Inspiral Carpets: «Δεν προσπαθήσαμε ποτέ να είμαστε μέρος της Madchester σκηνής»

Είναι χαρά μας να φιλοξενούμε καλλιτέχνες που με τον ήχο τους επηρέασαν, όχι απλώς μια ολόκληρη σκηνή αλλά μια ολόκληρη γενιά ακροατών ή, εδώ που τα λέμε, ίσως και περισσότερες. Έχοντας μια καριέρα που εκτείνεται πια σε δεκαετίες, οι Inspiral Carpets έχουν καταφέρει να αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη μουσική βιομηχανία και να αποτελούν μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για την βρετανική σκηνή, αλλά κι ευρύτερα, τον εναλλακτικό ήχο.

Συνεπώς, μια συνέντευξη με τον Clint Boon έχει ιδιάζουσα σημασία καθώς μας δίνεται η ευκαιρία να συνομιλήσουμε με έναν πραγματικά σημαντικό δημιουργό που έχει να πει πολλά,  λίγες μέρες πριν οι Inspiral Carpets βρεθούν στην Ελλάδα για δύο εμφανίσεις, την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου στη Θεσσαλονίκη και το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου στην Αθήνα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλά για την πορεία του, τις επιρροές του, τα μελλοντικά τους σχέδια, και πολλά άλλα.

Καλησπέρα κι ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη! Κοιτάζοντας πίσω, πώς νιώθεις που η μουσική σας εξακολουθεί να έχει τεράστια απήχηση δεκαετίες αργότερα;

Είναι πραγματικά απίστευτο. Όταν ηχογραφήσαμε το “This is How it Feels” το 1988, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι αυτό το τραγούδι θα αποκτούσε τη δική του ζωή, εξακολουθώντας να παίζεται στο ραδιόφωνο και στα νυχτερινά κλαμπ σε όλο τον κόσμο 36 χρόνια αργότερα. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχει επίσης μετατραπεί σε έναν μεγάλο ύμνο της ποδοσφαιρικής κοινότητας, τραγουδιέται σε στάδια σε όλη τη χώρα κάθε Σαββατοκύριακο. Θυμάμαι όταν άρχισα να γράφω τραγούδια και να ηχογραφώ με τους Inspirals, μου άρεσε πολύ η ιδέα ότι αυτό μας έδινε μια μορφή αθανασίας. Πιστεύω ότι αυτό κυνηγούν οι περισσότεροι καλλιτέχνες (σε οποιοδήποτε μέσο). Να τους θυμούνται. «Αυτός ήμουν, και έτσι ένιωθα εκείνη τη στιγμή».

Με το punk, συνειδητοποίησα ότι παιδιά σαν εμένα μπορούσαν να φτιάξουν συγκροτήματα και να ηχογραφήσουν δίσκους

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ποιες θα έλεγες πως υπήρξαν οι μεγαλύτεροι σας επιρροές μεγαλώνοντας και πώς συνεχίζουν να εμπνέουν τη δουλειά σας σήμερα;

Ο Elvis Presley ήταν η πρώτη μου πραγματική επιρροή. Ήμουν χωμένος βαθιά μέσα στη μουσική του και το στυλ του από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μέχρι που έγινα 11-12 χρονών, ένιωθα να ανήκω στη glam rock σκηνή, Bowie, κλπ. Μετά, το 1976, το punk rock έσκασε εκκωφαντικά στη Βρετανία και αυτό ήταν! Βυθίστηκα ολοκληρωτικά στο punk κίνημα. Συγκροτήματα όπως οι The Stranglers, The Fall, Buzzcocks, Magazine, The Jam, άλλαξαν τα πάντα για μένα. Μέχρι τότε, απλώς ονειρευόμουν να γίνω pop star, αλλά με το punk, συνειδητοποίησα ότι παιδιά σαν εμένα, από εργατικές τάξεις και χωρίς ιδιαίτερη μουσική ικανότητα, μπορούσαν πραγματικά να φτιάξουν συγκροτήματα και να ηχογραφήσουν δίσκους.

Οι Inspiral Carpets ξεκίνησαν επίσημα το 1983, αλλά χρειάστηκαν 7 χρόνια για να κυκλοφορήσετε το ντεμπούτο σας. Τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνες τις εποχές;

Ακόμα θυμάμαι τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό εκείνων των πρώτων ημερών. Παίζαμε συναυλίες σε pubs στο Όλνταμ και βλέπαμε τη δημοτικότητά μας να αυξάνεται κάθε εβδομάδα. Πηγαίναμε στο Μάντσεστερ για να αφήσουμε demo κασέτες σε χώρους εκδηλώσεων αναζητώντας περισσότερες συναυλίες. Το να ακούμε τα τραγούδια μας να παίζονται για πρώτη φορά στο τοπικό ραδιόφωνο ήταν απίστευτο. Ακόμα κι αν όλα είχαν σταματήσει τότε, θα είχαμε εκπληκτικές, ζεστές αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια.

Πιστεύεις ότι η γενέτειρά σας, το Όλνταμ, διαμόρφωσε τον ήχο σας;

Το Όλνταμ βρίσκεται σε έναν λόφο, περίπου οκτώ μίλια βόρεια του Μάντσεστερ. Ήταν πάντα μια πολύ “εργατική” πόλη. Όχι και το πιο πλούσιο μέρος στον πλανήτη! Νομίζω ότι το να είμαστε από το Όλνταμ μας έκανε να νιώθουμε διαφορετικοί από τα άλλα “Madchester” σχήματα. Αυτό σήμαινε ότι απλώς κάναμε το δικό μας. Δημιουργήσαμε το δικό μας υβρίδιο ψυχεδέλιας, pop, και rock μουσικής.

Οι Inspirals, οι Happy Mondays και οι Stone Roses δημιούργησαν τα θεμέλια της σκηνής

Τι πιστεύεις πως ήταν αυτό που καθόρισε την Madchester εποχή και πού θα τοποθετούσες τους Inspiral Carpets μέσα σε αυτήν;

Δεν προσπαθήσαμε ποτέ να είμαστε μέρος της Madchester σκηνής. Ακόμη και στον τρόπο που ντυνόμασταν. Πιστεύω όμως ότι το στυλ μας και ο ήχος μας έγιναν κάποια από τα βασικά συστατικά αυτού που αργότερα ονομάστηκε ‘Madchester’. Συχνά λέγεται (και πιστεύω ότι είναι αλήθεια) ότι οι Inspirals, οι Happy Mondays και οι Stone Roses δημιούργησαν τα θεμέλια της σκηνής.

Πιστεύεις πως ο ήχος του Madchester θα μπορούσε να αναδυθεί ξανά στη σημερινή μουσική σκηνή ή ήταν απλώς προϊόν της εποχής του;

Ο ήχος του Madchester ήταν, χωρίς αμφιβολία, προϊόν της εποχής του. Τη δεκαετία του 1980, το Μάντσεστερ ήταν μια αρκετά γκρίζα πόλη. Και η μουσική ήταν κάπως γκρίζα επίσης! Συνεπώς, μέχρι το 1989-1990 όλοι ήθελαν να διασκεδάσουν, να φορέσουν έντονα χρώματα και, μερικοί, να πάρουν πολλά ναρκωτικά. Είμαι σίγουρος ότι κάθε λίγα χρόνια θα εμφανίζονται άλλες σπουδαίες μουσικές σκηνές στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά το Madchester ήταν κάτι ξεχωριστό.

Πέρα από τη μουσική, πιστεύω ότι η σκηνή είχε κι ένα συγκεκριμένο ήθος. Πώς επηρέασε αυτό την προσέγγισή σας στη μουσική;

Υπήρχε μια πραγματικά δυνατή αδελφότητα μεταξύ των συγκροτημάτων και των καλλιτεχνών της σκηνής. Πιθανώς επειδή οι περισσότεροι από εμάς προερχόμασταν από σκληρά εργαζόμενες (και όχι πολύ πλούσιες) οικογένειες. Υπήρχε επίσης ένα ισχυρό αίσθημα περηφάνιας για τις ρίζες μας, είτε ήσουν από το Bolton, το Moston, το Salford, το Failsworth, το Oldham, ή άλλα προάστια. Μας ένωσε η ομπρέλα του Madchester και αυτό έδωσε σε όλο το κίνημα μια αίσθηση κοινότητας.

Κανένα άλλο συγκρότημα δεν ακουγόταν σαν εμάς και εμείς δεν ακουγόμασταν σαν κανέναν άλλο

Πώς διατηρήσατε τη μοναδική σας ταυτότητα ενώ ήσασταν μέρος μιας σκηνής που περιλάμβανε συγκροτήματα όπως οι The Stone Roses και οι Happy Mondays;

Αγαπούσαμε τις άλλες μπάντες του Μάντσεστερ -τους Roses, τους Mondays, τους Northside, τους James, τους New Order- αλλά ποτέ δεν προσπαθήσαμε να τους μιμηθούμε. Ήμασταν περήφανοι που ήμασταν οι «παρείσακτοι» ως έναν βαθμό. Κανένα άλλο συγκρότημα δεν ακουγόταν σαν εμάς και εμείς δεν ακουγόμασταν σαν κανέναν άλλο.

Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη στιγμή που νιώσατε ότι «τα καταφέρατε»;

Πιθανότατα την πρώτη φορά που παίξαμε στο Top of the Pops την άνοιξη του 1990. Για πολλά χρόνια, αυτή η εκπομπή θεωρούνταν η απόλυτη μουσική εκπομπή pop μουσικής στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όλοι μεγαλώσαμε παρακολουθώντας την κάθε Πέμπτη βράδυ. Το να εμφανιστείς εκεί σήμαινε ότι τα είχες καταφέρει, και η πρώτη μας επίσκεψη στα στούντιο του BBC ήταν αναμφίβολα μία από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας.

Ποια είναι η ιστορία πίσω από το εμβληματικό σας merch “Cool as F*”; Περιμένατε ποτέ ότι θα γινόταν τόσο εμβληματικό;

Βασίστηκε σε ένα σκίτσο που είχα κάνει με μια αγελάδα που κάπνιζε τσιγάρο. Η φράση “cool as fuck” ήταν κάτι που λέγαμε συνέχεια στα τέλη των ‘80s. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να φανταστούμε πόσο επιτυχημένο και αμφιλεγόμενο θα γινόταν με τα χρόνια. Μας έχει εξυπηρετήσει καλά!

Ποια ήταν η πιο περίεργη ή αξέχαστη συναυλία που έχετε δώσει;

Το να είμαστε headliners στο Reading Festival τον Αύγουστο του 1990 ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές μας. Η πιο περίεργη; Στην πρώτη μας περιοδεία στις ΗΠΑ, βρεθήκαμε να παίζουμε σε έναν χώρο όπου το κοινό ήταν χωρισμένο στη μέση από ένα ατσάλινο φράχτη που έφτανε από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι. Η μία πλευρά ήταν για όσους ήταν αρκετά μεγάλοι για να πίνουν αλκοόλ, ενώ η άλλη για όλους τους υπόλοιπους.

Ποιο είναι το σημαντικότερο μάθημα που μάθατε ως συγκρότημα κατά την ακμή της καριέρας σας;

Πιθανώς ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να δεις τον κόσμο. Να είσαι σε ένα συγκρότημα, με τους φίλους σου, να μπαίνεις σε αεροπλάνα και να κάνεις check-in σε ωραία ξενοδοχεία. Επιπλέον, έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις πολλούς από τους ήρωές σου.

Αισθάνομαι ότι παραμένω προσγειωμένος

Πώς έχουν εξελιχθεί οι απόψεις σας για τη φήμη, τη μουσική και την επιτυχία από τις πρώτες σας μέρες;

Καθόλου, για να είμαι ειλικρινής. Η μουσική εξακολουθεί να με συναρπάζει όσο και τότε. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς αυτήν. Η φήμη ποτέ δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα. Αισθάνομαι ότι παραμένω προσγειωμένος. Δεν νομίζω ότι η φήμη ή η επιτυχία με έχουν αλλάξει.

Κανείς μας δεν ήθελε να συνεχίσει με τους Inspirals μετά τον θάνατό του

Το συγκρότημα έχει βιώσει απώλειες, με πιο σημαντική αυτή του Craig Gill. Πώς αυτό διαμόρφωσε την οπτική σας για τη ζωή, τη μουσική και την κληρονομιά που αφήνετε πίσω;

Το να χάσουμε τον Craig ήταν ένα τεράστιο σοκ για τη μπάντα. Κανείς μας δεν ήθελε να συνεχίσει με τους Inspirals μετά τον θάνατό του. Μας πήρε έξι χρόνια για να αποφασίσουμε να προχωρήσουμε. Αυτό μας έκανε να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο το συγκρότημά μας, τους θαυμαστές μας και την κληρονομιά μας. Όμως ο Craig είναι ακόμα μαζί μας. Κάθε φορά που είμαστε όλοι μαζί, γελάμε με πράγματα που έλεγε ή έκανε. Ήταν απίστευτα αστείος. Θα μπορούσε άνετα να είχε γίνει stand-up κωμικός.

Πώς νοιώθετε που ο Martyn Walsh επέστρεψε στο συγκρότημα;

Είναι υπέροχο που έχουμε ξανά τον Martyn μαζί μας. Απλώς αισθανόταν ότι δεν ήταν έτοιμος να επιστρέψει όταν επανενωθήκαμε το 2023. Τον προσεγγίσαμε πέρυσι για να δούμε αν ήταν έτοιμος να κάνει μερικές συναυλίες. Από τη στιγμή που μπήκε ξανά στον χώρο που κάναμε τις πρόβες, ήταν σαν να μην είχε λείψει ποτέ.

Ανακαλύπτεις νέα μουσική που σε συναρπάζει ή καταλήγεις να ακούς παλιές αγαπημένες σου επιλογές;

Ακούω πολλή νέα μουσική, αλλά εξακολουθώ να απολαμβάνω να κάθομαι και να ακούω δίσκους που αγόρασα όταν ήμουν έφηβος. Μου αρέσει το γεγονός ότι δεν έχω χάσει τον ενθουσιασμό που νιώθω όταν ακούω ένα καταπληκτικό κομμάτι για πρώτη φορά.

Οι Fontaines DC δεν μπορούν να κάνουν τίποτα λάθος

Υπάρχουν σύγχρονοι καλλιτέχνες που σου αρέσουν ή στους οποίους αναγνωρίζεις επιρροές από τον ήχο σας;

Λατρεύω τους Wunderhorse. Είναι ένα σύγχρονο συγκρότημα από την Αγγλία. Η εκδοχή του “Tainted Love” που έχουμε κάνει πρόβα για τις επερχόμενες συναυλίες μας ακούγεται πολύ σαν τους Wunderhorse! Οι The Lottery Winners, μια μπάντα από βόρεια του Μάντσεστερ, είναι στον δρόμο για την παγκόσμια κυριαρχία. Τσεκάρετέ τους. Και, όπως όλοι όσοι γνωρίζω, οι Fontaines DC δεν μπορούν να κάνουν τίποτα λάθος. Τους λατρεύω.

Πως αισθάνεσαι για την αναβίωση του ενδιαφέροντος για το βινύλιο και τη νοσταλγία για τη μουσική των ‘80s/’90s;

Είναι κάτι υπέροχο. Για χρόνια έβλεπα ανθρώπους να χαρίζουν ή να πουλάνε τους δίσκους τους. Εγώ πάντα κρατούσα τους δικούς μου. Οι δίσκοι μου σημαίνουν πολλά για μένα, ειδικά αυτοί που έχω από τότε που ήμουν παιδί - Elvis Presley, Bill Haley, Little Richard. Επίσης, μου αρέσει το γεγονός ότι το μουσικό κίνημα στο οποίο συμμετείχαν οι Inspirals γίνεται όλο και πιο δημοφιλές με κάθε χρόνο που περνά.

Ακόμα ακουγόμαστε σαν τους Inspirals!

Αν οι Inspiral Carpets ξεκινούσαν από το μηδέν το 2025, πώς πιστεύετε ότι θα ακουγόταν ο ήχος σας;

Μόλις γράψαμε πέντε νέα τραγούδια τις τελευταίες εβδομάδες. Ακόμα ακουγόμαστε σαν τους Inspirals!

Έχει περάσει μια δεκαετία από το τελευταίο σας άλμπουμ. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα σκεφτόσασταν να επιστρέψετε στο στούντιο κάποια στιγμή;

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιστρέψουμε στο στούντιο κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά. Έχουμε πολλές συναυλίες προγραμματισμένες για το 2025, ξεκινώντας με την επίσκεψή μας στην Ελλάδα.

Τι να περιμένουμε από τη συναυλία σας στην Ελλάδα;

Eίμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε ξανά σε μια από τις αγαπημένες μας χώρες. Το live set θα είναι ένας ωραίος συνδυασμός από επιτυχίες, αγαπημένα τραγούδια των θαυμαστών και μερικά κομμάτια που δεν έχουμε παίξει εδώ και 30 χρόνια. Θα υπάρχει επίσης τουλάχιστον ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι στο set!

Ανυπομονούμε! Ευχαριστώ πολύ!

Εγώ ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Ήταν μια πραγματικά ωραία συνομιλία.