Royal Thunder: «Χαιρόμαστε να χτίζουμε το βουνό μας, βοηθήσαμε να ανατιναχτεί»

 You can read the english version of the interview here.

Ένα βροχερό μεσημέρι μας βρήκε στο Tilburg τη δεύτερη μέρα του Roadburn Festival, και τι καλύτερο για να ζεσταθούμε από μια χαλαρή, παρεΐστικη κουβέντα με τους Royal Thunder. Σίγουρα επηρεασμένοι τόσο εμείς όσο και οι ίδιοι από τη χθεσινή τους, συγκλονιστική εμφάνιση στο Next Stage, τα ιδρυτικά μέλη των Royal Thunder, Mlny Parsonz και Josh Weavers, κάθισαν έτοιμοι να συζητήσουν το νέο τους δίσκο, "Rebuilding The Mountain" που αγαπήθηκε από το Rocking.gr, την εμφάνισή τους το ίδιο βράδυ που θα αφορούσε το συγκεκριμένο δίσκο και πολλά ακόμη.

Σε ζεστό κλίμα γεμάτο γέλιο και κατανόηση, οι Royal Thunder μοιράστηκαν το σκοτεινό παρελθόν τους και πως αποφάσισαν σύσσωμοι να αλλάξουν ζωές και να ξαναχτίσουν τη μουσική, τις ζωές, το βουνό τους όπως τελικά το ονόμασαν. Παρακάτω θα βρείτε δύο άτομα ειλικρινή, με κινητήριο δύναμη της ζωής τους τη μουσική να ανταλλάσσουν τεράστιο σεβασμό ο ένας για τον άλλον. Γνωρίστε τους Royal Thunder όπως εκείνοι αυτοπαρουσιάζονται, χωρίς φίλτρα, κουτάκια και περικοπές.

Καλησπέρα, είμαστε εδώ με την Mlny και τον Josh από τους Royal Thunder και βρισκόμαστε στην πραγματικότητα ανάμεσα στις δύο εμφανίσεις τους στο Roadburn festival. Πώς είστε καταρχήν;

J: Καλά.

Μ: Καλά. Κάπως κουρασμένοι και με λίγο jet lag, αλλά καλό συνολικά.

Πώς νιώθετε που φέτος είστε στο Roadburn, πώς νιώθετε που δίνετε δύο συναυλίες εδώ και μετά θα πάμε και στην κάθε μία ξεχωριστά. Ήταν και κάπως δύσκολα τα τελευταία χρόνια.

Μ: Για μένα προσωπικά, είναι μερικές φορές κάπως περίεργο όταν σου ζητείται να κάνεις κάτι τόσο ωραίο, Σου φαίνεται λίγο "Αλήθεια, εμάς βρήκατε;" Αισθάνεσαι πραγματικά ξεχωριστός. Δεν νιώθω και τόσο. Βέβαια είμαι απλά λίγο κουρασμένη, οπότε ο εγκέφαλός μου είναι κι αυτός θολωμένος. Αλλά ναι, είναι ευχάριστη έκπληξη να μας ζητούν να κάνουμε τα πράγματα που κάνουμε εδώ και μας τιμά πραγματικά. Και έτσι νιώθω.

J: Ναι. Θέλω να πω, είναι υπέροχο να είμαι πίσω. Πέρασε πολύς καιρός, νομίζω ότι το 2013 ήταν η τελευταία φορά που ήμασταν εδώ. Και είναι απλά ένα υπέροχο φεστιβάλ και είναι τιμή να είμαι μέρος του και απλά είμαστε όλοι πολύ ευγνώμονες που μας ζητήθηκε να επιστρέψουμε. Και μάλιστα να κάνουμε και δύο διαφορετικά σετ. Είναι πολύ, πολύ όμορφο.

Το να σκεφτόμαστε ότι έχουμε 20 χρόνια ως μουσικοί ήταν… τρελό!

Μπορώ λοιπόν να ρωτήσω, ήταν κάτι που σχεδιάζατε, να παίξετε τα παλαιότερα κομμάτια σας στο μικρότερο, Next Stage και μετά το νέο άλμπουμ στην Κεντρική σκηνή ή ήταν κάτι που αποφασίστηκε στην πορεία των πραγμάτων; Γιατί χθες ήταν μια πολύ ιδιαίτερη συναυλία.

Μ: Απλώς μας ζητήθηκε να κάνουμε μια συλλογή από τον μουσικό μας κατάλογο κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων που είμαστε εν ενεργεία, και μετά μας ζητήθηκε να παρουσιάσουμε ολόκληρο το νέο άλμπουμ. Αλλά το να σκεφτόμαστε ότι έχουμε 20 χρόνια ως μουσικοί ήταν…

J: …Ήταν τρελό!

Μ: Σίγουρα ξέχασα πώς να παίξω μερικά από αυτά τα τραγούδια. Ήμουν σαν, σαν να είχαμε μια στιγμή στη σκηνή σε ένα σημείο όπου ήμασταν και οι δύο. "Τι?" Νομίζω ότι παίζουμε δύο διαφορετικά μέρη - αλλά γρήγορα συγχρονιστήκαμε.

Είναι τόσο αστείο να το ακούς, την παιδική σου εκδοχή

Δεν φάνηκε, εντελώς ειλικρινά. Λοιπόν, ας επιστρέψουμε στο πρώτο σας άλμπουμ, το "CVI". Πώς νιώθετε παίζοντας αυτό το άλμπουμ τώρα; Γιατί, σε εμας τους οπαδούς ξύπνησε αναμνήσεις η χθεσινή εμφάνιση. Ήταν ο πρώτος δίσκος σας που άκουσα και χθες μου έφεραν τόσα συναισθήματα τα τραγούδια που ακούσαμε. Πώς νιώθετε να επιστρέφετε σε αυτό το άλμπουμ ζωντανά; Γιατί είναι μια εποχή με πολλές διαφορές εκείνη που γράφτηκε.

J: Νομίζω ότι είναι πολύ όμορφο. Θέλω να πω, νομίζω ότι πάντα μας αρέσει ακόμα και όταν γράφουμε νέους δίσκους, τείνουμε να αλλάζουμε. Τα τραγούδια εξελίσσονται κατά την πάροδο του χρόνου ούτως ή άλλως, αλλά είναι πολύ ωραίο να τα ξαναβλέπεις και να τα παίζεις ελαφρώς διαφορετικά, ξέρεις, και να έχεις διαφορετική αίσθηση. Μου αρέσει πολύ να το κάνω αυτό.

Μ: Για μένα είναι σαν να σκέφτομαι πάντα το EP (σ.σ. την πρώτη τους κυκλοφορία). Το έχω ξαναπεί, ότι νιώθω ότι είναι η παιδική μας εκδοχή και δεν την ακούω πραγματικά ακριβώς όπως ήταν τότε. Έπρεπε να την ξανακούσω, ξέρεις, όταν κάναμε πρόβες για το φεστιβάλ και άλλα τέτοια. Να θυμηθώ τους στίχους και πολλά ακόμη πράγματα. Είναι τόσο αστείο να το ακούς, την παιδική σου εκδοχή. Λες και η φωνή μου ήταν πιο μικρή και ήμασταν νεότεροι και λίγο πιο τρομοκρατημένοι, αλλά απλώς για να επιστρέψουμε και να βρεθούμε σε ένα διαφορετικό μέρος και να γίνουμε μεγαλύτεροι και να δεθούμε περισσότερο. Νιώθω ότι είμαστε πιο προσγειωμένοι, οπότε είναι σχεδόν σαν να τραβάς αυτήν την παλιά εκδοχή του εαυτού σου ή αυτή τη νεότερη εκδοχή του εαυτού σου και λες: "Έλα εδώ. Το κατάλαβα. Το κατάλαβα. Έτσι θα το κάνουμε τώρα». Έτσι, αισθάνεσαι σαν να επισκέπτεσαι ξανά τη νεότερη εκδοχή του εαυτού σου.

Σαν να τον βλέπεις με άλλα μάτια;

Μ: Ακριβώς, μα και ταυτόχρονα να έχεις μεγαλύτερο έλεγχο πάνω του.

Πώς ακριβώς διαλέξατε τον τίτλο αυτής της εμφάνισης, "Time + Space + Revival";

J: Δεν ξέρω. Απλά μου ήρθε. Υποθέτω ότι απλώς σκέφτομαι τη ζωή και μου αρέσει το πώς ζούμε στον χρόνο και τον χώρο και απολαμβάνω την αλληλεπίδρασή μας με όλα αυτά. Μπορεί να είναι τόσο σουρεαλιστικό μερικές φορές, ξέρεις. Την περίοδο που βγαίναμε από τον COVID, αισθάνθηκα σαν 10 χρόνια και επίσης ένιωθα σαν μια εβδομάδα, μερικές φορές ήταν πολύ περίεργο, οπότε δεν ξέρω. Είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ και απλώς να συνειδητοποιώ ότι γερνάω, να σκέφτομαι τη ζωή και τη θνητότητά μου. Υποθέτω ότι η αναβίωση (revival) είναι το να προσπαθούμε να κάνουμε τα πράγματα σωστά και να αναβιώσουμε αυτά που έχουμε με τις ικανότητες που έχουμε στο τώρα, να παίζουμε μουσική και να κάνουμε τα πράγματα σωστά και να προχωρήσουμε.

Υπάρχει κάτι στο να παίζω μουσική που μου φαίνεται σαν να είναι ανώτερη δύναμη για μένα

Όλο αυτό το διάστημα που πέρασε, μέχρι που κυκλοφορήσατε τον προηγούμενο δίσκο σας, τον περασμένο χρόνο, το "Rebuilding The Mountain". Θα ρωτούσα, πώς νιώθετε μεταξύ σας επειδή μιλάτε συχνά για αυτό, εννοώ με τον Evan που άφησε το συγκρότημα για κάποιο χρονικό διάστημα. Πώς λειτούργησε για εσάς στις προσωπικές σας σχέσεις. Θέλω να μάθω πώς σας βοηθά η μουσική να θεραπεύσετε μέσα από αυτές τις συνθήκες που αντιμετωπίζετε δυσκολίες στις προσωπικές σας σχέσεις ως άνθρωποι. Πάντα αν θέλετε να πάμε εκεί επειδή είναι κάτι πολύ προσωπικό, το καταλαβαίνω.

Μ: Ναι, μπορούμε. Λοιπόν, θα μπορούσαμε και οι δύο να πούμε πολλά για αυτό. Νομίζω ότι ξέρω τον εαυτό μου με τη μουσική. Ξέρετε όταν παίζουμε μουσική, ειδικά ζωντανά, ακόμα και η εξάσκηση στο συγκρότημα μετράει για εμάς, νομίζω ότι πρέπει να μιλήσω και για τους δύο μας πάνω σε αυτό. Πιο συγκεκριμένα, παίζοντας ζωντανά, κάτι συμβαίνει όταν ανεβαίνεις στη σκηνή. Είναι σαν αυτή την ευκαιρία να κάνεις check out με καλό τρόπο και απλά όλος ο εγωισμός σου φεύγει από τη μέση. Ξεφεύγω από τον εαυτό μου και απλώς συνδέομαι με κάτι που με ξεπερνά, και αυτό είναι που με βοηθάει στη ζωή μου. Όπως αν περνάω μια κακή μέρα ή έχω δουλέψει όλη μέρα ή αν είμαι απλώς κουρασμένη. Ακόμα και κάτι τόσο απλό όσο η πρόβα του συγκροτήματος. Υπάρχει κάτι στο να παίζω μουσική που μου φαίνεται σαν να είναι ανώτερη δύναμη για μένα. Το χρειάζομαι και όταν δεν παίζουμε είναι πολύ καταθλιπτικό. Υπήρξε μια εποχή πριν από 20 χρόνια που εγώ και ο Τζος λέγαμε: "Ίσως θα έπρεπε απλώς να σταματήσουμε να παίζουμε μουσική". Ήταν οι πιο περιέργοι έξι μήνες της ζωής μας. Νομίζω ότι σκεφτόμασταν, "ω, είμαστε αποτυχημένοι"(σ.σ. losers). Υποτίθεται ότι θα κάνουμε κάτι και δεν παίξαμε για τουλάχιστον έξι μήνες και ναι, ήταν φρικτό. Ήταν σαν θάνατος, σαν θάνατος ψυχής.

Έτσι, ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή, είχαμε αλλαγές στη σύνθεση από την πρώτη μέρα σε αυτό το συγκρότημα και ήταν τιμή μου να παίζουμε με όλους όσους έχουμε παίξει. Έχουμε δημιουργήσει όμορφη μουσική με πολλούς ντράμερ, και τα πράγματα γίνονται δύσκολα και τα πράγματα αλλάζουν. Η ζωή αλλάζει, οι άνθρωποι αλλάζουν, οι κατευθύνσεις αλλάζουν. Αυτό που έμαθα μέσα από όλες αυτές τις αλλαγές είναι ότι εσύ, και δεν μιλάω για τίποτα συγκεκριμένο, αλλά δεν μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου να είναι δυστυχισμένος και να θέτεις σε κίνδυνο τη λογική ή την ευημερία σου μόνο και μόνο για να διατηρήσεις κάτι στη ζωή. Είναι σημαντικό για εμάς σε αυτό το συγκρότημα από πού πηγάζει αυτή η δημιουργικότητα και αυτή η ζωή και αυτή η πνοή. Ότι προέρχεται από κάποιο ιδιαίτερο σημείο, ότι κάθε στατικό εκεί μέσα, μπορεί πραγματικά να το πνίξει η τέχνη σου. Αλλά στη ζωή νομίζω ότι είναι σημαντικό να μην επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στο "ποιο είναι το πιο άνετο για αυτό; Και νιώθω λίγο άβολα και απλά πρέπει να φροντίσω να μην ζοριστώ". Αλλά μερικές φορές πρέπει να πηδήξεις από το σκάφος της άνεσης και να κάνεις ό,τι είναι καλύτερο για σένα. Για μας η μουσική μας είναι έτσι, θα κάνουμε τα πάντα για να προστατεύσουμε αυτόν τον χώρο, αυτόν τον πνευματικό, ιερό τόπο για εμάς και πάλι, χωρίς να μιλάμε για κάτι συγκεκριμένο.

J: Ναι, νομίζω ότι η μουσική, μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Θέλω να πω, είναι απλώς αυτή η μουσική, αυτή η διέξοδος, ένας τέτοιος χώρος κυκλοφορίας, ένας χώρος διοχέτευσης όλου αυτού του πόνου και του άγχους ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να περνάμε στη ζωή και απλώς το βάζουμε σε αυτό και το αφήνουμε να έρθει όταν έρθει. Νομίζω ότι είναι τόσο σημαντικό, που ποτέ δεν ήμασταν: "Πρέπει να γράψουμε αυτόν τον δίσκο. Τώρα πρέπει να το κάνουμε αυτό". Απλώς, ξέρετε, οι εποχές έρχονται και παρέρχονται όπως η μουσική. Εμφανίζεται όταν πρέπει.

Υπάρχει σαν αυτό το παλιό γουέστερν στην τηλεόραση και ένας τύπος είπε "πρέπει να ξαναχτίσουμε το βουνό"

Είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί έχουμε μια φράση στα ελληνικά, που λέει "Αν ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό, θα πάει το βουνό στον Μωάμεθ". Το βρίσκω λοιπόν πολύ ενδιαφέρον με το όνομα του τελευταίου σου άλμπουμ που ονομάζεται "Rebuilding The Mountain". Η φράση σημαίνει ότι αν για οποιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορείς να φτάσεις στο στόχο σου, με τη δύναμη της θέλησης, θα βρείς έναν τρόπο να φέρεις τον στόχο σε εσένα. Το "Rebuilding The Mountain" μου φαίνεται μετά από αυτά που έχετε ήδη αναφέρει, ότι στην πραγματικότητα λέει την ιστορία σας από την αρχή.

Μ: Α, αυτό είναι ενδιαφέρον. Μου αρέσει αυτό. Η ιστορία του "Rebuilding The Mountain".

J: Ήμουν σε ένα σκοτεινό μέρος και έπινα πολύ. Είδα κάτι, ήμουν ξύπνιος πολύ αργά, μάλλον από πάρτι και υπάρχει σαν αυτό το παλιό γουέστερν στην τηλεόραση και... Μπορεί να το θυμάμαι λάθος, αλλά είχαν ανατινάξει το βουνό για να βρουν όλο αυτό το χρυσό. Όπως είπα, θα μπορούσα να το θυμόμουν αυτό λάθος, αλλά στο μυαλό μου είχε απήχηση: Ένας τύπος είπε "πρέπει να ξαναχτίσουμε το βουνό" και είπα: "Ουάου, αυτό είναι τρελό, μου αρέσει αυτό." Πραγματικά. Και μεθυσμένος, έβγαλα το τηλέφωνό μου και έγραψα "Rebuilding the mountain" και μετά από αυτό έγινα νηφάλιος και όλα στη ζωή μου άλλαξαν. Και είναι αστείο γιατί αυτό το ρητό, δεν ήξερα ότι ήταν σχεδόν προμήνυμα του γεγονότος ότι έπρεπε να φτιάξω τη ζωή μου και να ξαναφτιάξω όλα αυτά τα σκατά που κατέστρεψα. Αυτό πηγαίνει από βαθιά, μέχρι το πιο προσωπικό πράγμα στη ζωή μου για το συγκρότημα και οτιδήποτε γύρω από αυτό. Οπότε αυτή είναι λίγο πολύ η εξήγηση για αυτό.

Μ: Όπως είπε, ήμασταν σε σκοτεινά μέρη, εγώ έγινα εντελώς νηφάλια σχεδόν ένα χρόνο και σχεδόν δύο μήνες πριν, και ήταν σχεδόν το τέλος των Royal Thunder αυτό. Αν δεν καθάριζα από το αλκοόλ, θα είχαμε τελειώσει. Αυτό ήταν ένα κίνητρο για να γίνουμε νηφάλιοι, αλλά και σωματικά. Το σώμα μου ήταν σαν να έκλεισε. Δεν λειτουργούσε, ήταν σε κακή κατάσταση. Εγώ ήμουν αυτή που έγραφε πάντα τους στίχους και έγραψα τους στίχους και σε αυτό το άλμπουμ, αλλά αυτό ήταν ενδιαφέρον γιατί μερικά από τα τραγούδια εξαρτώνται από εκείνες τις μεθυσμένες στιγμές που θα είχαμε παλιά, όπως ο Josh όπου θα έβαζε μια φράση που του ήρθε στο μυαλό όσο ήταν μεθυσμένος στο τηλέφωνό του. Όπως «ζήσε για να ζήσεις» ή «Τώρα είμαι εδώ, αλλά πουθενά». Ή «Κάψε το αύριο μου χθες». Βρήκα ενδιαφέρον το ότι έλεγα την ιστορία μου, αλλά ήταν επίσης κάτι με το οποίο μπορούσε να συσχετιστεί και ο Josh, ήταν πινελιές της ιστορίας του εκεί μέσα, και αυτό δεν ήταν σκόπιμα. Εμπνεύσαμε ο ένας τον άλλον με αυτόν τον τρόπο. Αυτό ήταν πραγματικά ωραίο.

Αλλά ναι, αυτό είναι το "Rebuilding The Mountain". Υπάρχει κάτι στη μουσική μας που είναι πριν φτάσουμε εκεί, είναι σαν να γράφονται οι ιστορίες πριν φτάσουμε. Ακόμα και βασικά να ονομάσω το άλμπουμ και να μην γνωρίζω πραγματικά περί τίνος πρόκειται. Υπάρχουν τραγούδια στο "CVI" όπου δεν ήξερα από πού προέρχονταν τα τραγούδια και κατέληξαν να συμβαίνουν τα πράγματα από μόνα τους. Είναι κάτι μεγαλύτερο από εμάς. Απλά να το έχω ακόμα και να έχω αυτή την ευκαιρία να το ξαναχτίσω, και όπως είπε ο Josh να το ξαναχτίσω με αγάπη και φροντίδα και να είμαι πιο στοχαστική και πιο ευγνώμων. Προφανώς όλοι είδαμε ότι οτιδήποτε κάνεις στη ζωή σου μπορεί να αφαιρεθεί έτσι. Μια παγκόσμια πανδημία, ακόμα και εσύ, όλοι λέγαμε, «αυτό που κάνουμε και ποιοι είμαστε μπορεί να αλλάξει σε μια νύχτα». Αγκαλιάστε το λοιπόν όσο μπορείτε. Χαίρομαι που συμμετέχω στην ανοικοδόμηση του βουνού μας. Σίγουρα βοήθησα στην ανατίναξή του.

Αποφασίσαμε ότι θα το κάνουμε ξανά και όλοι συμφωνήσαμε ότι πρέπει να το κάνουμε νηφάλια

Γράφατε κάποιο υλικό κατά τη διάρκεια της καραντίνας ή ήταν η στιγμή που συνειδητοποιήσατε ότι θέλετε να κάνετε κάποιες αλλαγές και να αρχίσετε να συνεργάζεστε ξανά ως συγκρότημα;

Μ: Εγώ ήμουν πολύ άσχημα, σίγουρα όχι νηφάλια. Ο Josh ήταν νηφάλιος. Έγραφε πολύ.

J: Ναι, είχα γράψει κάποια πράγματα. Αποφασίσαμε ότι θα το κάνουμε ξανά και όλοι συμφωνήσαμε ότι πρέπει να το κάνουμε νηφάλια. Υπήρχαν κάποια χτυπήματα στο δρόμο, αλλά σίγουρα το ξεπεράσαμε. Ήταν μια άγρια ​​εποχή. Απλώς δεν ξέραμε πώς θα έμοιαζαν ποτέ ξανά οι περιοδείες. Δεν ξέραμε τίποτα από αυτά. Υποτίθεται ότι θα ηχογραφούσαμε το άλμπουμ σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και απλά δεν πέτυχε. Κάπως καθυστέρησε, για το οποίο είμαι εκ των υστέρων πολύ ευγνώμων γιατί απλώς θα είχε βγει ακριβώς στη μέση της πανδημίας και θα ήταν πολύ απογοητευτικό.

Το να προσπαθείς να χωρέσεις κάπου ή να προσπαθείς να ακούγεσαι σκόπιμα με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή να χωρέσεις σε ένα καλούπι -αυτό μου ακούγεται σαν θάνατος

Πρέπει να αισθάνεστε αρκετά ικανοποιητικά γιατί το "Rebuilding The Mountain" είναι πολύ αληθινό στον ήχο σας και σε αυτό που κάνατε πριν, αλλά χωρίς να ακούγεται βαρετό ή παλιό, ας πούμε, με άσχημο τρόπο. Μπορώ να καταλάβω το υπόβαθρό του όσο ακούω τις κιθάρες και μερικές νότες grunge και μερικές πιθανές νότες stoner. Θέλω να πω, η πολιτεία της Georgia είναι αρκετά γνωστή για αυτό! (γέλια) Γιατί επιλέξατε να μείνετε με αυτό το είδος μουσικής, πηγαίνοντας σε λίγο πιο grunge κατεύθυνση, βλέπω τώρα ότι και οι δύο έχετε τατουάζ Nirvana (γέλια). Αναρωτηθήκατε εάν θέλετε να πειραματιστείτε με άλλα είδη μουσικής; Ή μήπως ακριβώς αυτή, αυτή η δύναμη που αναδεικνύει η μουσική σας από την αρχή σας εκπροσωπεί περισσότερο;

Μ: Το τελευταίο, δεν είχαμε ποτέ συζητήσεις ενώ γράφαμε μουσική, όπως το τι θέλουμε να ακουστεί από εμάς ή σε ποιο είδος προσπαθούμε να ταιριάξουμε ή να μας αρέσει η ιδέα να πούμε, "ας γράψουμε ένα τραγούδι που ακούγεται σαν Sabbath ή Zeppelin και μια πινελιά…» τέτοιου είδους συζητήσεις απλώς δεν γίνονται γιατί νιώθουμε ότι είναι αστείο. Κοίταξε διαφορετικά, σκέψου έξω από το κουτί στον τοίχο. Αισθάνομαι εγκλωβισμένη με τη σκέψη του να προσπαθείς να χωρέσεις κάπου ή να προσπαθείς να ακούγεσαι σκόπιμα με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή να χωρέσεις σε ένα καλούπι. Αυτό μου ακούγεται σαν θάνατος. Αν ξεκινούσαμε να το κάνουμε αυτό, πιθανότατα θα κάναμε ένα από τα χειρότερα άλμπουμ που έχουμε κάνει ποτέ.

J: Θέλω να πω, νομίζω ότι εξελισσόμαστε ως μουσικοί όσο περνάει ο καιρός και τα γούστα μας άλλαξαν λίγο. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είμαστε εμείς, σίγουρα. Όπως είπε η Mlny, δεν επιδιώκουμε έναν συγκεκριμένο ήχο. Απλώς έρχεται πραγματικά σε εμάς και νομίζω ότι το να ζεις και να βιώνεις πράγματα βγάζει πραγματικά διαφορετικούς ήχους κατά τη διάρκεια του χρόνου. Όταν ξεκίνησα τους Royal Thunder το 2005, το νόημα ήταν ότι έπαιζα βαριά, σε πολύ σκληρές μπάντες πριν από αυτό και ήμουν σαν να το είχα βαρεθεί, οπότε ήθελα να ξεκινήσω μια μπάντα που κυριολεκτικά θα κάνει οτιδήποτε μου έρθει ή που θέλω να κάνω.

Και έτσι νομίζω ότι ξεκίνησατε τη σύνθεση τραγουδιών από το τραγούδι "The King" αν δεν κάνω λάθος. Πώς προέκυψαν όλα αυτά; Επειδή αναφέρατε κάποια πράγματα σχετικά με τον τρόπο που γράψατε το δίσκο, ήταν σαν να ταιριάζει πρώτα η μουσική, οι στίχοι ή το κάθε τραγούδι στο προηγούμενο και τέλος, ολόκληρο το άλμπουμ;

Μ: Συνήθως ο Josh γράφει ένα τραγούδι στην κιθάρα και θα μας αφήσει να ακούσουμε μερικά κομμάτια του καθώς παίζει, αλλά είναι κάπως σαν τρελός επιστήμονας με τη σύνθεση. Είναι σαν "δεν είναι έτοιμο, δεν είναι έτοιμο! Παιδιά πρέπει να περιμένετε" και μετά συνήθως θα έρθει με ένα πλήρες τραγούδι. Είναι καταπληκτικός τραγουδοποιός, αλλά και η δομή του, είναι πολύ συγκεκριμένος για το πώς κυλούν όλα. Έτσι, μόλις τελειώσει αυτό το μέρος, τότε έρχεται στην αίθουσα που κάνουμε πρόβες και μετά ο καθένας προσθέτει τα μέρη του. Οι φωνητικές μελωδίες συνήθως έρχονται πρώτα και μετά περιμένω να δω τι είναι το τραγούδι για να έρθουν οι στίχοι.

J: Μερικές φορές θα είναι στο στούντιο και θα υπάρχει μια κενή σελίδα και θα είναι απλώς εκεί και το τραγούδι στιχουργικά θα της έρθει, είναι πολύ άγριο να το βλέπεις να δημιουργείται μπροστά σου.

Είναι ωραίο να με συγκρίνουν με κάτι που τιμώ. Νομίζω ότι οι γυναίκες είναι πολύ κουλ και υπέροχες

Σχετικά με αυτό, υπάρχει αυτή η διάσημη φράση, συγγνώμη για αυτό, αλλά αυτό απευθύνεται κυρίως για τη Mlny, συγκρίνοντάς σε με τη φωνή της Janis Joplin και δεν θέλω να μείνω εκεί γιατί είναι προφανώς μεγάλη υπόθεση να σου κάνει κάποιος αυτό το κοπλιμέντο. Θέλω να ρωτήσω πώς νιώθεις για σένα, όταν οι άντρες πάντα συγκρίνουν τις γυναίκες μεταξύ τους στη μουσική βιομηχανία, γιατί είναι κάτι που με ενδιαφέρει και θέλω να μάθω τις απόψεις άλλων γυναικών.

Μ: Δεν με πειράζει τις περισσότερες φορές. Αν κάποιος μου πει κάτι, είμαι απλά, "οκ, ευχαριστώ".Εντάξει, δεν το ακούω εγώ ότι ακούγομαι σαν κάποιος άλλος. Δεν προσπαθώ να ακούγομαι με συγκεκριμένο τρόπο ή να μιμούμαι κανέναν. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν διαβάζω πολλά πράγματα γιατί είμαι πολύ ευαίσθητη και θα με έβαζε στο μυαλό αν κάποιος έλεγε κάτι κακό για μένα. Θα έλεγα, "ω Θεέ μου. Είμαι χάλια" θα ένιωθα άσχημα με τον εαυτό μου, οπότε μένω μακριά από αυτό. Πώς νιώθω όταν οι γυναίκες συγκρίνονται με γυναίκες; Δεν ξέρω αν πραγματικά έχει τόση σημασία για μένα γιατί νομίζω ότι μπορεί να είναι τυχαίο να είναι ένα θηλυκό ον σε σύγκριση με ένα θηλυκό, αλλά πώς το βλέπω, αν το αναλύσεις, συγκρίνεις ίσως μία ενέργεια, μια ατμόσφαιρα ή οτιδήποτε άλλο. Ίσως είναι μια υπενθύμιση κάποιου μέρους που κάθεται η φωνή κάποιου, ενός κόσμου που ζει αυτή η φωνή.

Όταν σκέφτομαι την Janis Joplin, δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ακούγομαι σαν αυτήν, αλλά ότι ίσως η φωνή μου προέρχεται από ένα "κανάλι" παρόμοιο με αυτό που ήταν της Janis και πολλοί τραγουδιστές έχουν πάει εκεί στο παρελθόν. Υπάρχουν ακόμη και άντρες τραγουδιστές που είμαι σαν, ω, αυτό ταιριάζει με την ενέργειά μου. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ο Mike Patton. Μου αρέσει αυτή η "ραδιοφωνική συχνότητα" που εκπέμπει, μου αρέσει αυτό το μέρος. Και μετά υπάρχουν κάποιες φωνές που ακούω και νιώθω ότι δεν αισθάνομαι συνδεδεμένη σε αυτό. Δεν έχει μεγάλη σημασία για μένα αν αυτή η σύγκριση είναι γυναίκα με γυναίκα. Είναι ωραίο να με συγκρίνουν με κάτι που τιμώ και σέβομαι και μπορώ να το κοιτάξω και να σκέφτομαι πως η σύγκριση είναι πραγματικά ωραία. Νομίζω ότι οι γυναίκες είναι πολύ κουλ και υπέροχες. Οπότε κανένα κακό για μένα.

Αυτό στο οποίο πάντα επικεντρώνομαι δεν είναι το φύλο μου, αλλά το να είμαι ειλικρινής απέναντι σε αυτό που κάνω

Κατ' επέκταση θέλω να ρωτήσω, γιατί νιώθω μια αρκετά σημαντική αλλαγή στη σκηνή σχετικά με τις γυναίκες καλλιτέχνιδες και ακόμη και οι queer καλλιτέχνες είναι πολύ πιο αποδεκτοί. Αισθάνομαι ότι υπάρχει καλύτερη κατανόηση των διαφορών μεταξύ των φύλων ή των ατόμων που δεν ανήκουν στο φάσμα του φύλου. Πώς ήταν για σένα, επειδή έζησες μια εποχή που τα πράγματα ήταν πιο σκληρά, κρίτικές, συμπεριφορές, την αποδοχή σου ως καλλιτέχνη, πώς νιώθεις τώρα που μπορείς να δεις τα πράγματα από απόσταση για τη διαφορά στην αποδοχή των γυναικών καλλιτεχνών;

J: Θέλω πραγματικά να πω κι εγώ την άποψή μου για αυτό. Ήθελα απλώς να το πω αυτό γιατί πάντα το πρόσεχα στη Mlny. Δεν διαβάζει πολλά για αυτά που λέει κανείς για εκείνη και νομίζω ότι είναι φοβερό. Το αγαπώ και το σέβομαι, νομίζω επίσης ότι είναι εκπληκτικό που υπάρχουν περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνιδες εκεί έξω που απλώς κάνουν πράγματα που είναι καλές και γίνονται πιο αποδεκτές. Αλλά δεν έχει δώσει πραγματικά σημασία σε αυτό. Αν το έχει πάρει λίγο κακές κριτικές, ήταν πολύ σκληρή και το αντιμετώπισε. Είναι πολύ ωραίο να το βλέπεις να το αντιμετωπίζει έτσι γιατί εγώ προφανώς δεν έχω ιδέα πώς είναι. Ξέρω ότι πρέπει να είναι τρομερό να βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση και να ακούς κακά σχόλια λόγω του φύλου σου, ξέρεις; Αλλά πάντα πίστευα ότι ήταν φοβερό ότι ήταν πάντα πυροβόλο απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές.

Μ: Παλιά δυσκολευόμουν ακόμη και να μας αποκαλούν female fronted συγκρότημα. Δεν το καταλαβαίνω. Όπως δεν ξέρω, είναι απλά κάπως περίεργο να είσαι "female fronted". Πραγματικά δεν ακούω κανέναν να είναι male fronted, αυτό κάνει την αίσθηση ότι οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι πολύ παράξενο και ασυνήθιστο και ιδιαίτερο, ή σπάνιο για μια γυναίκα να το κάνει αυτό ή να το κάνει τόσο καλά. Αυτή είναι η κυρίως έχθρα μου με αυτό το θέμα. Είναι σαν, γιατί έχει σημασία αυτό; Αυτό στο οποίο πάντα επικεντρώνομαι δεν είναι το φύλο μου, αλλά το να είμαι ειλικρινής απέναντι σε αυτό που κάνω. Να είμαι ο εαυτός μου και δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ανθρώπους. Υπάρχουν θηλυκά που ντύνονται με τρόπους που τους αρέσει να αποκαλύπτουν περισσότερα από το σώμα τους ή οτιδήποτε άλλο. Αν αυτό τους κάνει να αισθάνονται πιο δυνατά ή πιο σέξι, τότε, περισσότερη δύναμη για αυτά. Αλλά για μένα, δεν είμαι εγώ ούτε πάνω, ούτε εκτός σκηνής. Απλώς δεν με ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα. Λοιπόν, αν κάποιος ήθελε πραγματικά να τα βάλει μαζί μου και να με πιέσει να είμαι έτσι, μάλλον θα κατέληγα να είμαι σαν, "Αει φύγε, Δεν κάνουμε αυτή τη συζήτηση, εγώ θα είμαι ο εαυτός μου". Δεν ξέρω τι κάνεις εσύ, αλλά είμαι στη λωρίδα μου, κάνω τα δικά μου πράγματα, ανεβάζω την ταχύτητά μου, ακολουθώ τον δρόμο μου, και είμαι εντάξει με αυτό.

Άσε με λίγα λόγια τον καθέναν να κάνει το κομμάτι του και να το σέβεσαι.

Μ: Ναι, είτε σου αρέσει είτε όχι. Είδα πράγματα χθες και αντιδρούσα σαν να μην το είχα ξανακούσει αυτό. Είναι πολύ καλό αυτό που ακούω. Κάνουν όλοι οι άνθρωποι την τέχνη τους. Σκέφτομαι πως αυτή είναι η γαμημένη στιγμή τους. Αυτό είναι πραγματικά τέλειο. Αυτή είναι η στιγμή σου για να είσαι εσύ εντός της τέχνης σου. Μου αρέσει. Αυτό μου αρέσει να μοιράζομαι με τους γύρω μου και να μοιράζω.

J: Αλλά είναι πραγματικά κρίμα που οι άνθρωποι μπορούν να είναι τόσο σπηλαιάνθρωποι…

Μ: Υπήρχαν κάποιοι να ξέρεις που νόμιζαν ότι ήμουν τύπος!

Καλή φωνή, σίγουρα άντρας θα είναι

J: Απλώς, το σκέφτομαι τόσο πολύ. Δεν το κατάλαβα ποτέ σαν άντρας. Η τέχνη είναι τέχνη και ξέρετε, εννοώ ότι οι γυναίκες κάνουν όμορφη τέχνη. Ξέρεις, μπορούν να τραγουδήσουν.

Και δεν χρειάζεται να είσαι θηλυπρεπής.

J: Ακριβώς! Δεν κατάλαβα ποτέ αυτή τη νοοτροπία. Θέλω να πω, υποθέτω ότι είναι απλώς μια παλιά άμυνα, αυτή η παλαιολιθική, απαίσια, αρχαϊκή νοοτροπία; Ευτυχώς, φεύγει.

Μ: Υπάρχει γυναικεία και αρσενική ενέργεια, που και οι δυο τους διακατέχουν όλους. Κατά τη γνώμη μου, αυτό πιστεύω. Θα κλίνεις προς τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ανάλογα με το τι έχεις μπροστά σου. Νιώθω σαν να χορεύω με αυτές τις δύο ενέργειες καθώς παίζω. Διασκεδάζω να το κάνω αυτό. Μπαίνω και βγαίνω όπου θέλω να πάω. Υπάρχουν ήπιες στιγμές που νιώθεις πιο θηλυκό. Άλλες πιο επιθετικές, όπου αισθάνεσαι πιο αρρενωπά. Είμαι τυχερή που μπορώ να το κάνω αυτό.

J: Αυτές οι νοοτροπίες, αυτές οι κλειστές σκέψεις, αυτοί είναι οι πιο ανασφαλείς άνθρωποι.

Εντάξει, ήταν πραγματικά πολύ ωραίο να ακούω αυτά τα λόγια από εσάς. Ελπίζω να είναι και η αποψινή σας συναυλία τόσο συναισθηματικά φορτισμένη. Επειδή πρέπει να κλέισουμε, θα σας δούμε σύντομα στην Ελλάδα; Ή είναι πολύ μεγάλη υπόθεση;

Μ: Προσπαθώ να δω την Ελλάδα από κοντά χρόνια. Αυτό είναι περισσότερο το μέρος των ονείρων μου. Έχω δει μόνο φωτογραφίες και δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είναι όντως έτσι εκεί.

J: Ναι. Δεν πήγαμε χρόνια πριν;

Μ: Όχι, δεν το κάναμε. Δεν έχουμε πάει ποτέ στην Ελλάδα και δεν υπάρχουν σχέδια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θέλουμε ή ότι δεν θα πάμε. Δεν είμαι σίγουρη γιατί δεν έχουμε παίξει ποτέ εκεί, αλλά ελπίζουμε να τα καταφέρουμε.

J: Ε τότε σίγουρα, ναι!

Credits photo εκτός της cover- Kostas Liliopoulos