Βασίλης Παπακωνσταντίνου @ Θέατρο Γης, 10/07/24

Έφτασε στην Ελλάδα το 1987 από την Ουτρέχτη της Ολλανδίας, επτά χρονών παιδάκι που δεν γνώριζε ελληνικά, δεν γνώριζε τον Γκάλη και τον Γιαννάκη που κέρδισαν το Ευρωμπάσκετ και γενικότερα δεν γνώριζε που «πάνε τα τέσσερα». Ένας μεγαλύτερος ξάδερφος άκουγε Βασίλη Παπακωνσταντίνου ασταμάτητα. Το ‘88 ο Βασίλης κυκλοφόρησε το "Όλα Από Χέρι Καμένα" και την επόμενη χρονιά το "Χορεύω" και εγώ μάθαινα την ελληνική γλώσσα και την rock μουσική μαζί του. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2011 για να δω πρώτη φορά ζωντανά τον Παπακωνσταντίνου, να ανοίγει τότε για τους Deep Purple, για να καταλάβω ότι είχα διαπράξει ένα εγκληματικό λάθος, το οποίο όμως ευτυχώς προλάβαινα να διορθώσω. Έτσι πέρσι βρέθηκα με αγωνία σε ένα από τα δυο live του στο γήπεδο Καλαμαριάς από όπου έφυγα με τα μάτια κόκκινα από το κλάμα και την ψυχή γεμάτη από νοσταλγία και αναμνήσεις μιας ζωής, δυσάρεστες και ευχάριστες. Όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε περίπτωση να ξανακάνω λάθος και δεν υπήρξε περίπτωση να χάσω την ευκαιρία να γιορτάσω μαζί με τον αγαπημένο καλλιτέχνη παραπάνω από μισό αιώνα μουσικής.

Το Θέατρο Γης ξεπούλησε εύκολα και έτσι ανακοινώθηκε και δεύτερη ημέρα την Πέμπτη 11 Ιουλίου και πραγματικά όταν φτάσαμε, βρήκαμε ένα κατάμεστο χώρο να περιμένει με ανυπομονησία. Τα φώτα χαμήλωσαν, οι μουσικοί ανέβηκαν στην σκηνή και μετά από λίγο ακολούθησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με το "Xαιρετίσματα" το οποίο τραγουδήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος από το ένθερμο κοινό. Έχουμε παραδοθεί πλέον άνευ όρων σε αγαπημένες συνθέσεις όπως τα "Φοβάμαι" , "Καπαρντίνα" και "Τσε" ενώ στο "Κουρσάρος" ο καθένας μας είχε τις δικές του αναμνήσεις, την δική του θλίψη, την δική του απώλεια.

Στην συνέχεια την τιμητική του είχε ο Νικόλας Άσιμος με το "Θα Έρθω Να Σε Βρω" και το πασίγνωστο "Μπαγάσας", ένα από τα πιο θρυλικά και αναγνωρίσιμα τραγούδια του ελληνόφωνου rock. Κάπως έτσι φτάσαμε στο αγαπημένο "Πόρτο Ρίκο" και στην αναμενόμενη αλλά ευπρόσδεκτη guest εμφάνιση της βραδιάς. Ο Βασίλης φώναξε «το παιδί από την Καλαμαριά» και μέσα σε αποθέωση ο Gus G. συνόδευσε με την κιθάρα του στο "Ελλάς". Ο κόσμος τραγούδησε σε έξαλλη κατάσταση και αμέτρητοι πυρσοί φώτισαν τον ουρανό.

Σε αυτό το σημείο, ο Παπακωνσταντίνου αποχώρησε για την αναγκαία ξεκούραση δίνοντας χώρο στους μουσικούς του να διασκεδάσουν το κοινό με ένα μικρό σετ αγγλόφωνων διασκευών. Η Μαίρη Μπρόζη (Βιολί) ανέλαβε με εξαιρετικό τρόπο το "Dream On" των Aerosmith και το "Rock Αnd Roll" των Led Zeppelin ενώ ο Απόστολος Μόσιος πήρε την σκυτάλη με τα "Zombie", "Billie Jean/Smells Like Teen Spirit", "Seven Nation Army" για να κλείσει με το δικό του "Θα Τρελαθώ".

Στο δεύτερο μέρος ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου επέστρεψε ακόμα πιο ορεξάτος νοιώθοντας ότι δεν χρειάζεται να κάνει άλλη «συντήρηση δυνάμεων». Ο κόσμος χόρεψε με το "Ο Μαύρος Γάτος", συγκινήθηκε με τα "Βικτώρια" και "Να Κοιμηθούμε Αγκαλιά"ενώ εμείς αναρωτιόμασταν αν τα λάθη της ζωής μας μας κάνουν τελικά καλύτερους ανθρώπους κατά το "Άσε Με Να Κάνω Λάθος". Το αγαπημένο "Δεν Υπάρχω¨ μας έφερε σε ψυχική και σωματική κατάσταση αντίστοιχη της περσινής εμφάνισης του Βασίλη (δηλαδή αυτό που περιγράφουμε στην αρχή του κειμένου) και πλέον όλοι μας ζούσαμε την κάθε στιγμή μεμονωμένα (κάνοντας ταυτόχρονα δύσκολο το έργο μας να συγκρατήσουμε ολόκληρο το setlist).

O Βασίλης Παπακωνσταντίνου με μισό αιώνα καριέρας αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ελληνόφωνης rock, και μη, μουσικής. Ο Βασίλης τραγουδά τα τραγούδια και τις αναμνήσεις ολόκληρης της ζωής μας και όσο οι ζωντανές εμφανίσεις παραμένουν τόσο χορταστικές και συναισθηματικά έντονες εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να σταματήσουμε να τον ακολουθούμε. Τελεία και παύλα…

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας