A Place To Bury Strangers, Bambara @ Fuzz Club, 19/10/13

Το Fuzz Club είναι ίσως ο μοναδικός χώρος στην Αθήνα που μπορεί να στηρίξει τέτοιου είδους εμφανίσεις. Το ηχοσύστημα και η δουλειά πάνω στον ήχο, καταφέρνουν την καλύτερη δυνατή απόδοση.

Ξεκίνησα εκθειάζοντας τον ήχο του χώρου, καθώς εκεί πρέπει να σταθώ για να περιγράψω το Σαββατόβραδο. Δυο μπάντες που απέδωσαν θόρυβο, κατάφεραν να μας πείσουν, έχοντας ως όπλο τα συστήματα, τα μηχανήματα και την ηχητική του χώρου. Οι Bambara, με το ακραίο noise-rock τους έδειξαν ότι έχουν όρεξη και διάθεση. Βασικό στοιχείο τους, ο drummer, ο οποίος έκανε τα πάντα δείχνοντας τις ικανότητες του με εμφατικό τρόπο. Η μουσική τους στηρίζεται σε αυτόν και τους τρελούς ρυθμούς που αποδίδει. Εντυπωσιακός, με δύναμη, τεχνική και ταχύτητα. Δίπλα του τα έγχορδα, γεμάτα παραμόρφωση και ατελείωτο feedback, απλά πλαισίωναν τις ορέξεις του. Σχετικά αδιάφορος και ανέμπνευστος θόρυβος, ο οποίος όμως σου έκλεινε το μάτι, κάθε φορά που τα τύμπανα παλάβωναν.



Αν σου κινεί το ενδιαφέρον το πειραματικό noisecore, μπορείς να βρεις πολύ καλύτερες και καλοφτιαγμένα παράφρονες παρόμοιες μουσικές στους The Locust, τους Lightning Bolt, τους Melt-Banana, τους Hella και τους Fantomas. Τουλάχιστον οι Αμερικάνοι, απέδωσαν σε τρομερά δυνατή ένταση και μας άνοιξαν τα αυτιά για αυτό που θα ακολουθούσε.

Στις έντεκα ακριβώς στη σκηνή ανέβηκαν οι A Place To Bury Strangers. Ξεκινώντας με το "Don't Go", μας πρόσταξαν να μην φύγουμε και πανεύκολα μας έπεισαν να μην σκεφτούμε ούτε δευτερόλεπτο να κάνουμε αυτό το λάθος. Το "Deadbeat" που ακολούθησε τους απογείωσε. Οι κιθάρα στον αέρα και μερικές φορές στο πάτωμα, ήταν θέμα χρόνου να σπάσει.



Οι τάσεις αντιγραφής του Thurston Moore, πολλές, αλλά απαραίτητες, αφού είναι ευδιάκριτο το πόσο τους έχει επηρεάσει ο πατέρας του post-punk της Νέας Υόρκης. "Ego Death" και "You Are The One" συνέχισαν να μας βιάζουν τα αυτιά. Καπνοί, σκοτάδι και ατελείωτος θόρυβος. Ένταση στην διαπασών και ευχάριστες εκρηξεις στο θεοπαλαβο ήχο τους. Η διασκευή στο "Dead Moon Night" ήταν κάτι που περιμέναμε πολλοί και μας ευχαρίστησε δεόντως.



Όλα ήταν όμορφα, αρκετός κόσμος, αλλά όχι σε βαθμό που σε ενοχλούσε, δυνατός ήχος και σκοτεινή ατμόσφαιρα επί σκηνής. Στο "Keep Slipping Away" ο ρυθμός με ταξιδεψε μακριά, με βρήκε να ψάχνω στα όνειρα μου μερικές σκοτεινές σκέψεις. Το post-punk ύφος, με το shoegaze στιλ και την noise-rock ένταση, κάνουν τους A Place To Bury Strangers κάτι ιδιαίτερο και αξιοπρόσεκτο. Η Νέα Υόρκη έβγαζε πάντα μπάντες που έκαναν την διαφορά και όσο κι αν προσπαθούν να αποδιώξουν από πάνω τους ταμπέλες θα δυσκολευτούν να το κάνουν.



Όπως και να 'χει όμως η ουσία είναι στον θόρυβο και στο κλείσιμο με το "I Lived My Life To Stand In The Shadow Of Your Heart" το έκαναν καλά. Μας κούφαναν με κάθε έννοια και αφού όργωσαν την σκηνή, μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό και χωρίς κουράγιο να παραπονεθεί κανείς για την απουσία encore.



Εμφάνιση που θα επαναληφθεί, μιας και μας επισκέπτονται τακτικά. Κάθε φορά μου φαίνονται πιο επαγγελματίες, πιο μεθοδικοί και ταυτόχρονα πιο ορεξάτοι. Αποδίδουν τέλεια τα κομμάτια τους και παρόλες τις καταχρήσεις τα βγάζουν καλά πέρα. Τίμιοι και άξιοι των προσδοκιών μας, χαρίζουν όμορφες γεμάτες καπνό, σκοτάδι και θόρυβο βραδιές.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com