεμίσει το Sin Sity φαίνεται να έχει παραμερίσει τα προβλήματα που προκύπτουν με το πολύ στριμωξίδι και τον κακό εξαερισμό. Και καλά κάνει γιατί οι Vader φοβερά δεμένοι και ορεξάτοι με τραγούδια όπως το "Wings" παρμένο από το καταπληκτικό Litany και βεβαίως, το «χιτάκι» "Carnal" έχουν κερδίσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο black μεταλλά που έχει έρθει να παρακολουθήσει κυρίως  τους Marduk.



Χωρίς καμία παύση, το "Shadow Fear", το οποίο ήταν και το μοναδικό τραγούδι που εκπροσώπησε το "Impressions In Blood" ξεχύνεται από τα ηχεία για να δώσει αμέσως την σειρά του στην κομματάρα "Black To The Blind" από το ομώνυμο album κάνοντας το κοινό το οποίο έχει ζεσταθεί για τα καλά πλέον, να τα υποδέχεται αμφότερα με ενθουσιασμό. Κάπου εκεί ο Peter μας συστήνει το group (άργησε λίγο αλλά το θυμήθηκε), προσφωνόντας μάλιστα το μπασίστα «bad malaka»!



To τελευταίο κομμάτι της κανονικής εμφάνισης δεν είναι άλλο από το "Impure" και οι Vader αφήνουν την σκηνή καταχειροκροτούμενοι για να επανέλθουν για το καθιερωμένο encore. Ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα τραγούδια τους, το "This Is The War" έμελλε να κλείσει πανυγηρικά αυτήν την άκρως επιτυχημένη εμφάνιση που παρόλο την μικρή της διάρκεια, θύμισε για τα καλά την αξία αυτής της μπάντας και τον τρόπο που με ευκολία καταπίνει το σανίδι, όσα χρόνια και αν περάσουν.Πολλά μπράβο τόσο στους ίδιους για την άψογη εμφάνισή τους, όσο και στους τεχνικούς για τον πολύ καλό ήχο.

Setlist: Devilizer / Rise Of The Undead, Sothis / Wings / Carnal / Shadow Fear / Black To The Blind / Impure / This Is The War


Τόλης Δόσης


Πέρασε κοντά στη μία ώρα με τους τεχνικούς ήχου των Marduk να σκαλίζουν τον εξοπλισμό πάνω στη σκηνή και ο κόσμος από κάτω άρχισε να δυσανασχετεί. Απολύτως δικαιολογημένα θα έλεγε κανείς, αφού η ζέστη και ο υπερπληθυσμός που μάστιζε το Sin City είχε αρχίσει να γίνονται αφόρητα. Όταν εν τέλη ακούστηκε από τα ηχεία το μικρό προηχογραφημένο intro που προλόγισε την εμφάνιση των Σουηδών όλα γρήγορα ξεχάστηκαν. Την συναυλία ανοίγει δυνατά το "With Satan Αnd Victorious Weapons" από το "World Funeral" και ολόκληρο το κοινό αρχίζει να πάλετε.



Πολύ θα ήθελα να γράψω ότι έγινε μακελειό, δημιουργήθηκε pit και όλα τα σχετικά όμορφα που συμβαίνουν συνήθως σε μία metal συναυλία, αλλά η αλήθεια είναι ότι λόγω της ανέλπιστα μεγάλης προσέλευσης οι κινήσεις ήταν περιορισμένες. Όλοι οι παρόντες έδειχναν πάντως ότι έχουν μπει για τα καλά στο κλίμα της συναυλίας, περνάνε καλά και το γκρουπ με την σειρά του το ανταπέδιδε.



Και αν ο Morgan, ιδρυτής και ηγέτης των Marduk, δίνει τα «ρέστα» του στην κιθάρα που «βρέχει» κολλητικά black metal riffs, το αστέρι της μπάντας λέγετε Mortuus και είναι η φωνή που δίνει υπόσταση στους βλάσφημους στίχους της. Είτε τον γνωρίσατε από τους Funeral Mist ως Arioch είτε με τους Marduk στο "Plague Angel" -από το οποίο ακούσαμε το καταιγιστικό "Steel Inferno" και όχι μόνο- το γεγονός παραμένει ένα. Ο κύριος Daniel Rosten είναι ένας από τους πιο επιβλητικούς frontman της σκηνής.



Και μπορεί ο χώρος που προσέφερε το Sin City να μην επαρκούσε για να ξεδιπλώσει πλήρως -αυτός και η υπόλοιπη μπάντα φυσικά- την σκηνική του παρουσία, την φωνή του από την άλλη όμως φάνηκε πως δεν την περιορίζει τίποτα. Η απόδοση όλων κομματιών ήταν εντυπωσιακότατη και με το δέσιμο που χαρακτηρίζει την μπάντα, απολαύσαμε ένα πραγματικά άψογο live, με σχεδόν τέλειο ήχο που με έκανε να πω χαλάλι η αναμονή πριν την εμφάνιση.



Παρά το ότι η περιοδεία ήταν για την προώθηση του νέου τους δίσκου "Wormwood", οι Marduk κράτησαν μια αρκετά καλή ισορροπία ανάμεσα στα παλιά και νέα τους τραγούδια. Όσο μπορεί δηλαδή ένα γκρουπ που έχει έντεκα full length δίσκους και κοντά στα είκοσι χρόνια ιστορίας στην πλάτη του. Από την τιμώμενη κυκλοφορία ακούσαμε τα "Into Utter Madness", "Phosphorous Redeemer" και "To Redirect Perdition", τα οποία ζωντανά ακούγονται ομολογουμένως ακόμα πιο δυνατά από τον δίσκο και το τέλος της εμφάνισης των Σουηδών  σηματοδότησε ένα καταιγιστικό encore με τα "Throne Of Rats" και το κλασσικό "Panzer Division Marduk", το οποίο πυροδότησε τον πανικό ανάμεσα στους φαν του συγκροτήματος.



Γενικά δεν χρειάζεται να γράψω πολλά για το κλείσιμο. Όποιος παραβρέθηκε στην συναυλία δύσκολα θα έφυγε δυσαρεστημένος από κάποια από τις μπάντες, την απόδοση τους ή τον ήχο. Όλοι έδωσαν το καλύτερο τους και μακάρι να περνάνε από την χώρα μας πιο συχνά τόσο δυναμικά «πακέτα» για τους οπαδούς του ακραίου ήχου. Ίσως, αν υπάρχει,  ένα μικρό παράπονο για τη μικρή διάρκεια του set list, κυρίως των Vader. Όλοι πάντα θέλουμε να ακούσουμε μερικά τραγούδια παραπάνω. Για όσους δεν παραβρέθηκαν, να μην χάσουν την όποια επόμενη επίσκεψη, ελπίζοντας σε μεγαλύτερο όμως χώρο.

Setlist:

intro
With Satan And Victorious Weapons
On Darkened Wings
Into Utter Madness
Blooddawn
Still Fucking Dead
Beyond The Grace Of God
Materialized In Stone
Phosphorous redeemer
Azrael
The Levelling Dust
Baptism By Fire
To Redirct Perdition
Steel Inferno
Wolves
----------------------------------
Throne Of Rats
Panzer Division Marduk    

Φίλιππος Αλέκου
  • SHARE
  • TWEET