Blueneck, Effigy @ Six D.O.G.S., 28/01/12

Ένας χρόνος και κάτι πέρασε από την προηγούμενη εμφάνιση των Blueneck στην Αθήνα, αλλά υπήρχαν ακόμα δυο λόγοι για να βρεθεί κανείς το Σάββατο το βράδυ στο Six D.O.G.S, εκτός του προφανούς. Από τη μία ήταν η τελευταία εμφάνισή τους για την περιοδεία του "Repetitions", από την άλλη η εξευτελιστικά χαμηλή τιμή του εισιτηρίου. Ο δεύτερος ήταν και ο σημαντικότερος για μένα, αφού ο πρωταρχικός στόχος του Σαββατοκύριακου ήταν οι Long Distance Calling, οι οποίοι έπαιζαν την επόμενη μέρα στο ίδιο μέρος. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Εκεί γύρω στις 21:30 βγήκαν στην σκηνή οι Αθηναίοι Effigy με σκοπό να ζεστάνουν τον κόσμο. Αν και φαινόταν δύσκολη δουλειά, δεδομένου ότι το πολικό ψύχος που επικρατούσε εκείνη τη νύχτα δρούσε σαν τροχοπέδη στο έργο τους, στα περίπου 40 λεπτά της εμφάνισής τους κατάφεραν να κερδίσουν το χειροκρότημα του κοινού. Με το fusion στυλ τους, έμπλεκαν jazz, funk, rock και metal ακούσματα με έναν ιδιαίτερο, αλλά και προσιτό στο αυτί, τρόπο. Ξεχωριστή μπάντα σίγουρα, με μοναδική ίσως παραφωνία τα φωνητικά, που σε ορισμένα τραγούδια, προσωπικά, μου φάνηκαν ότι δεν κολλούσαν πολύ, ενώ σε άλλα ταίριαζαν γάντι. Έχετε τα αυτιά σας ανοιχτά, μιας και αυτή την περίοδο κυκλοφορούν και το νέο τους EP, το "Vaci Utca".

Λίγο πριν, λίγο μετά τις 22:30 ήρθε και η ώρα των Βρετανών Blueneck, οι οποίοι με το ζόρι χωρούσαν πάνω στη σκηνή. Ο Duncan Attwood κάθισε στα πλήκτρα, οι Oli Duerden και Rich Sadler (a.k.a. Peter Crouch) ανέλαβαν τις κιθάρες, ο Ben Paget το μπάσο και ο Chris Copsey τα τύμπανα, αν και τελικά οι θέσεις αυτές αποδείχθηκαν προσωρινές, αφού σχεδόν όλοι έπαιξαν περισσότερα από ένα όργανα. Σε ένα πλήρως ατμοσφαιρικό set, το οποίο διήρκεσε 80 λεπτά, δεν υπήρξε μόνο μια στιγμή κορύφωσης. Κάθε κομμάτι ήταν και ένα ταξίδι. Το μελαγχολικό post rock του σχήματος από το Bristol είχε τη δύναμη να σε καθηλώσει καθ' όλη τη διάρκεια της εμφάνισής του. Η δυναμική της ιδιαίτερης φωνής του Attwood, τα metal ξεσπάσματα των παλιότερων κυρίως κομματιών, το ηλεκτρικό βιολί, τα πλήκτρα αλλά και η slide κιθάρα έδιναν μια έξτρα πινελιά στον ήχο της μπάντας.

Με κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους, ικανοποίησαν πλήρως τους παρευρισκόμενους ενός γεμάτου Six D.O.G.S και έναν σκύλο, ο οποίος φαίνεται να είναι μόνιμος θαμώνας των συναυλιών του μαγαζιού. Ο εξαιρετικός ήχος, αλλά και ο χώρος που, αν και μικρός, ήταν ό,τι πρέπει για τέτοιου είδους live, όχι υπερβολικά γεμάτος, επέτρεψαν την παρακολούθηση της συναυλίας υπό ανθρώπινες συνθήκες, αλλά και την απογείωσή της με τη βοήθεια και των Blueneck. Οι τελευταίοι φάνηκαν να χαίρονται αρκετά με τον κόσμο που ήρθε να τους δει και πάλι, ήταν σε μεγάλο βαθμό επικοινωνιακοί και με την απόδοσή τους αντάμειψαν όσους «θυσίασαν» τη βραδινή τους έξοδο γι' αυτούς. Τέλος, να σταθώ για ακόμη μία φορά στο αντίτιμο του εισιτηρίου, που με πρωτοβουλία της μπάντας, παρέμεινε σε μονοψήφιο νούμερο. Τέτοιες κινήσεις στις δύσκολες μέρες μας φαίνεται ότι έχουν ανταπόκριση και καλό θα ήταν και άλλοι διοργανωτές / μπάντες να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα.

Setlist:

Pneumothorax
Oig
Le:465
Sawbones
Lilitu
Venger
Ub2
Epiphany
Revelations
The last refuge
Low