Silent Skies: «Εξερευνούμε το ίδιο σκοτάδι, με διαφορετικό τρόπο»

  Μετά από κάποιες εσωτερικές αλλαγές στη σύνθεση των εξαιρετικών progressive metallers Redemption, βρέθηκαν να συνυπάρχουν σε αυτή ο τραγουδιστής των Evergrey, Tom Englund, κι ο ιδιαίτερα ταλαντούχος πληκτράς/παραγωγός Vikram Shankar. Οι δυο τους δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν πως τους συνδέουν κάποια κοινά μουσικά πεδία, τα οποία οδήγησαν στη δημιουργία του ambient/cinematic σχήματος των Silent Skies. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ "Satellites" τον Δεκέμβριο του 2020, επιστρέφουν μόλις 14 μήνες μετά με τον διάδοχό του, το "Nectar", το οποίο συνοδεύεται μάλιστα από τη μεταγραφή τους στα πιο μεγάλα σαλόνια της Napalm Records.

 Για όλα όσα αφορούν το εν λόγω project, αλλά και για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα θέματα γύρω από τη μουσική του δραστηριότητα, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Vikram Shankar, ο οποίος απεδείχθη ένας από τους ανοικτούς, ευχάριστους και ενδιαφέροντες συνομιλητές και μας προσέφερε μια απολαυστική μουσική κουβέντα.
 

Γειά σου Vikram! Χαίρομαι πολύ που σε έχουμε στο Rocking.gr. Ελπίζω όλα να είναι καλά, σε αυτές τις περίεργες εποχές που ζούμε.

Γειά σου Χρήστο και σε ευχαριστώ που με έχετε! Είναι ευχαρίστησή μου! Όλα καλά εδώ, παρά τις συνεχείς αλλαγές και τα προβλήματα που έχουν παρουσιαστεί σε όλους μας τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω κι εσύ να είσαι καλά φίλε!

Όλα καλά κι εδώ! Θέλω να σε συγχαρώ για το δεύτερο άλμπουμ που κυκλοφορείτε με τους Silent Skies και την ένταξή σας στο δυναμικό της Napalm Records. Όλα μοιάζουν να έχουν συμβεί αρκετά γρήγορα, οπότε θα ήθελα να μας πεις πως εξελίχθηκαν τα πράγματα από την αρχή (και τη δημιουργία των Silent Skies) ως την κυκλοφορία του επερχόμενου νέου άλμπουμ σας.

Κατ’ αρχάς, σε ευχαριστώ πολύ! Ήταν μια ιδιαίτερη πορεία και παρόλο που στον εξωτερικό παρατηρητή ίσως μοιάζει σαν μια διαδικασία την οποία επιταχύναμε, η πραγματικότητα είναι πως ο χρόνος που μεσολάβησε βγάζει απόλυτο νόημα για τον Tom κι εμένα, καθότι ξεκινήσαμε να δουλεύουμε παρέα το 2007. Οπότε είναι σαν να έχουμε βγάλει δυο άλμπουμ σε πέντε χρόνια κι όχι δυο άλμπουμ σε δυο χρόνια!

Δημιουργήσαμε τους Silent Skies παρέα με τον Tom αφότου είδε κάποιες ενορχηστρώσεις σε πιάνο που είχα κάνει σε διάφορα metal τραγούδια, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων της δικής του μπάντας, των Evergrey. Μέσα από αυτές τις εκτελέσεις είδε ότι υπήρχε μια κοινή μουσική ευαισθησία, μια καλλιτεχνική ακόμα και συναισθηματική συγγένεια στον τρόπο με τον οποίο εξέφραζα τη μουσική του μέσα από τα πλήκτρα. Μου πρότεινε μια συνέργεια, η οποίοα γρήγορα εξελίχθηκε σε σταθερή συνεργασία, η οποία είναι - τουλάχιστον από δικής μου πλευράς - μια από τις πιο ξεχωριστές μουσικές συνεργασίες που είχα ως τώρα και πιθανότατα θα έχω ποτέ.

Η ποιο συχνή περιγραφή που βλέπω για τη μουσική που παίζετε με αυτό το σχήμα είναι η «κινηματογραφική». Πώς θα την περιέγραφες εσύ και πως καταλήξατε να παίζετε αυτό το στυλ μουσικής με τον Tom σε αυτό το project;

Το «κινηματογραφικό» είναι σίγουρα ένα πολύ κομβικό στοιχείο αυτού που κάνουμε, παράλληλα πιθανότατα με όρους όπως το «ατμοσφαιρικό», το «μελαγχολικό» και το «δυναμικό». Όταν πρωτομιλήσαμε για τη μουσική που θέλαμε να γράψουμε παρέα, το γενικό συμπέρασμα ήταν ότι θα κάναμε «κινηματογραφική μουσική με πιάνο και φωνητικά». Από εκεί και πέρα, ήταν δικό μας θέμα να βρούμε μόνοι μας τι σήμαινε αυτό στο πλαίσιο του να γράψουμε μουσική μαζί. Πολλές από τις μεγαλύτερες πηγές έμπνευσης που έχουμε γράφουν μουσική με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που το κάνουμε εμείς, υπό την έννοια ότι είτε πρόκειται για κινηματογραφική μουσική που δεν έχει lead φωνητικά ή που δεν χρησιμοποιούν τις ιδίες δομές με εμάς ή πρόκειται για μουσική ειδικά γραμμένη για φιλμ ή τηλεόραση, κάτι το οποίο περιλαμβάνει ένα διαφορετικό σετ δημιουργικών παραμέτρων από ότι ένα άλμπουμ με αποκομμένη, αυθεντική μουσική.

Μεγάλο μέρος της εμπειρίας της δημιουργίας του πρώτου μας δίσκου, του "Satellites", καθορίστηκε από αυτήν τη διαδικασία της απόσταξης όλων των επιμέρους πραγμάτων που μας εμπνέουν και των φιλοδοξιών που έχουμε, σε αυτό που είμαστε σήμερα, και η διαδικασία δημιουργίας του "Nectar" ενδυνάμωσε τον πυρήνα του οράματός μας ακόμα περισσότερο.

Κάθε επιμέρους στοιχείο του τραγουδιού πρέπει να δικαιολογεί την ύπαρξή του

Η μουσική σας μοιάζει απογυμνωμένη - έχοντας κυρίως φωνή και πιάνο - αλλά υπάρχουν αρκετά στοιχεία τα οποία νιώθω ότι δεν είναι άμεσα ορατά, σε επίπεδο ενορχηστρώσεων. Αληθεύει αυτό; Και πόσο διαφορετική είναι η προσέγγισή από ότι για τν σύνθεση ενός συνηθισμένου rock/metal, ακόμα και prog τραγουδιού; Ποιες είναι οι κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε;

Τα τραγούδια ξεκινούν με μια σχεδόν «εμβρυική δομή», η οποία περιλαμβάνει πιάνο και φωνητικά. Καθώς σχεδιάζουμε τις ιδέες μας σε βασική μορφή, πάντα σκεφτόμαστε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να «γεμίσουμε τα χρώματα» της ενορχήστρωσης με διαφορετικά στοιχεία. Εν τέλει, οτιδήποτε κάνει τα τραγούδια μας πιο «ισχυρά» είναι καλοδεχούμενο στη διαδικασία ενορχήστρωσης και παραγωγής. Κάποια τραγούδια έχουν περισσότερα layers και στοιχεία σε σχέση με άλλα, αλλά γενικά, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε ώστε κάθε μοναδικό layer να έχει λόγο ύπαρξης και να μην προσθέτουμε κάτι αδικαιολόγητα. Όλη η διαδικασία παραγωγής καθορίζεται από αυτόν τον βασικό στόχο: το να υπηρετεί το τραγούδι και να διασφαλίζει πως κάθε επιμέρους στοιχείο του τραγουδιού δικαιολογεί την ύπαρξή του.

Θεωρώ πως η καλύτερη rock/metal/prog μουσική έχει γραφτεί με την ίδια φιλοσοφία, μόνο που με την πυκνή μίξη που έχει ένα metal μέσο τραγούδι, είναι πιο πιθανό να περάσουν απαρατήρητες κάποιες άχρηστες λεπτομέρειες, σε βαθμό που να μην αποσπούν τον ακροατή από την ουσία του τραγουδιού. Με τη δική μας μουσική, οι ενορχηστρώσεις είναι τόσο αποκαλυπτικές και «γυμνές» που κάθε στοιχείο το οποίο δεν αξίζει να βρίσκεται εκεί τείνει να ξεχωρίζει σαν χτυπημένος αντίχειρας. Αυτό κάνει τη διαδικασία του ραφιναρίσματος και της ολοκλήρωσης σε διάφορους τομείς πιο επίπονη από ότι θα ήταν για πιο «δυνατές» παραγωγές. Όχι ότι είναι καλύτερη ή χειρότερη, είναι απλώς διαφορετική εμπειρία!

Αντιμετωπίζω τη σύνθεση ως τη διαδικασία που βοηθάει κάθε τραγούδι να αναπτύξει τη δική του ξεχωριστή ψυχή

Ποια διαδικασία ακολουθείτε για να γράψετε ένα τραγούδι; Πότε ξέρεις ότι ένα τραγούδι είναι έτοιμο να μπει στο άλμπουμ;

Όπως ανέφερα και προηγουμένως, γενικά ξεκινάμε με ένα πλαίσιο γύρω από το πιάνο και τη φωνή. Πολύ συχνά, μια μουσική ιδέα θα προκύψει από κάποιο σχέδιο στο πιάνο το οποίο εμπεριέχει ένα «vibe» που μας μιλάει, είτε αυτό είναι μια μελωδία, μια αρμονία ή κάτι πιο «ιμπρεσσιονιστικό», το οποίο αόριστα δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που μας συναρπάζει. Από εκεί κι έπειτα ο Tom κι εγώ θα «μεγαλώσουμε» το τραγούδι οργανικά, προσθέτοντας φωνητικά, μέρη στα synth, ηλεκτρονικά στοιχεία, κρουστά, βιολιά κοκ. Πρόκειται για μια επαναληπτική διαδικασία, κατά την οποία το τραγούδι εξελίσσεται αργά και φυσικά.

Προσωπικά, αντιμετωπίζω τη σύνθεση ως τη διαδικασία που βοηθάει κάθε τραγούδι να αναπτύξει τη δική του ξεχωριστή ψυχή. Αυτή η ψυχή θα ωριμάσει με πολύ παρεμφερή τρόπο με αυτόν που μια ανθρώπινη ψυχή το κάνει καθώς μεγαλώνει ο άνθρωπος: βρίσκοντας τη δική της ταυτότητας όσο περνάει ο χρόνος. Η δουλειά μου ως συνθέτης είναι να είμαι προσεκτικός με την ψυχή του τραγουδιού, να ακούω προσεκτικά αυτό που επιζητεί το τραγούδι και να σέβομαι αυτό που το τραγούδι εγγενώς έχει ανάγκη (ή δεν έχει). Όταν το τραγούδι ολοκληρωθεί, έχω μια διαίσθηση πως η ψυχή του τραγουδιού μου λέει ότι έχει ολοκληρωθεί. Απλά, εμπιστεύομαι αυτήν τη διαδικασία κι έτσι δεν υπάρχει αμφιβολία στην πραγματικότητα για το πότε ένα τραγούδι έχει τελειώσει κι είναι έτοιμο για το τελικό άλμπουμ. Όταν έχει ολοκληρωθεί, μας το λέει.

Όταν κυκλοφόρησε το "Satellites" το είχαμε ήδη έτοιμο και περίμενε δυο χρόνια

Παρόλο που αναφέρθηκες νωρίτερα στο θέμα του χρόνου, έχουνε περάσει μόλις 14 μήνες από την κυκλοφορία του "Satellites". Τι σας έκανε να αποφασίσετε να κινηθείτε τόσο σύντομα για την κυκλοφορία του "Nectar";

Όπως υπαινίχθηκα και πιο πριν, το χρονικό κενό μεταξύ των δυο άλμπουμ μπορεί να μοιάζει ιδιαίτερα μικρό στον έξω κόσμο, αλλά όταν κυκλοφόρησε το "Satellites", το είχαμε ήδη έτοιμο και περίμενε δυο χρόνια. Λόγω αυτού, ανυπομονούσαμε ήδη να βουτήξουμε στη σύνθεση του νέου άλμπουμ, όταν το "Satellites" ήδη τελικά το φως της μέρας. Προσέθεσε σε αυτό ότι η πανδημία μας παρείχε άπλετο χρόνο στο σπίτι και μια ελευθερία την οποία σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαμε με τον νορμάλ κύκλο ενός επαγγελματία μουσικού, και έτσι προέκυψε χωρίς να το σκεφτούμε καν.

Είχαμε περίσσεια ενέργεια η οποία κατευθύνθηκε απευθείας στη δημιουργία του "Nectar", κάτι που ίσως επεξηγεί και το γιατί γράφτηκε, ηχογραφήθηκε και έγινε παραγωγή στο σύνολό του, σε μια περίοδο λίγων μηνών, έναντι των δυο χρόνων που χρειάστηκαν για το "Satellites".

Το πιο σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας των Silent Skies είναι η απόλυτη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα

Ποιες, λοιπόν, θα επεσήμανες ως τις βασικές διαφορές μεταξύ των δυο άλμπουμ;

Παρόλο που τα δυο άλμπουμ μοιράζονται το ίδιο DNA, και το "Nectar" χτίζει πάνω στα θεμέλια που θέσαμε όταν φτιάχναμε το "Satellites", το "Nectar" αποτελεί - δίχως αμφιβολία για εμάς - μια ενδυνάμωση του οράματος και μια επέκταση του ήχου των Silent Skies σε πολλούς σημαντικούς τομείς.

Το πιο σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας των Silent Skies είναι η απόλυτη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα. Αν το ένστικτό μας, μας υποδεικνύει να κάνουμε κάτι ή να εκφραστούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, το κάνουμε. Αυτού του είδους η ειλικρίνεια είναι που μας βοηθάει να δημιουργήσουμε την καλύτερη τέχνη που μπορούμε να δημιουργήσουμε. Οτιδήποτε λιγότερο είναι σα να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και τους ακροατές μα. Έχοντας το ενδιαφέρον να ακολουθήσουμε τις δημιουργικές μας μούσες, ήμασταν ανοικτοί σε έναν βαθμό πειραματισμού, ο οποίος δεν επικρατούσε και τόσο στο πρώτο άλμπουμ, και πιο συγκεκριμένα σε θέματα που έχουν να κάνουν με την επιλογή οργάνων,την παραγωγή και τις ενορχηστρώσεις.

Δουλέψαμε πολύ μαζί μέσω zoom για πολλές ώρες την ημέρα, κάθε μέρα για πολλούς μήνες και λόγω αυτής της πιο κοντινής και άμεσης μεθόδου εργασίας είχαμε την ευκαιρία να πειραματιστούμε περισσότερο και να κρατήσουμε την απόσταξη αυτών των πειραματισμών σε ζωντανό χρόνο, παρέα. Πάντα, στην υπηρεσία του βασικού στόχου, του να κάνουμε τα τραγούδια όσο πιο ισχυρά και δυναμικά γίνεται.

Ο περισσότερος κόσμος που ακούει και τα δυο άλμπουμ γενικά συμφωνεί πως το "Nectar" αποτελεί μια πιο δυνατή εμπειρία ακρόασης, πιθανόν ως αποτέλεσμα του αδιάκοπου στόχου μας να υπηρετήσουμε τα τραγούδια στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας και του να κάνουμε ότι χρειάζεται για να το επιτύχουμε αυτό.

Ο Tom ήταν πάντα μέσα στις πρώτες επιλογές μου ως ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές σε οποιοδήποτε είδος, στη σύγχρονη μουσική

Πώς νιώθεις όταν ακούς τους στίχους και τις ερμηνείες του Tom πάνω στη μουσική και στις μελωδίες που έχεις γράψει; Ο Tom είναι ένας από τους καλύτερους ερμηνευτές κι έχει μια από τις πιο ξεχωριστές φωνές στη metal μουσική τα τελευταία είκοσι χρόνια, οπότε πρέπει να είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα...

Είναι, φυσικά, την ίδια στιγμή μια υπέροχη και σουρεαλιστική εμπειρία, καθώς ο Tom έχει υπάρξει επιρροή μου εδώ και πολλά χρόνια και ήταν πάντα μέσα στις πρώτες επιλογές μου ως ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές σε οποιοδήποτε είδος, στη σύγχρονη μουσική. Αυτό που είναι ακόμα πιο ξεχωριστό για μένα είναι πως μέσα από την πορεία μερικών χρόνων έχουμε εξελιχθεί από μουσικοί συνεργάτες σε στενοί φίλοι και καλλιτεχνικοί εταίροι, κάτι που θεωρώ πως αποτελεί μια πολύ ιδιαίτερη δημιουργική συνέργεια. Δουλεύουμε με έναν ιδιαίτερα συμπληρωματικό τρόπο και μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα και δύναμη σκοπού. Θεωρώ ότι είναι πολύ σπάνιο το να βρίσκεις κάποιον στον μουσικό κόσμο που να συμπληρώνει την ιδιοσυγκρασία σου ως δημιουργό με τόσο τέλειο τρόπο.

Πιθανότατα ακόμα περισσότερο από ότι στους Evergrey, ο Tom έχει έναν τρόπο στους Silent Skies να κάνει τον ακροατή να δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε λέξη που λέει

Μιας και δεν έχουμε τον Tom σε αυτήν τη συνέντευξη, ευκαιρία να επιλέξεις και να μου πεις ποιες θεωρείς τις τρεις καλύτερες ερμηνείες του, από όλα τα τραγούδια που έχει πει. Και γιατί φυσικά!

Υπάρχουν αρκετές επιλογές που θα έβαζα ως υποψήφιες, όντας οπαδός της φωνής του Tom εδώ και πάρα πολλά χρόνια! Μια από τις πρώτες καθοριστικές εμπειρίες για την αγάπη μου προς τη φωνή του Tom ήταν όταν άκουσα το "Trilogy Of The Damned" των Evergrey στο γυμνάσιο! Το ωμό συναίσθημα αυτής της ερμηνείας μου μοιάζει ανυπέρβλητο ακόμα και σήμερα.

Το "Missing You" από το άλμπουμ "Hymns Of The Broken" είναι ένα ακόμα τραγούδι που μου έκανε τεράστια εντύπωση. Δεν είναι μόνο τα φωνητικά του Tom σε αυτό το τραγούδι ένα απόλυτο masterclass στο δυναμικό και συναισθηματικό storytelling, αλλά ήταν και μια ενορχήστρωση στο πιάνο που έκανα για αυτό το τραγούδι, αυτή που ξεκίνησε τα πάντα για τους Silent Skies.

Τέλος, θα έλεγα το "The One" από το "Nectar". Πιθανότατα ακόμα περισσότερο από ότι στους Evergrey, ο Tom έχει έναν τρόπο στους Silent Skies να κάνει τον ακροατή να δίνει ιδιαίτερη προσοχή σε κάθε λέξη που λέει και πραγματικά να εκφράζει το νόημα κάθε λέξης, καθώς και το ωμό συναίσθημα κάθε φράσης και κάθε μελωδίας. Είναι κάτι το πολύ όμορφο για εμένα να το ακούω τόσο ως παλιός οπαδός, όσο και ως φίλος, μουσικός συνεργάτης και δημιουργικός εταίρος.

Θεωρώ πως οι οπαδοί της μπάντας θα ευχαριστηθούν τον τρόπο με τον οποίο δουλέψαμε για να εξελίξουμε τον ήχο των Redemption, μένοντας ταυτόχρονα πιστοί στις έξοχες ρίζες της μπάντας

Έχετε ξεκινήσει να δουλεύετε παρέα πάνω και στο νέο Redemption άλμπουμ; Φαντάζομαι πως θα έχεις πιο ενεργό ρόλο αυτήν τη φορά, σε σχέση με το "Long Night’s Journey Into Day". Τι πληροφορίες θα μπορούσες να μοιραστείς μαζί μας περί αυτού;

Πρέπει να δουλεύουμε πάνω στο νέο άλμπουμ των Redemption περίπου από το δεύτερο μισό του 2019. Είχα την τεράστια τιμή να δουλέψω πάνω στο νέο άλμπουμ πολύ πιο ενεργά και να είμαι ο συνεργάτης-συνθέτης που (θεωρώ πως) δεν είχε ο Nick (van Dyk, ηγέτης των Redemption) στους αρκετούς, τελευταίους δίσκους. Ήμουν τυχερός που συνεισέφερα κάποιο πρωτότυπο υλικό και πήρα μέρος στη συνθετική διαδικασία, αλλά και στη διαδικασία παραγωγής με πολύ πιο ενεργό ρόλο από ότι στο "Long Journey’s Night Into Day", κάνοντας συμπαραγωγή του υλικού, γράφοντας και ηχογραφώντας τα πλήκτρα και γενικά προσθέτοντας ένα Shankar άγγιγμα στον ήδη όμορφα καθορισμένο και ιδιαίτερα αγαπημένο ήχο των Redemption. Δεν γνωρίζω πότε ακριβώς είναι ο στόχος για την κυκλοφορία του άλμπουμ, αλλά δουλεύαμε πάνω στα τελειώματα της μίξης αυτές τις ημέρες και θεωρώ πως οι οπαδοί της μπάντας θα ευχαριστηθούν τον τρόπο με τον οποίο δουλέψαμε για να εξελίξουμε τον ήχο των Redemption, μένοντας ταυτόχρονα πιστοί στις έξοχες ρίζες της μπάντας.

Οι Haken ανέδειξαν την προοπτική που έχει το progressive στυλ μουσικής να επιτύχει, πατώντας με το ένα πόδι στην ιστορία και με το άλλο στο μέλλον

Πως ήταν η εμπειρία της συνεργασίας με τον Ross Jennings των Haken για το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ; Από όσο ξέρω βοήθησες σε θέματα που αφορούσαν τα πλήκτρα αλλά και τις ενορχηστρώσεις. Ποιος ήταν ο συνολικός ρόλος σου σε αυτήν τη δουλειά;

Το να δουλέψω με τον Ross στο "A Shadow Of My Future Self" ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή «ολοκλήρωσης» (σ.σ.: full circle) για μένα. Η μουσική των Haken είχε τεράστιο αντίκτυπο στη μουσική μου ανάπτυξη και μου έδειξε την προοπτική που έχει το progressive στυλ μουσικής να επιτύχει, πατώντας με το ένα πόδι στην ιστορία και με το άλλο στο μέλλον.

Όταν ξεκίνησα να δουλεύω με τον Ross γρήγορα συνειδητοποίησα πως υπήρχε ένας περεταίρω μουσικός συντονισμός που υπερέβαινε την progressive μουσική και τον οποίο ούτε καν περίμενα – μια βαθιά, αμοιβαία αγάπη για μουσικές singer-songwriter, pop και κλασσικής rock, όπως αυτές του Bruce Springsteen, των Coldplay και της Dua Lipa.

Η μεταξύ μας συνεργασία εξελίχθηκε σε μια ελεύθερη και οργανική διαδικασία κατά την οποία ένιωθα απόλυτα άνετα να εμπιστευτώ τα μουσικά μου ένστικτα. Αρχικά, ήταν να συνεισφέρω μόνο κάποια μέρη στο πιάνο, αλλά η μουσική μας σύνδεση ήταν αρκετά δυνατή σε σημείο που κατέληξα να γράψω όλα τα πλήκτρα, τα synthesizers, το πιάνο, να κάνω ενορχηστρώσεις και sound design σε κάθε κομμάτι. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, για την οποία είμαι πολύ υπερήφανος.

Στη σημερινή progressive σκηνή υπάρχει κάτι για τον καθένα, κι αυτό είναι κάτι το πολύ όμορφο

Αλήθεια, ποια η άποψή σου για τους Haken και ποια progressive metal συγκροτήματα θεωρείς ότι ηγούνται του ιδιώματος στην εποχή μας;

Οι Haken είναι μια καταπληκτική μπάντα που συνεχίζει να σπρώχνει τα όρια της και να δείχνει πως υπάρχει χώρος στο progressive metal για ευρέως ανομοιογενείς επιρροές, ενώ την ίδια στιγμή παραμένεις εντός του γούστου της πλειονότητας των οπαδών του ιδιώματος. Είναι απόλυτοι μάστορες σε αυτό που κάνουν!

Θεωρώ πως το ιδίωμα είναι σε μια υπέροχη φάση στις ημέρες μας και υπάρχει μεγάλη ποικιλία διαφορετικών μεταξύ τους καλλιτεχνών που κάνουν εξαιρετικά πράγματα. Θα έλεγα πως οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες στη σκηνή σήμερα είναι αυτοί που αποδεικνύουν ότι η τεχνική κατάρτιση μπορεί να συνδυαστεί αποδοτικά με επιρροές από είδη που προηγουμένως θεωρούνταν ανάθεμα στον χώρο του progressive, όπως οι pop μελωδίες, οι funky ρυθμοί και οι ηλεκτρονικές δομές. Κάποιες μπάντες αριστεύουν σε αυτόν τον προοδευτικό τρόπο σκέψης είναι οι VOLA, οι Sleep Token και φυσικά κάποιες μπάντες που έχουν καθιερωθεί στο ιδίωμα (για καλό λόγο) όπως οι Pain Of Salvation, οι Tesseract, οι Periphery και οι Haken που προαναφέρθηκαν. Στη σημερινή progressive σκηνή υπάρχει κάτι για τον καθένα, είτε προτιμάς κάτι εσωστρεφές, είτε κάτι προσιτό, βαρύ ή δυναμικό, ανεβαστικό ή μελαγχολικό, κι αυτό είναι κάτι το πολύ όμορφο.

Υπήρχαν κάποιες κυκλοφορίες που ξεχώρισες την περσινή χρονιά; Πες μας τα αγαπημένα σου άλμπουμ για το 2021!

Δυο από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες του 2021 ήταν τα νέα άλμπουμ των VOLA και Sleep Token που προαναφέρθηκαν. Επίσης, μου άρεσαν πολύ τα νέα άλμπουμ των Evergrey, Normandie, Hasley, Architects, Leprous, Steven Wilson, Spiritbox και πολύ περισσότερα για να τα κατονομάσω όλα – ήταν φοβερή χρονιά για νέες μουσικές προτάσεις.

Ο ρόλος ενός εξωτερικού παραγωγού μπορεί κάποιες φορές να αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο και άλλες φορές μπορεί να είναι λιγότερο χρήσιμος ανάλογα με τις δεδομένες δυνατότητες της μπάντας και της περίστασης

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών έχεις δουλέψει σε διάφορα project σε επίπεδο παραγωγής, μίξης και mastering. Δεδομένου του γεγονότος ότι πολλοί καλλιτέχνες αναλαμβάνουν οι ίδιοι να κάνουν την παραγωγή των δουλειών τους, πόσο σημαντική θεωρείς τη δουλειά ενός εξωτερικού παραγωγού; Πες μας την εμπειρία σου κι από αυτό το ρόλο.

Θεωρώ πως ο ρόλος ενός εξωτερικού παραγωγού μπορεί κάποιες φορές να αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο και κάποιος φορές μπορεί να είναι λιγότερο χρήσιμος ανάλογα με τις δεδομένες δυνατότητες της μπάντας και της περίστασης. Οι παραγωγοί μπορούν να φέρουν μια φρέσκια προσέγγιση κι ένα επιπλέον ζευγάρι αυτιών, καθώς επίσης να παρέχουν τεχνική εξειδίκευση και καθοδήγηση καθόλη τη διαδικασία.

Την ίδια στιγμή, όμως, η ικανότητα να μπορεί κάποιος να κάνει την παραγωγή στη δουλειά του έχει προσφέρει μια σειρά από φανταστικούς δίσκους, καθώς η εκδημοκράτιση της δημιουργίας μουσικής συνεπάγεται πως πολλοί, περισσότεροι από ποτέ, ταλαντούχοι μουσικοί έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν. Οι Silent Skies είναι τεχνικά ένα προϊόν αυτής της εμπειρίας, καθώς κάνουμε μόνοι μας την παραγωγή της μουσικής μας, στο δικό του home studio ο καθένας μας!

Έχω δουλέψει με μπάντες, έχοντας τον ρόλο του παραγωγού όπου ασχολήθηκα περισσότερο με τη διαδικασία «διαμόρφωσης» του αποτελέσματος, ενώ επίσης έχω κάνει τη μίξη κάμποσης μουσικής που ηχογράφησαν μόνοι τους οι μουσικοί, και ειλικρινά απολαμβάνω και τις δυο προσεγγίσεις το ίδιο, την κάθε μια με τον τρόπο της. Λατρεύω το ότι έχω την ευκαιρία να είμαι μέρος του δημιουργικού ταξιδιού κάποιου άλλου καλλιτέχνη και να βοηθώ στο να γίνει πραγματικότητα το όραμα που έχουν. Πρόκειται για κάτι που μου αφήνει τεράστια ικανοποίησης το να ξέρεις πως βοηθάς στο να έρθει στη ζωή του μωρό κάποιου!

Εξερευνούμε το ίδιο σκοτάδι, την ίδια μελαγχολία και ατμόσφαιρα με τη metal μουσική, απλά με διαφορετικά όργανα

Αυτά από εμένα. Προσέθεσε οτιδήποτε μπορεί να διέφυγε των ερωτήσεών μου και θα ήθελες να αναφέρεις!

Θα ήθελα μόνο να πω πως ενθαρρύνω οποιονδήποτε αναγνώστη έχει κάποια επιφύλαξη σχετικά με το να τσεκάρει τη μουσική των Silent Skies, να της δώσει μια ευκαιρία, ακόμα κι αν θεωρεί πως η πιο απογυμνωμένη μουσική μόνο με πιάνο και φωνητικά δεν είναι για αυτόν. Αν προσεγγίζετε τη μουσική με ανοιχτό μυαλό, ίσως ανακαλύψετε πως υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της αγαπημένης σας metal μουσικής και της δικής μας μουσικής, καθώς εξερευνούμε το ίδιο σκοτάδι, την ίδια μελαγχολία και ατμόσφαιρα, απλά με διαφορετικά όργανα. Μου έχει πολύς κόσμος πρόσφατα πως θεωρεί τη μουσική μας ιδανικό soundtrack για χαλάρωση και ενδοσκόπηση κι αν καταφέρουμε να το προσφέρουμε αυτό έστω και σε λίγους ακροατές, θεωρώ πως αυτό το άλμπουμ έχει πετύχει τον σκοπό του και πως είναι τιμή μου.

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Vikram. Ελπίζω να σε δω κάποια στιγμή επί σκηνής… κάπως, κάποτε!

Εγώ σε ευχαριστώ για την υπέροχη συνέντευξη. Να είσαι καλά και να μείνεις ασφαλής!