Archive, Client live σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 23 & 25/09/10

25/09/10, Θέατρο Badminton, Αθήνα

Όταν στο χώρο του Badminton στο Γουδί έχουν προηγηθεί παραστάσεις του τύπου «Η Λίμνη Των Κύκνων», αναρωτιέσαι πως στο καλό θα φιλοξενήσει μια πιο σαματαντζίδικη παράσταση με το κοινό να παρακολουθεί καθήμενο και άκαπνο! Archive και fans εναρμονίστηκαν τελικά πλήρως με τον περιβάλλοντα χώρο, ακόμα και αν αντί για γρασίδι πατούσες το πυκνό πράσινο χαλί με την ψευδαίσθηση χλοοτάπητα, αντί για ατελείωτες ουρές για μια μπύρα στεκόσουν στο καλογυαλισμένο μπαρ και αντί για αναταράξεις κυβικών σκόνης εισερχόσουν σε μια πολυτελή αίθουσα, που ακόμα και μια ασήμαντη μασημένη τσίχλα λυπόσουν να πετάξεις κάτω. Πολύ κυριλέ πράγματι. Και ησυχία, πολύ ησυχία και τάξη πριν την έναρξη!

Το live ξεκίνησε με μια ώρα καθυστέρηση, το κοινό τακτοποιημένο στις θέσεις του στο κατάμεστο -πλην ορισμένων θέσεων στη γαλαρία- θέατρο, ενώ η ίδια απορία επέμενε ξανά και ξανά. Πως μια μάζα Ελλήνων θα ροκάρει χωρίς τσιγάρο!

Πολύ πριν τις 22:05, οπότε και τα αγόρια με τα μαύρα από τη Βρετανία έκαναν την είσοδό τους, το χώρο ζέσταναν κάπως οι συμπατριώτισσες τους, Client. Το νέο-φουτουριστικό τρίο, με τις φετιχιστικές στιλιστικές επιλογές, άπλωσε τον ηλεκτρονικό του ήχο στα αυτιά όσων ήταν παρόντες (κυρίως στο κάτω διάζωμα, που είχε γεμίσει) σα βούτυρο πάνω σε ζεστό ψωμί. Η Kate Holmes και τα κορίτσια της μπορεί να είναι δημοφιλείς κυρίως στη Γερμανία, αλλά το "Pornography" ή το "Drive" θα έκαναν πολλούς να τις google-άρουν στο διαδίκτυο. Η support παρουσία τους έληξε λίγο πριν τις εννέα, οπότε και αναμενόταν το κυρίως πιάτο.



Αυτό σερβιρίστηκε άψογα υπό τις ιαχές του πλήθους, που αυτομάτως πετάχτηκε από τα αναπαυτικά καθίσματα του σαν ελατήριο - εκτός από μερικά ερωτευμένα ζευγαράκια που τα ζέσταναν δεόντως για λίγο χαμούρεμα ακόμα. Η αναμονή άξιζε το αποτέλεσμα. Μέσα σε 140 (!) λεπτά η μπάντα τα είπε όλα, αφήνοντας μια αίσθηση πληρότητας στους παρευρισκομένους -αν ήταν ποτό θα είχαν πάθει overdose- και στους ημι-fan ή σε όσους δεν είχαν στο παρελθόν ζήσει ένα «Archive live» την επιθυμία να αναθεωρήσουν.



Τι Λυκαβηττός, τι Badminton! Η αλλαγή χώρου δε λειτούργησε αρνητικά - παρά τις αμφιβολίες για το αντίθετο. Ο ήχος ήταν μέσες-άκρες άψογος, το παιχνίδι με τα φώτα μεθυστικό και οι σκοτεινές gothic μουσικές πλήρως ενισχυμένες και ντυμένες με τις αφηρημένες art εικόνες από το επιβλητικό video wall. Ένα πλήρες set που περιείχε, μεταξύ άλλων, το υπνωτιστικό "You Make Me Feel", υπογραμμισμένο από το φωνητικό δυναμισμό της Maria Q, το "Danger Visit", τον τσαντισμένο αντι-ερωτικό ύμνο "Fuck U", το μελωδικό "Bullets" ή το "Words On Signs", που άνοιξε το encore, και αργότερα το επικό "Again", που σκόρπισε σοβαρές δόσεις ανατριχίλας και που έβαλε αναγκαστικά τέλος στο δεύτερο encore!



Αλήθεια, ποιο group φεύγει, επιστρέφει, ξαναφεύγει και επιστρέφει ξανά για ένα ακόμα 40λεπτο; Οι Archive φυσικά. Και ποιοι είναι αυτοί που θα τολμήσουν να κατηγορήσουν τους συνήθεις υπόπτους Ελληνάρες για το ότι άντεξαν δύο και πλέον ώρες χωρίς καπνό -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να 'ναι καλά οι ...ταξιθέτριες που είχαν ρόλο τσιγαρο-χωροφύλακα- για ασέβεια και χουλιγκανισμό; Ουδείς. Το κοινό ήταν άψογο, οι Archive απέδειξαν τη σπουδαιότητα του να είναι κανείς συνεπής καλλιτέχνης και ο χώρος παρέμεινε καθαρός μετά το τέλος της συναυλίας, με τα μπουκάλια μπύρας «τακτοποιημένα» δίπλα από τα καθίσματα. Ένα θέαμα μαγευτικό, που σίγουρα αποτυπώθηκε πλήρως από τις κάμερες που κατέγραφαν το live για τις ανάγκες κυκλοφορίας ενός DVD.

Ειρήνη Μιχαλούδη

---

23/09/10, Principal Club Theater, Θεσσαλονίκη

Υπάρχει μια κατηγορία συγκροτημάτων, η οποία αποθεώνεται στη χώρα μας, ενώ το ίδιο δε συμβαίνει στην πατρίδα τους. Puressence, Anathema, Iced Earth και φυσικά οι Archive. Η κολεκτίβα από το Λονδίνο δε χάνει την ευκαιρία να μας επισκέπτεται με κάθε ευκαιρία και οι πιστοί οπαδοί δίνουν πάντα το «παρών». Την περασμένη χρονία μας παρουσίασαν το δίσκο τους "Controlling Crowds" και φέτος είναι και πάλι εδώ για τη συνέχεια του, δίνοντας συναυλίες σε αρκετές ελληνικές πόλεις.



Opening act, επίσης από το Λονδίνο, οι Client, το γυναικείο ντουέτο (με τρίτο μέλος, για τις αναγκές των ζωντανών εμφανίσεων) που τράβηξε την προσοχή του Andrew Fletcher, πληκτρά των Depeche Mode, ώστε να τους υπογράψει πριν χρόνια στην εταιρεία του. Μινιμαλιστικός electro ήχος, μυστηριώδες attitude επί σκηνής, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα... boring που λένε και οι Pierces. Ίσως αν άκουγα τους δίσκους τους στο σπίτι να είχα άλλη άποψη, αλλά δε βρήκα τίποτα ενδιαφέρον στο 45λεπτο set των Client. Ανούσιες μελωδίες, αδιάφορη φωνή και κουραστικά παιχνιδάκια (βλέπε κουμπώνω και ξεκουμπώνω τα κουμπία της στολής μετά απο κάθε κομμάτι).



Έτσι και αλλιώς, άλλος ήταν ο λόγος που μας έφερε στο Principal για τρίτη φορά μέσα σε δεκαπέντε μέρες. Μετά από το μέτριο, για τα δεδομένα τους, "Lights", οι Archive επέστρεψαν δυναμικά με δυο κυκλοφορίες σε λιγότερο από δύο χρόνια, έχοντας γράψει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της σχεδον δεκαπεντάχρονης ιστορίας τους. Σίγουρα είναι δύσκολο να φτάσουν το μεγαλείο του "You All Look The Same To Me" και ευτυχώς δεν έγραψαν άλλο κομμάτι σαν το "Fuck U". Για να προλάβω 200 comments που θα βρίζουν την αγαπημένη μου μητέρα, το τραγούδι είναι μια χαρά, αλλά όχι το καλύτερο τους και σίγουρα όχι αντιπροσωπευτικό της μουσικής τους.



Είναι θετικό το ότι κάποια καινούργια τραγούδια τους, όπως το "Collapse / Collide", το ομώνυμο "Controlling Crowds" ή το "Dangervisit" στέκονται ισάξια δίπλα στο "Finding It So Hard" ή ακόμα και στο "Again". Πέρα από την ικανότητα τους να γράφουν τέτοια κομμάτια, αυτό που κάνει τους Archive ξεχωριστούς είναι η ποικιλία στη μουσική τους. Floyd-ισμοί μετά από rap-αρίσματα, trip hop και ηλεκτρονικές μελωδίες μετά από κιθαριστικά ξεσπάσματα και όλα αυτά μέσα σε έναν αρμονικό συνδυασμό.

Ας μοιράσουμε τα βραβεία στους υποψηφίους. Η Maria Q κερδίσε άνετα τις εντυπώσεις όσες φορές εμφανίστηκε στη σκηνή, ενώ ο Rosko John μάλλον θα μπορούσε να τα πάει και καλύτερα. Το βραβείο σκηνικής παρουσίας αλλά και καλύτερου ονόματος πάει εύκολα στον κιθαρίστα Steve Harris, ενώ αυτό της συνολικής προσπάθειας στον Dave Pen.

Αν και το μεγαλύτερο μέρος του set βασίστηκε στα δύο "Controlling Crowds", οι Archive δεν ξέχασαν καμία κυκλοφορία τους (εκτός από το OST Michel Vaillant), αφού τίμησαν ακόμα και το ντεμπούτο τους, "Londinium".

Τη βραδιά αυτή όλοι μας είχαμε τις αγαπημένες μας στιγμές, ό,τι περισσότερο και να γραφτεί δε θα έχει ιδιαίτερη σημασία.Οι περισσότεροι από όσους διαβάζετε το κείμενο αυτό ήσασταν εκεί και γνωρίζετε καλύτερα.

Archive setlist:

Controlling Crowds
Pills
Sane
Finding It So Hard
Collapse/Collide
Fuck You
Kings Of Speed
Lines
Blood In Numbers
You Make Me Feel
Dangervisit
Again
Words On Signs
Londinium
Bullets

Γιάννης Βόλκας