Lamb Of God, Descending @ Fuzz, 01/06/10

Από τον Πάνο Παπάζογλου, 04/06/2010 @ 15:24
Ήταν θέμα χρόνου. Λίγο η ολοένα αυξανόμενη δημοτικότητα τους, λίγο η επιτυχία (και) του “Wrath”, για το οποίο περιοδεύουν, και λίγο φυσικά η επίσκεψη στη χώρα μας αρκετών ονομάτων στο peak τους τελευταία, συντέλεσαν στο να έρθουν αυτή τη φορά οι Lamb Of God και από την Αθήνα. Κάτι που θεωρήθηκε πόθος αρκετών, οδήγησε σε ένα προβλεπόμενο sold out στο Fuzz. Η καλοκαιρινή συναυλιακή περίοδος ξεκίνησε και επίσημα με μιάμιση ώρα παθιασμένης μεταλλικής επίδειξης, από μια μπαντάρα στα ντουζένια της.



Η αρχή έγινε με τους Έλληνες Descending, μπάντα με σχετική συνάφεια στον ήχο που πρεσβεύουν οι Lamb Of God. Απέδωσαν για περίπου ένα μισάωρο κομμάτια κυρίως από το ντεμπούτο τους. Ο ήχος, αν και δεν ήταν ο ιδανικότερος, αποτέλεσε σύμμαχο στο κράμα μοντέρνου metal και μελωδικού death του συγκροτήματος, ενώ το κοινό που βρισκόταν ήδη στο χώρο έδειξε να το διασκεδάζει και να ανταποκρίνεται στις προτροπές του frontman τους.

Μετά λοιπόν το δύσκολο έργο των Descending στο να supportάρουν τους νέους πρεσβευτές του αμερικάνικου μοντέρνου metal, όλα ήταν έτοιμα για την είσοδο των Lamb Of God επί σκηνής. Ο ήχος μετά από δύο κομμάτια έστρωσε, παρότι σε σημεία η φωνή χανόταν κάπως και η μία κιθάρα μπούκωνε, και βοήθησε κατά πολύ στην κατανόηση της εμπειρίας του τι εστί Lamb Of God live.

Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, η μπάντα έδωσε βάση στο τελευταίο της άλμπουμ, “Wrath”, αλλά δεν παρέλειψε κανένα δίσκο της. Σε γενικές γραμμές, η επιλογή των κομματιών κρίνεται επιτυχημένη, αν και ένα-δύο ακόμα από το “As The Palaces Burn” δε θα ενοχλούσαν και κανέναν. Οι κολλητές εκτελέσεις των πρώτων δύο κομματιών του “Wrath” λοιπόν, και ιδίως το “Set To Fail”, ξεσήκωσαν τον κόσμο και αποτέλεσαν την καλύτερη δυνατή εισαγωγή σε αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.



Το κιθαριστικό δίδυμο των Morton / Adler με τις ριφφάρες τους και ο έτερος Adler στα drums, με τον Campbell στο μπάσο, παρουσιάστηκαν τρομερά δεμένοι, μετά από σχεδόν ενάμιση χρόνο περιοδείας. Συνολικά απέδωσαν τα κομμάτια τους εξαιρετικά και με πάθος που ξεχείλιζε. Από την άλλη, ο Randy επί σκηνής είναι ένας τραγουδιστής που ξεσηκώνει με τις κινήσεις του και τις ερμηνείες του. Οι συνεχείς προτροπές του για ενθουσιώδεις αντιδράσεις, εν μέσω των κομματιών, έβρισκαν ανταπόκριση από τον κόσμο, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τη θερμοκρασία στο Fuzz και δημιουργώντας εκρηκτική ατμόσφαιρα. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και η μπάντα έκανε κάθε τόσο μικρά διαλείμματα για να δροσιστεί, καθώς η ζέστη στο club είχε ξεπεράσει τα όρια που ενδεχομένως επιτρέπουν στο συγκρότημα, αλλά και στο κοινό, να απολαύσει όπως θα ήθελε μια τέτοια συναυλία.

Γενικά, οι Lamb Of God πλέον ανήκουν σε εκείνα τα πολύ λίγα συγκροτήματα των τελευταίων ετών, που μπορούν να περηφανεύονται ότι αποτελούν τον πυρήνα του σύγχρονου αμερικάνικου metal ήχου. Γνήσιοι εκπρόσωποι των διδαχών των μεγάλων Pantera (κυρίως), ανέλαβαν να αποδείξουν και επί σκηνής ότι αποτελούν «δύναμη». Γεμάτοι ενέργεια, πάθος και όρεξη για τη μουσική τους, μεταδίδουν μια αυθεντικότητα και έναν ενθουσιασμό που δεν βρίσκει αντίσταση στις άμυνες του κοινού. Και το ελληνικό κοινό, σα να περίμενε από καιρό την επίσκεψη των πέντε τύπων από τη Βιρτζίνια, ανέλαβε να τους καλωσορίσει, δείχνοντας περίσσια ορμητικότητα στις αντιδράσεις του. Σίγουρα ο Randy και η παρέα του έχουν συνηθίσει να αντικρίζουν παθιασμένους οπαδούς των Lamb Of God και λογικά δε θα έμειναν δυσαρεστημένοι και από τους Έλληνες φίλους τους. Σε αυτό φυσικά βοήθησαν και κομμάτια σαν το “Omerta”, το “Vigil”, το “Blacken The Cursed Sun”, το “Contractor” και το «χιτάκι» “Redneck” βέβαια. Από εκεί και πέρα, το “Black Label”, αποτέλεσε το ιδανικό κλείσιμο, όπως σχεδόν συμβαίνει σε κάθε συναυλία τους. Με λίγα λόγια, αν θα μπορούσαμε να βρούμε ένα highlight μιας τέτοιας συναυλίας, σίγουρα θα καταλήγαμε στα 3 τελευταία κομμάτια, τα οποία προκάλεσαν το μεγαλύτερο ενθουσιασμό.



Πρεσβεύοντας τέτοιους δίσκους, οι οποίοι υποστηρίζονται από εμφανίσεις σαν της Αθήνας, οι Lamb Of God πλέον κερδίζουν επάξια το θαυμασμό ολοένα και περισσότερων. Οι ίδιοι καρπώνονται τον τίτλο “Pure American Metal” και από ό,τι φαίνεται δικαίως, γιατί με άνεση έχουν καταφέρει να επανακτήσουν το γόητρο του αμερικάνικου ήχου και να τον επεκτείνουν, με δίσκους σαν το “Ashes Of The Wake” ή το “As The Palaces Burn”. Όσοι ήταν παρόντες στο Fuzz, ξέρουν ότι παρακολούθησαν μια πολύ μεγάλη μπάντα να δικαιώνει το συνεχώς αυξανόμενο μύθο της. Κοψίματα σαν αυτά του “Contractor” μπορούν κάλλιστα να το επιβεβαιώσουν.

Sold out σε κλειστό χώρο και με ελλιπέστατο εξαερισμό εν μέσω καλοκαιριού: Ένα τέτοιας έντασης live, από απόλαυση ενδέχεται να μεταμορφωθεί σε αγγαρεία. Παρόλα αυτά, οι Lamb Of God απέδωσαν το υλικό τους άκρως επαγγελματικά, προσέφεραν καταπληκτικές στιγμές σε ένα κοινό που δίψαγε για αυτό το live, έστω και αν δεν έκαναν την έκπληξη με το κάτι παραπάνω.

Setlist

The Passing
In Your Words
Set to Fail
Walk With Me In Hell
Now You've Got Something To Die For
Ruin
Hourglass
Dead Seeds
Blacken the Cursed Sun
Descending
Contractor
Laid to Rest
Omerta
------------------
Vigil
Redneck
Black Label

Πάνος Παπάζογλου
  • SHARE
  • TWEET