Steve Wynn: «Όταν πρόκειται για μουσική, απολαμβάνω ό,τι κάνω»

O ηγέτης των The Dream Syndicate μας μίλησε λίγο πριν τη νέα επίσκεψη στην αγαπημένη τους χώρα!

Από την Ναϊρί Πελτεγιάν, 21/10/2019 @ 16:53

O Steve Wynn των θρυλικών Dream Syndicate μας μίλησε για την επανένωση της μπάντας, το νέο δίσκο της, πολιτική και τους Ελληνες οπαδούς τους, λίγο πριν την εμφάνισή τους στην Αθήνα, στο Fuzz Live Music Club.

The Dream Syndicate

Καλησπέρα Steve, ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Πες μου, πώς ξεκίνησε η γνωριμία σου με την Kendra Smith;

SW: Με την Kendra γνωριστήκαμε το 1978 σε ένα από τα μαθήματα του UC Davis, ένα κολλέγιο στη Βόρεια Καλιφόρνια. Έψαχνε μεταφορικό για να πάει σε μία συναυλία των The Jam στο Σαν Φρανσίσκο. Εγώ είχα ένα αυτοκίνητο και είχα σκοπό να πάω. Δεν είχα ιδέα ότι θα μπορούσε να ήταν η αρχή ενός ταξιδιού που θα με οδηγούσε στο σημείο όπου είμαι σήμερα. Είναι αστείο πράγμα η τύχη.

Πίσω στην Καλιφόρνια της δεκαετίας του '80, υπήρξατε κομμάτι του Paisley Underground με μεγάλες μπάντες όπως οι Green on Red. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές τότε και τώρα;

SW: Με την πάροδο του χρόνου οι φιλίες μου και το ότι συνεργάστηκα με παλιούς φίλους από το LA με έκαναν να στραφώ όλο και περισσότερο στις paisley ρίζες μου. Με έναν περίεργο τρόπο όμως, αυτόν τον καιρό έχουμε όλοι ξανασυνδεθεί με τον δίσκο "3X4" που κυκλοφόρησε πέρυσι. Παλιότερα, όταν όλοι ήμασταν πιο νέοι είχαμε επαναστατήσει σε κάθε ιδέα να συνεργαστούμε ή να προσδιοριστούμε από κάποια δισκογραφική, αλλά όχι ότι το νιώθω σαν ένα γλυκό κομμάτι της κοινής μας πορείας που σκέφτομαι με νοσταλγία.

"Medicine Show". Ένα αρκετά παρεξηγημένο άλμπουμ στις ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα ένα από τα πιο αγαπημένα στην Ευρώπη. Γιατί πιστεύεις ότι προέκυψε αυτή η αντίθεση;

SW: Πιθανότατα επειδή το "The Days Of Wine And Roses" ήταν τόσο διαδεδομένο

και αγαπημένο στις ΗΠΑ. Επιλέξαμε - όπως έχω κάνει πολλές φορές - να μην κάνουμε δύο φορές συνεχόμενα το ίδιο άλμπουμ. Δημιουργήσαμε ένα καινούριο, με νέο ήχο, το οποίο ήταν τόσο δυνατό όσο το πρώτο, αλλά οι άνθρωποι εκεί δεν ήταν έτοιμοι γι' αυτό. Ήμασταν λίγο λιγότερο γνωστοί στην Ευρώπη, οπότε το "Medicine Show" κρίθηκε - και αγαπήθηκε με τις δικούς του ανεξάρτητους όρους.

Όταν γύρισα σπίτι, μετά από τη μονοήμερη - 8ωρη ηχογράφηση του πρώτου εκείνου άλμπουμ, ήξερα ήδη ότι είχαμε δημιουργήσει κάτι πολύ, πολύ ξεχωριστό

«Έχεις μόνο μια ευκαιρία στη ζωή σου να κάνεις το πρώτο άλμπουμ των Dream Syndicate μετά από 30 χρόνια.» Πώς ήταν αυτό το συναίσθημα;

SW: Όταν γύρισα σπίτι, μετά από τη μονοήμερη - 8ωρη ηχογράφηση του πρώτου εκείνου άλμπουμ, ήξερα ήδη ότι είχαμε δημιουργήσει κάτι πολύ, πολύ ξεχωριστό. Ήταν ένα πολύ καλό συναίσθημα.

Πες μου για το "These Times", το τελευταίο σας άλμπουμ. Είναι αλήθεια ότι ηχογραφήθηκε σε ένα βράδυ;

SW: Χαχα, όχι, δεν είναι αλήθεια. Η ηχογράφηση κράτησε 10 ημέρες. ΑΛΛΑ... έχουμε ένα νέο δίσκο που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο, o οποίος ΟΝΤΩΣ ηχογραφήθηκε σε μία νύχτα. Περισσότερα γι' αυτό όμως αργότερα...

The Dream Syndicate

Τι σε ώθησε στην επανένωση των Dream Syndicate μετά από τόσα χρόνια;

SW: Συνέβη χωρίς πολλή σκέψη. Μας είχε ζητηθεί πολλές φορές, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένος. Αργότερα, το 2012 προέκυψε ένα φεστιβάλ στην Ισπανία. Και σκέφτηκα ότι θα είχε πλάκα. Έγραψα στον Mark και στον Dennis και συμφώνησαν. Κανείς από τους πρώτους δύο κιθαρίστες μας δεν ήταν διαθέσιμος, γι' αυτό ρώτησα τον Jason. Είπε ναι. Έτσι απλά συνέβη.

Απόλαυσες εξίσου τη σόλο μουσική πορεία σου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 όσο και την περίοδο της μπάντας;

SW: Όταν πρόκειται για μουσική, απολαμβάνω ό,τι κάνω.

«Οι Dream Syndicate αφορούσαν σε μεγάλο βαθμό τη λήψη, τη μεταφορά και στη συνέχεια τη διάδοση της ιδέας των συγκροτημάτων που αγαπήσαμε με πάθος αλλά που δεν έλαβαν απαραίτητα την αγάπη και την προσοχή που άξιζαν, ζώντας στη σκιά ως cult». Ποια ήταν κάποια από αυτά τα συγκροτήματα;

SW: Όλα όσα μπορεί να φαντάζεσαι. Οι Velvet Underground (οι οποίοι ήταν σχεδόν άγνωστοι όταν ξεκινούσαμε) και οι Stooges, οι Modern Lovers, οι Fall, οι Big Star, οι Gun Club. Α, και οι Only Ones των οποίων ο τραγουδιστής τους Peter Perrett έρχεται να μας δει στο live μας στο Λονδίνο. Είναι αστείο το πώς τα φέρνει η ζωή.

Έχεις εργαστεί ως αθλητικογράφος; Πώς προέκυψε αυτό και γιατί το άφησες;

SW: Είναι η δουλειά που φανταζόμουν ότι θα κάνω για πάντα - σίγουρα δεν πίστευα όταν ήμουν παιδί, ότι υπήρχε πιθανότητα να γίνω μουσικός πλήρους απασχόλησης. Γενικά πάντα έγραφα - τραγούδια, άρθρα, δοκίμια, οτιδήποτε. Αγαπούσα τα sports, οπότε φάνηκε ένας καλός τρόπος να μπορώ να είμαι δημιουργικός και να έχω τη δυνατότητα να γράφω και να ζω από αυτό. Αλλά το πρώτο μου πάθος ήταν πάντα η μουσική και όταν τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν καλά με τους Dream Syndicate ακολούθησα αυτόν τον δρόμο και δεν κοίταξα ποτέ πίσω.

Είμαστε ψυχικά όμηροι ενός ναρκισσιστή, του οποίου το μεγαλύτερο κίνητρο είναι να μας έχει την προσοχή μας 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Του δίνουμε αυτό που θέλει

Τι πιστεύεις για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ;

SW: Είμαστε ψυχικά όμηροι ενός ναρκισσιστή, του οποίου το μεγαλύτερο κίνητρο είναι να έχει την προσοχή μας 24 ώρες το 24ωρο. Του δίνουμε αυτό που θέλει. Ανυπομονώ για την ημέρα που αυτό δεν θα είναι η καθημερινή μας πραγματικότητα. Είναι τόσο απλό.

The Dream Syndicate

Ένας από τους αγαπημένους σου δίσκους όλων των εποχών;

SW: Αλλάζει συνεχώς. Σήμερα; Θα πω, το "Marquee Moon" των Television.

Είναι η δεύτερη συνεχόμενη φορά που το τελευταίο live της περιοδείας μας θα είναι στην Αθήνα και δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να την κλείσουμε

Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι τελευταίο για όσους βρεθούν στο live σας στην Αθήνα (Fuzz Live Music Club, 26.10.19);

SW: Νομίζω ότι μέχρι στιγμής οι Έλληνες φαν μας γνωρίζουν πόσο πολύ τους εκτιμώ και πόσο μου αρέσει να παίζω και να επισκέπτομαι την Ελλάδα. Είναι η δεύτερη συνεχόμενη φορά που το τελευταίο live της περιοδείας μας θα είναι στην Αθήνα και δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να την κλείσουμε. Τα λέμε σύντομα!

  • SHARE
  • TWEET