Hugh Cornwell (of The Stranglers), Sugah Galore, D-Fault @ Underworld, 19/11/06

24/11/2006 @ 15:05
Την Κυριακή το βράδυ στο Underworld όσοι πιστοί (των Stranglers) προσήλθαν μπορώ να πω ότι κάθε άλλο από ανικανοποίητοι έφυγαν. Άκρως σαρκαστικός, μας υποσχέθηκε ότι δε θα μας κάνει να βαρεθούμε παίζοντας αποκλειστικά τραγούδια από τη σόλο καριέρα του, αλλά θα μας θύμιζε αρκετά από τα ακούσματα των Stranglers.

Έτσι παρέα με την κιθάρα του ξεκίνησε με το "Midnight Summer Dream", το οποίο όσοι παρακολούθησαν την προηγούμενη συναυλία των Stranglers στην Αθήνα σίγουρα θα είχαν απωθημένο. Ακολούθησαν τα "Do Right By You", "Land Of The Thousand Kisses", "Under Her Spell", "Beauty On The Beach" καθώς και άλλα από τη σόλο δουλειά του Cornwell, όλα χωρίς να ξεφεύγουν υπερβολικά από το στυλ που τον έχουμε συνηθίσει, έχοντας τη χροιά της μπαλάντας.



Φυσικά ακούσαμε και τα all time classic "Golden Brown", "Always The Sun" (με backing vocals από το κοινό!), ενώ το φινάλε αφιερώθηκε στους ανύπαρκτους ήρωες ("No More Heroes")! Το ακουστικό set δημιούργησε μια πολύ χαλαρή και παρεΐστικη ατμόσφαιρα, αλλά είχε και τις δυνατές στιγμές του, ιδιαίτερα προς το τέλος, με τους εμφανώς φανατικούς των Stranglers να έχουν σχεδόν ανέβει στη σκηνή μαζί με τον Cornwell! Σίγουρα ήταν μια ευχάριστη εναλλαγή από τις πολύκροτες συναυλίες μεγάλων ονομάτων.



Εκτός όμως από το main attraction, προλόγισαν τον Cornwell δύο πολύ καλά support groups: οι D-fault και οι Sugah Galore, με τους πρώτους να έχουν ένα στυλ που παρέπεμπε στο νέο rock - pop ρεύμα της εποχής το οποίο διακατέχει την ελληνική σκηνή, βλ. Film, Closer. Παρ' όλο που δεν έχουν ακόμη κυκλοφορήσει δικό τους album (εξαιρώντας κάποιες συμμετοχές σε συλλογές), τραγούδια όπως τα "No Moving Parts", "Shooting People Just For Fun" και "B-fault" σίγουρα δεν περνάνε απαρατήρητα αλλά αποτελούν πολύ καλές ιδέες για ένα νέο group.



Οι Sugah Galore ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς, με τη lead singer να κινείται ανάμεσα σε Aretha Franklin και Lisa Kekaula των Bell Rays σε συνδυασμό με λίγο Busta Rhymes. Πολύ funk, ska αλλά και απίστευτα δυνατές κιθάρες- συνδυασμός δυναμίτης!

All in all ήταν μια γεμάτη βραδιά αναδεικνύοντας νέα δεδομένα από τον ελληνικό χώρο αλλά και νοσταλγώντας τη μουσική σκηνή της Αγγλίας των '80s.

  • SHARE
  • TWEET